Abstract
Abbasiler dönemi Arap şiirinde öne çıkan temalardan biri olan zühd,
Ebu’l-Atâhiye ve Ebû Nüvâs gibi şairlerde zirveye çıkmıştır. Zühd temalı
şiirleriyle bilinen bir diğer önemli şair de Mahmûd el- Verrâk’tır. Verrâk, zevk ü safa içerisinde
bir gençlik hayatından sonra hayatın faniliğini anlayarak kendisini zühd konulu
şiire vermiştir. Biçim olarak birbirinden epey farklı manzum eserler ortaya
koyan Verrâk, ifadelerindeki içtenliği, anlaşılır sade dili ile öne çıkmıştır.
Dünya hayatının gençlik şatafat ve süsüne aldandığını düşünmüş, gençlerin de
aynı hataya düşmemesi için onlara karşı sorumluluk duygusu içerisinde “irşat”
içerikli şiirler söylemiştir. Bu makale, Verrak’ın divanındaki “gençlik”
vurgusunu inceleyecektir. Gençliğin mahiyet ve akıbeti bağlamında söylediği
şiirlerindeki dil ve üslup özellikleri ele alınacaktır. Girişte, zühd konulu
şiir yazım geleneğinin Emeviler ve Abbâsiler dönemindeki gelişimine kısaca
değinilecektir. Sonrasında ise onun divanındaki “gençlik” konulu şiirler
araştırılacaktır.