THE TAMING OF THE SHREW: DEPROBLEMATISING A PROBLEM PLAY

Year 2007, Issue: 11, 101 - 117, 07.05.2012

Rana Tekçan

Abstract

                 

Keywords

-

References

• Bamber, Linda. “Sexism and the Battle of Sexes in The Taming of the Shrew” as printed in Shakespeare, William. The Taming of the Shrew. New York: Signet Classic, 1998.
• Bloom, Harold. Shakespeare: The Invention of the Human. New York: Riverhead, 1998.
• Boas, Frederick Samuel. Shakspere and His Predecessors. London: Oxford University Press, 1918.
• Davies, Stevie. Penguin Critical Studies: The Taming of the Shrew. London: Penguin, 1995.
• Garber, Marjorie. Shakespeare After All. New York: Anchor, 2004.
• Greenblatt, Stephen. Renaissance Self-Fashioning: From More to Shakespeare. Chicago: University of Chicago Press, 1984.
• Greer, Germaine. The Female Eunuch. New York: McGraw Hill, 1971.
• Hawkes, Terence. Meaning by Shakespeare. New York: Routlage, 1992.
• Leggatt, Alexander. Shakespeare’s Comedy of Love. London: Menthuen, 1974.
• Morris, Brian. “Introduction”. The Taming of the Shrew. By William Shakespeare. London: The Arden Shakespeare, 2002.
• Porter, Roy. Rewriting the Self: Histories from the Renaissance to the Present. London: Routledge, 1997.
• Ryan, Kiernan. Shakespeare. London: Palgrave, 2002.
• Shakespeare, William. The Arden Edition of the Works of William Shakespeare:The Taming of the Shrew. London: The Arden Shakespeare, 2002. HIRÇIN KIZ:
• BİR SORUNSAL OYUNU YENİDEN OKUMAK Shakspere [sic] and his Predecessors (Shakspere ve Selefleri) adlı kitabında Frederick
• Samuel Boas dört Shakespeare oyununu diğerlerinden ayırır: Yeter ki Sonu İyi Bitsin, Kısasa
• Kısas, Troilos ve Kressida ve Hamlet . Bu oyunların “tam anlamıyla komedi ya da trajedi
• denemeyecek kadar kendilerine özgü tema ve tabiatları” olduğunu söyler (345). Bunlara sorunsal oyunlar adını verir. İlginçdir ki, bir başka oyun, Hırçın Kız, bu kısa listede yer almamasına rağmen, eleştirmenler tarafından bir sorunsal oyunmuş gibi ele alınagelmiştir. Bu makale, eleştirmenlerin böyle bir yaklaşım seçmelerindeki sebepleri ve hem Hırçın Kız’a hem de diğer Shakespeare oyunlarına 21.yüzyıl okuru için daha ilgi çekici bir şekilde nasıl bakılabileceğini araştırıyor.