Amaç: Çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanlarının gelişimsel sorunları yönetmedeki yetkinliği, pediatri eğitimi sürecinde, bu alanda alınan eğitime bağlıdır. Ancak gelişmiş ülkelerde dahi çoğu çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanı çeşitli zorluklar nedeni ile gelişimsel konuları açmak ve yönetmekte zorlanmaktadırlar. Bu çalışmada pediatri asistanlarının eğitim ve klinik uygulamalarında gelişimsel konulara ne düzeyde yer verildiğinin değerlendirilmesi, karşılaşılan zorlukların belirlenmesi ve bu konuda yeni stratejilerin önerilmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntemler: Bu çalışma, Gelişimsel Pediatri tarafından 1 Ocak-1 Mart 2020 tarihleri arasında üçüncü basamak bir sağlık merkezinde yürütülmüştür. Çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanlık eğitimi almakta olan 120 pediatri asistanına klinik uygulamalarında gelişimsel konulara yer verme, karşılaştıkları zorluklar ve ilişkili etmenleri içeren, çalışma ekibi tarafından hazırlanmış 10 soruluk bir anket uygulanmıştır.
Bulgular: Çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanlık eğitimi almakta olan asistanların çoğunun çocuk gelişimi ile ilgili yeterli bilgiye sahip olmadığını düşündüğü (%86), gelişimsel bir değerlendirme aracı kullanmadığı (%89) ve gelişimsel sorunların erken tanı ve tedavisinde çeşitli zorluklarla karşılaştıkları (%95) gösterildi. Süre kısıtlılığı (%91) bu zorlukların başında gelmekteydi. Bilgi kaynağının olmadığını belirtenlerin sıklığı %28’di. Asistanlık eğitimindeki süresi ile gelişimsel konulara yer verme arasında bir ilişki bulunmadı (p=0.980). Gelişimsel konulara yer verme kaynak varlığı ile ilişkiliyken, kaynak varlığı da gelişimsel konular hakkında eğitim almakla ilişkiliydi (p<0.05).
Sonuç: Gelişimsel konulara yer vermenin bilgi kaynağı varlığı ile kaynak varlığının da eğitim almakla ilişkili olduğu ve başlıca süre kısıtlılığı olmak üzere karşılaşılan pek çok zorluk gösterilmiştir. Gelişimsel sorunların erken tanı ve tedavisi konusunda sağlık sisteminin bütüncül bakış açısıyla eğitimi entegre ederek desteklemesi gerekmektedir.
yok
yok
yok
Objective: The competence of pediatricians in managing developmental problems depends on the education in this field during their pediatrics residency training. However, even in developed countries, many pediatricians find it difficult to open up and manage developmental issues because of various barriers. In this study it is aimed to evaluate to what extent are developmental issues included in the training and clinical practices of pediatric residents, to identify the barriers encountered, and to develop new strategies in this regard.
Material and Methods: This study was conducted by Developmental Pediatrics between January 1 and March 1, 2020 in a tertiary training hospital. One hundred twenty pediatric residents were given a questionnaire with 10 items, prepared by the study team which included giving place to developmental issues in their clinical practice, the barriers they faced, and related factors.
Results: It was shown that most of the pediatric residents didn’t think they had sufficient information related to child development (86%), didn’t use a developmental screening test (89%), and faced various barriers in early diagnosis and treatment of developmental problems (95%). The time limitation (91%) ranked the first among these obstacles. The frequency of those who reported that they had no information source was 28%. No relationship was found between the duration of residency training and giving place to developmental issues (p = 0.980). While giving place to developmental issues was associated with having information resources (p = 0.001), having information resources was associated with receiving training about child development (p = 0.000).
Conclusion: Giving place to developmental issues was associated with having information resources and resource availability was also associated with receiving education, and many barriers encountered were shown, particularly the time limitation. The health system should be supported with a comprehensive perspective by integrating training about early diagnosis and treatment of developmental problems.
yok
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Internal Diseases |
Journal Section | ORIGINAL ARTICLES |
Authors | |
Project Number | yok |
Publication Date | January 22, 2021 |
Submission Date | April 20, 2020 |
Published in Issue | Year 2021 Volume: 15 Issue: 1 |
The publication language of Turkish Journal of Pediatric Disease is English.
Manuscripts submitted to the Turkish Journal of Pediatric Disease will go through a double-blind peer-review process. Each submission will be reviewed by at least two external, independent peer reviewers who are experts in the field, in order to ensure an unbiased evaluation process. The editorial board will invite an external and independent editor to manage the evaluation processes of manuscripts submitted by editors or by the editorial board members of the journal. The Editor in Chief is the final authority in the decision-making process for all submissions. Articles accepted for publication in the Turkish Journal of Pediatrics are put in the order of publication, with at least 10 original articles in each issue, taking into account the acceptance dates. If the articles sent to the reviewers for evaluation are assessed as a senior for publication by the reviewers, the section editor and the editor considering all aspects (originality, high scientific quality and citation potential), it receives publication priority in addition to the articles assigned for the next issue.
The aim of the Turkish Journal of Pediatrics is to publish high-quality original research articles that will contribute to the international literature in the field of general pediatric health and diseases and its sub-branches. It also publishes editorial opinions, letters to the editor, reviews, case reports, book reviews, comments on previously published articles, meeting and conference proceedings, announcements, and biography. In addition to the field of child health and diseases, the journal also includes articles prepared in fields such as surgery, dentistry, public health, nutrition and dietetics, social services, human genetics, basic sciences, psychology, psychiatry, educational sciences, sociology and nursing, provided that they are related to this field. can be published.