Agricultural Extension System in USA and Evaluations in terms of Türkiye

Yıl 2023, , 62 - 79, 27.12.2023

Nur İlkay Abacı

https://doi.org/10.61513/tead.1388584

Öz

Agricultural extension plays a vital role in accelerating rural development by informing, educating, and organizing farmers about emerging technologies. This article compares the agricultural extension systems of both countries by considering the Turkish and American agricultural extension systems. In the establishment of the Turkish extension system, American extension education approaches were introduced with the support of the US Department of Agriculture, but could not find a widespread application area. Türkiye and the United States of America (USA) have different agricultural extension systems due to geographical, cultural, and economic differences. The Turkish agricultural extension system is mainly public-provided and generally based on small family farms and focuses on local needs. In contrast, the extension system applied in the United States is mainly provided by land grant universities is based on large commercial agricultural enterprises, and is more technology-oriented. This comparison examines the similarities and differences of both extension systems in detail and offers important predictions for the future of the Turkish agricultural sector. Turkey's sustainable agricultural practices and the promotion of the development of local markets offer a significant advantage, especially for small farmers. The technology-driven approach of the American extension system, on the other hand, makes it possible to produce large quantities of products. However, this approach raises some environmental concerns. The similarities and differences between the Turkish and American agricultural extension systems also offer interesting perspectives in terms of international cooperation and information sharing. Knowledge of the experiences of the two countries is a potential resource to increase the productivity and sustainability of agriculture. While this article encourages reflection on the future of the agricultural sector, it highlights efforts to better understand both countries' agricultural problems and achievements.

Anahtar Kelimeler

Turkish agriculture, American agriculture, Agricultural extension system, Internatioanal Comparison, Technology and agriculture

Proje Numarası

TÜBİTAK 2219 Doktora Sonrası Yurt Dışı Araştırmacı Burs Programı

Amerika’da Tarımsal Yayım Sistemi ve Türkiye Açısından Bazı Değerlendirmeler

Öz

Tarımsal yayım kırsal kalkınmanın hızlandırılmasında çiftçilerin gelişen teknolojiler hakkında bilgilendirilmesi, eğitilmesi ve örgütlenmeleri açısından büyük öneme sahiptir. Bu makale, Türk ve Amerikan tarımsal yayım sistemlerini ele alarak her iki ülkenin tarımsal yayım sistemlerini karşılaştırmaktadır. Türk yayım sisteminin kuruluşunda Amerikan Tarım Bakanlığının desteği ile yayım eğitimi yaklaşımları tanıtılmış ancak yaygın bir uygulama alanı bulamamıştır. Türkiye ve Amerika Birleşik Devletleri (ABD); coğrafi, kültürel ve ekonomik farklılıklar nedeniyle farklı tarımsal yayım sistemlerine sahiptir. Türk tarımsal yayım sistemi, genellikle kamu tarafından yürütülen eğitim ve yayım hizmetlerinin küçük aile çiftliklerine sunulmasına dayanmakta ve yerel ihtiyaçlara odaklanmaktadır. Buna karşın; ABD’de uygulanan yayım sistemi ise daha çok üniversiteler tarafından organize edilen yayım hizmetlerinin büyük ticari tarım işletmelerine sağlanmasına dayanmakta ve daha çok teknolojiye odaklanmaktadır. Bu karşılaştırma çalışması, her iki yayım sisteminin benzerlik ve farklılıklarını ayrıntılı bir şekilde incelemekte ve Türk tarım sektörünün geleceği için önemli öngörüler sunmaktadır. Türkiye’nin sürdürülebilir tarım uygulamaları ve yerel pazarların gelişiminin teşvik edilmesi, özellikle küçük çiftçiler için önemli bir avantaj sunmaktadır. Amerikan yayım sisteminin teknoloji odaklı yaklaşımı ise büyük miktarlarda ürün üretimini mümkün kılmaktadır. Ancak bu üretim odaklı yaklaşım bazı çevresel endişelere yol açmaktadır. Türk ve Amerikan tarımsal yayım sistemlerinin benzerlikleri ve farklılıkları uluslararası iş birliği ve bilgi paylaşımı açısından da ilginç perspektifler sunmaktadır. İki ülkenin deneyimleri konusunda bilgi sahibi olmak, tarımın verimliliğini ve sürdürülebilirliğini artırmak için potansiyel bir kaynaktır. Bu makale, tarım sektörünün geleceği üzerinde düşünmeye teşvik ederken; her iki ülkenin tarımsal sorunlarını ve başarılarını daha iyi anlama çabalarını vurgulamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Türk tarımı, Amerikan tarımı, Tarımsal yayım sistemi, Uluslararası karşılaştırma, Teknoloji ve tarım

Etik Beyan

Etik kurul raporu gerekmemektedir.

Destekleyen Kurum

TÜBİTAK

Proje Numarası

TÜBİTAK 2219 Doktora Sonrası Yurt Dışı Araştırmacı Burs Programı

Teşekkür

Bu çalışma, TÜBİTAK 2219 Doktora Sonrası Yurt Dışı Araştırma Bursu ile Amerika’nın Iowa eyaletinde bir yıl süresince yürütülen projenin ön araştırma bulgularıdır. Bu araştırma sürecindeki desteklerinden dolayı TÜBİTAK’a teşekkür ederim. Ayrıca elde edilen bulguların sunumunu gerçekleştirebilmek için 6-8 Eylül 2023’de Çanakkale’de düzenlenen 15. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresi’nde sunum yapma fırsatı sağlayan kongre düzenleme kuruluna teşekkür ederim.

