This study investigated the effects of ribavirin, proanthocyanidin, and ribavirin-proanthocyanidin in dogs naturally infected with canine distemper virus (CDV). Five groups were created, each with six dogs aged 2-6 months: one healthy control group and four patient groups. For ten days, the A group received classical treatment (CT) [fluid treatment and antibiotic], the A+R group received CT + ribavirin, the A+P group received CT + proanthocyanidin, A+R+P group received CT + ribavirin-proanthocyanidin. On days T0, T3, T7, and T10, hematological, biochemical, and clinical scores were done. These days and the fifth and tenth post-treatment days were also screened for CDV. Clinical improvement was best in the A+P, A+R, A, and A+R+P groups, respectively. The A+R group had fewer leucocytes, neutrophils, and monocytes (P<0.05). CK and CK-MB activity were significantly higher only in the A group (P<0.01), and decreased only in the A+R group as therapy progressed. CREA values were high in A+P and A+R groups (P<0.01). The lowest Ca value was in the A+R group (P<0.01). The least CDV presence was detected in the A+R group regarding viral shedding. As a result, using ribavirin or proanthocyanidin helped to lessen the severity of clinical findings, increase survival, and reduce viral shedding in dogs with CDV.
The author would like to express his gratitude to his thesis advisor, Prof. Dr M. Sinan Aktaş, for his guidance. The study's virological analysis was carried out by Assoc. Prof. Dr Mehmet Özkan Timurkan, for which the author is grateful.
Bu çalışma, canine distemper virus (CDV) ile doğal olarak enfekte olan köpeklerde ribavirin, proantosiyanidin ve ribavirin-proantosiyanidin kombinasyonunun etkilerini araştırdı. Her biri 2-6 aylık yaşta altı köpekten oluşan bir sağlıklı kontrol ve dört hasta grubu olmak üzere beş grup oluşturuldu. On gün boyunca A grubuna klasik tedavi (KT) [sıvı tedavisi ve antibiyotik], A+R grubuna KT + ribavirin, A+P grubuna KT + proantosiyanidin, A+R+P grubuna KT + ribavirin-proantosiyanidin uygulandı. T0, T3, T7 ve T10 günlerinde hematolojik ve biyokimyasal analizler ve klinik skorlama yapıldı. Bu günlerde ve tedaviden sonraki beşinci ve onuncu günlerde CDV varlığına bakıldı. Klinik skorlama A+P, A+R, A ve A+R+P gruplarının sırasıyla en iyi klinik iyileşmeyi gösterdiğini ortaya koydu. A+R grubunda toplam lökosit, nötrofil ve monositlerde düşüş gözlendi (P<0.05). CK ve CK-MB aktivitesi sadece A grubunda anlamlı olarak yüksek bulunurken (P<0.01), bu değerler sadece A+R grubunda tedavi ilerledikçe azaldı. CREA değerleri A+P ve A+R gruplarında yüksekti (P<0.01). En düşük Ca değeri A+R grubundaydı (P<0.01). Viral saçılım açısından en az CDV varlığı A+R grubunda tespit edildi. Sonuç olarak, CDV'li köpeklerde ribavirin veya proantosiyanidin kullanımı, klinik bulguların ciddiyetini azaltmaya, hayatta kalma oranını artırmaya ve viral saçılımı azaltmaya yardımcı oldu.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Veterinary Surgery |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | March 27, 2023 |
Published in Issue | Year 2023 Volume: 12 Issue: 1 |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-Non-Commercial-Non-Derivable 4.0 International License.