Abstract
Sevgi Soysal (1936-1976) yaşadığı döneme fikirleri ve eserleriyle damga vurmuş önemli bir yazardır. Onun öykücülüğüne bakıldığında ‘Tutkulu Perçem’ eserinde bireyselliğin, bunalımın ve varoluşçuğun izleri görülmektedir. İkinci öykü kitabı ‘Tante Rosa’da bireysellikten toplumsallığa geçişin izleri yavaş yavaş görülmektedir. Üçüncü öykü kitabı ‘Barış Adlı Çocuk’ta ise tamamen toplumsal izlenimlerin yansımaları ele alınmıştır. Her üç öykü kitabında da temel karakterlerin kadınlar olması ise dikkat çekici başka bir özelliktir. Bu öykülerde kadın kahramanların iç dünyalarının dışa yansımaları, toplumla olan çatışmaları ve açmazları değişik bir üslupla verilmiştir. Bu çalışma Sevgi Soysal’ın üç öykü kitabında (Tutkulu Perçem, Tante Rosa, Barış Adlı Çocuk) yer alan 41 öykünün dil - üslup ve cümle bilgisi açısından değerlendirmesini içermektedir. Tarama modelinde ele alınan çalışmada amaç, Soysal’ın Türkçeyi zengin bir biçimde kullandığını ve Türkçeye olan hâkimiyetini göstermektir. Sevgi Soysal’ın öyküleri; cümle ve sözcük düzeyinde dil ve üslup başlıkları altında incelenmiştir. Soysal’ın öykülerine bakıldığında akıcı ve yalın bir üslup olduğu görülmüştür. Sevgi Soysal’ın öykülerine cümle bilgisi açısından bakıldığında kurallı, fiil ve olumlu cümle sayılarının fazla kullanıldığı görülmüştür. Tek yargılı (% 48,56) ve birleşik yapılı (% 51,44) cümlelerin de birbirine yakın olduğu belirlenmiştir.
Abstract
Details
| Journal Section | Articles |
|---|---|
| Authors | |
| Publication Date | March 15, 2016 |
| Submission Date | April 15, 2016 |
| Published in Issue | Year 2016 Volume: 5 Issue: 1 |