Kaynakça

• Abacı, N.İ. (2023). Amerikan tarımsal yayım eğitim sistemi ve Türkiye açısından değerlendirmeler. TÜBİTAK 2219 Doktora Sonrası Yurt Dışı Araştırmacı Burs Programı kapsamında yayınlanmamış proje raporu.
• Anonim, (2023a). https://online.maryville.edu/blog/why-is-agriculture-important/#why-is-agriculture-important-for-the-future Erişim Tarihi: 14.09.2023
• Anonim, (2023b). https://www.nifa.usda.gov/about-nifa/how-we-work/extension/cooperative-extension-history Erişim Tarihi: 9.10.2023
• Axinn, G.H. (1988). Guide on Alternative Extension Approaches. Rome: FAO
• Cinemre, H.A., ve Demiryürek, K. (2010). Tarımsal Yayım ve Haberleşme. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Ziraat Fakültesi. Ders Kitabı No:17. Beşinci Baskı.
• Contado, T.E. (1990). Agricultural Extension Approaches: What FAO’s Case Studies Reveal. In: B.E. Swanson (eds.). Global Consultation on Agricultural Extension. pp. 77-113. Rome: FAO
• Çelikyurt, M.A. (2010). Tarihsel Gelişimi İçinde Tarımsal Yayım. Türk Tarım, 196, 24-26.
• Demiryürek, K. (2001). Türkiye’nin Genel Tarımsal Yayım Sistemi: İlgili Kuruluşlar. Yayım Çalışmaları ve Problemler. OMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 17(1), 92-98.
• Demiryürek, K. (2010). Distance Education for Rural People in Developing Countries: YAYÇEP Experience from Turkey. 9th European IFSA Symposium, 4-7 July 2010, pp 641-647, Austria
• Ensminger, D., ve Sanders, I.T. (1945). What Extension is. In: E. Brunner, I.T. Sanders and D. Ensminger (eds.). Farmers of the World: The Development of Agricultural Extension. pp. 1-7. New York: Columbia University Press.
• Fiske, E.P. (1989). From Rolling Stones to Cornerstones: Anchoring Land-Grant Education in the Counties Through the Smith-Lever Act of 1914. Rural Sociologist Fall: 7-14.
• Garforth, C. (1996). Interpretations of Extension, a Discussion Paper. The University of Reading. Agricultural Extension and Rural Development Deparment.
• Gürbüz, M. (1989). Tarım, Orman ve Köyişleri Bakanlığı’nın Tarihi Gelişimi, TODAİ Uzmanlık Tezi, Ankara. ISU Yayım ve Sosyal Yardım Başkanlığı. (2022). Iowa State Üniversitesi. https://www.extension.iastate.edu (Erişim Tarihi: 10 Aralık 2022).
• Kamu Arazi Hibe Üniversiteleri Birliği. (2023). Association of Public Land-Grant Universities. https://www.aplu.org/members/commissions/food-environment-and-renewable-resources/board-on-agriculture-assembly/cooperative-extension-section/ Erişim Tarihi: 06.12.2023
• Kızılaslan, N. (2010). Agricultural Extension Policies in Turkey. International Journal of Agricultural Research, 5(10), 843-850.
• Koçak, F. (2012). Avrupa Birliğinde ve Türkiye’de Uygulanan Tarımsal Yayım ve Danışmanlık Eğitim Sisteminin Karşılaştırılması, Namık Kemal Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarım Ekonomisi Anabilim Dalı, (Yüksek Lisans Tezi), Tekirdağ.
• Olgun, A. (2002). Tarımsal Yayım ve Haberleşme. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Kitabı, 121, İzmir.
• Rogers, E. M. (1988). The Intellectual Foundation and History of the Agricultural Extension Model. Knowledge, 9(4), 492-510.
• Sanderson, D. R. (1988). Understanding Cooperative Extension: Our origin, our opportunities. Working with our publics, Module 1. North Carolina State University, Raleigh, NC.
• Seevers, B., Graham, D., Gamon, J. ve Conklin, N. (2007). Education through Cooperative Extension. Albany, NY: Delmar Publishers.
• Taluğ, C. (1982). MEYSEB Tarımsal Yayım Çalışmalarının Değerlendirilmesi Üzerine Bir Araştırma. AÜ Ziraat Fakültesi Tarım Ekonomisi Bölümü, Doçentlik Tezi.
• Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı. (1997). I. Tarım Şurası Çalışma Belgesi, 25-27 Kasım 1997, Ankara. Erişim Adresi: https://kutuphane.tarimorman.gov.tr/ Erişim Tarihi: 15.12.2023
• Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı. (2004). II. Tarım Şurası Çalışma Belgesi, 29 Kasım – 01 Aralık 2004, Ankara. Erişim Adresi: https://kutuphane.tarimorman.gov.tr/ Erişim Tarihi: 15.12.2023
• TOB. (2023). Tarım ve Orman Bakanlığı. tarımorman.gov.tr
• USDA. (2023). United States Deparment Agriculture (ABD Tarım Bakanlığı). usda.gov
• Yavuz, F. (1997). ABD “Land Grant” Üniversitelerinde Tarımsal Eğitim, Araştırma ve Yayım Sistemi: Ohio State Üniversitesi Örneği, Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, Temmuz.