Tip 1 Diyabetes Mellitus Olgularımızın Antropometrik ve Metabolik İzlem Özelliklerinin Değerlendirilmesi

Year 2013, Volume: 7 Issue: 3, 113 - 118, 01.10.2013

Abdullah Kocabaş Bilge Aldemir Kocabaş Gülay Karagüzel Sema Akçurin

Abstract

Amaç: Tip 1 diyabetes mellitus (T1DM), pankreatik beta hücrelerinin otoimmün yıkımı sonucunda insülin üretimindeki yetersizlik gelişmesi ile karakterize bir hastalıktır. Bu çalışmada, T1DM tanısı ile izlenen hastalarımızın antropometrik ve metabolik izlem parametrelerini değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Tip 1 DM tanısı ile takip ve tedavi edilen hastalara ait klinik ve laboratuvar verileri hasta kayıtlarından geriye dönük olarak değerlendirildi. Bulgular: Toplam 89 hastanın (45 erkek, 44 kız) verileri incelendi. Hastaların ortalama yaşı 12 ± 3.7 desimal yıl (DY); T1DM tanısı alma yaş ortalamaları ise 7.5 ± 3.9 DY (0.3-16.2) olarak hesaplandı. Cinsiyet dağılımı eşit olan hastaların ortalama izlem süresi 4.5 ± 3.4 yıl (0.1-16.2) bulundu. Olguların başvurudaki boy standart sapma ortalamaları (HSDS) -0.07± 1 iken final HSDS ortalamaları -0.37 ± 1 bulundu (p = 0.002). İzlemde 46 hastada (%51.6) remisyon gözlendi. Hastaların 12’si (%13.5) iyi metabolik kontrol, 32’si (%35.9) orta metabolik kontrol grubunda, 45 hasta (%50.6) kötü metabolik kontrol sınıfında yer alıyordu. Obezitenin insülin ihtiyacında artışa etkisini değerlendirmek amacıyla yapılan incelemede hastaların vücut kitle indeksleri ve ortalama insülin dozları arasında hafif derecede pozitif korelasyon saptandı (r=0.20, P<0.05). Olguların günlük insülin ihtiyacı ve izlem süreleri ile delta-HSDS arasında anlamlı korelasyon saptanmadı (p > 0.05). İyi-orta metabolik kontrollü ve kötü metabolik kontrollü hastalar arasında yaş, tanı yaşı, puberte durumu ve insülin ihtiyacı bakımından farklılık saptanmazken (p > 0.05), kötü metabolik kontrollü hastalarda son HSDS düzeyinin anlamlı derecede düşük olduğu görüldü (ortalama (-0.2 ± 0.9’a karşı -0.8 ± 1.1; p = 0.04). Sonuç: Yeni gelişen tedavi seçenekleri ve rejimlerine rağmen T1DM’li hastaların büyümesinde etkilenme olmaktadır. Olguların büyüme hızı, metabolik kontrol durumu ve vücut kitle indeksleri yakından izlenmelidir.

Keywords

Antropometrik, Metabolik kontrol, Tip 1 diyabetes mellitus

Assessment of Anthropometric and Metabolic Follow-Up Characteristics of Patients with Type 1 Diabetes Mellitus

Abstract

Objective: Type 1 diabetes mellitus (T1DM) is characterized by inability to produce insulin due to the autoimmune destruction of the beta cells in the pancreas. In this study we aimed to evaluate anthropometric and metabolic parameters of patients diagnosed with T1DM.Material and Methods: Clinical and laboratory data of patients with T1DM were analyzed from medical records, retrospectively.Results: A total of 89 patients (45 male, 44 female) were evaluated in this study. The mean age of the patients was 12 ± 3.7 decimal years (DY) and age at diagnosis was 7.5 ± 3.9 DY (0.3-16.2 DY). Gender ratio was equal in patients and the mean follow-up time was 4.5 ± 3.4 years (0.1 – 16.2 years). While the mean height in standard deviation score (HSDS) of the patients at diagnosis was -0.07 ± 1, mean final HSDS was found to be -0.37 ± 1 (p = 0.002). Remission was achieved in 46 (51.6%) patients. 12 patients (13.5%) were classified in ‘good’; 32 patients (35.9%) in ‘moderate’ and 45 (50.6%) patients in ‘bad’ metabolic control groups, but four patients could not be classified in a metabolic control group. There was a slight correlation between body mass indexes and the mean insulin doses of the patients (r=0.20, P<0.05) reflecting the effect of obesity on the insulin requirement. There was no significant correlation between follow-up duration (p>0.05) or daily insulin dose requirement (p>0.05) and delta-HSDS. While there was no significant difference in terms of age, age at diagnosis, pubertal stage and insulin requirement between the patients with goodmoderate metabolic control and bad metabolic control, final HSDS was significantly lower in patients with bad metabolic control (-0.2 ± 0.9 vs. -0.8 ± 1.1; p = 0.04). Conclusion: Growth is affected in children with T1DM despite new treatment options and regimens. Thus, growth velocity, metabolic control parameters and body mass index of these patients should be monitored regularly

Keywords

Anthropometric, Metabolic control, Type 1 diabetes mellitus

References

• Saka N. Diabetes Mellitus. In: Günöz H, Öcal G, Yordam N, Kurtoğlu S (eds). Pediatrik Endokrinoloji. 1. Baskı. Ankara:Pediatrik Endokrinoloji ve Oksoloji Derneği, 2003:415-55.
• Soltesz G. Diabetes in the young: A paediatric and epidemiological perspective. Diabetologia 2003;46:447-54.
• Anjos S, Polychronakos C. Mechanisms of genetic susceptibility to type I diabetes: Beyond HLA. Mol Genet Metab 2004;81:187-95.
• Kandemir N, Açıkgöz E, Yordam N. The epidemiology of juvenile- onset insulin-dependent diabetes mellitus in Turkish children: A retrospective analysis of 477 cases. Turk J Pediatr 1994;36:191-5.
• Güven A, Aydın M. Beş yaşından önce tip 1 diyabetes mellitus tanısı alan çocuklarda etiyopatogenezde rol alan faktörler. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 2005;48:295-300.
• Eisenbarth GS, Polonsky KS, Buse JB. Type 1 Diabetes Mellitus. In: Larsen PR (ed). Textbook of Endocrinology. 10th ed. Philadelphia: Williams W.B. Saunders Company, 2003:1485-1501.
• Bereket A. İnsüline Bağımlı Diabetes Mellitus’ta Büyüme ve Puberte. III.Ulusal Pediatrik Endokrinoloji Kongresi. Adana-Türkiye, 21-24 Ekim 1998.
• ISPAD Clinical Practice Consensus Guidelines 2006-2007. Assessment and monitoring of glycemic control in children and adolescents with diabetes. Pediatric Diabetes 2007;8:408-18.
• Haller MJ, Atkinson MA, Schatz D. Type 1 diabetes mellitus: Etiology, presentation, and management. Pediatr Clin North Am 2005;52:1553-78.