Highway transportation throughout the Ottoman Empire was not an issue emphasised on until the declaration of the rescript of Gülhane. In the transportation issue that began to gain importance in the second half of the 19th century, the maintenance and repair of all highways and passages were seriously taken into consideration by the regulation issued by the Parliament of Ma’abir in 1863.
Besides, the Ankara-Izmit highway had to be built as soon as possible in order to supply the grain needs of Istanbul. Additionally, road construction works were focused on so as to connect the province of Ankara to the Marmara Sea, the Mediterranean Sea and the Black Sea by road. As in many provinces, tendering procedure for road construction was implemented in Ankara.
Osmanlı Devleti genelinde karayolu ulaşımı Tanzimat Fermanı’nın ilanına kadar olan süre içinde çok üzerinde durulan bir konu olmamıştır. XIX. Yüzyılın ikinci yarısı itibariyle önem kazanmaya başlayan ulaşım meselesinde, Meclis-i Ma’abir’in 1863 senesinde yayınlamış olduğu nizamname ile bütün karayolları ve geçitlerin bakım ve onarımı ciddi bir şekilde ele alınmaya başlanmıştı. İstanbul’un zahire ihtiyacının karşılanabilmesi için Ankara-İzmit karayolunun da bir an önce yapılması gerekmekteydi. Ayrıca Ankara Vilayeti’nin karayolu ile Marmara Denizi’ne, Akdeniz’e ve Karadeniz’e bağlantılı olması için yol yapım çalışmalarına ağırlık verilmiştir. Birçok yerde vilayette olduğu gibi Ankara’da da yol yapımı için ihale usulüne gidilmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Mart 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 39 Sayı: 67 |