CARL R. ROGERS VE ÖĞRENME ÖZGÜRLÜĞÜ: ETKİLİ BİR ÖĞRENME ORTAMININ MİMARI OLARAK ÖĞRETMEN VE ÖĞRETMEN TUTUMLARI

Year 2019, Volume: 8 Issue: 4, 2341 - 2358, 15.12.2019

Duygu Dinçer

Abstract

Danışan merkezli terapinin kurucusu
olan Carl R. Rogers, eğitim alanında kendine dayalı öğrenmenin gelişmesine
katkıda bulunmuştur. Danışan merkezli terapinin sahicilik, takdir, kabul, güven
ve empati gibi kavramlarını eğitim alanına uygulamış ve Öğrenme Özgürlüğü, Kişi Olmaya Dair ve Yarının İnsanı gibi eserleri
yoluyla öğretmen ve öğrenci arasındaki otantik ilişkinin önemine dikkat
çekmiştir. Bahsi geçen çalışmalarında ayrıca sınıf ortamındaki öğretmen
tutumlarına odaklanmıştır. Rogers’ın görüşleri hâlâ hem modern psikoterapi hem
de eğitim alanındaki uygulamaları etkilemeye devam etmektedir. Bu çalışma Rogers’ın öğrenci
öğrenmelerini kolaylaştıran öğretmen tutumları ile ilgili görüşlerini
tanıtmayı, bu fikirleri varoluşçu yaklaşımlar ışığında tartışmayı ve bu yolla
eğitim ortamlarının geliştirilmesine katkıda bulunmayı amaçlamaktadır.

Keywords

Carl R. Rogers, öğretmen tutumları, öğrenci, öğrenme

References

• Ang, R. (2005). Development and validation of the teacher-student relationship inventory using exploratory and confirmatory factor analysis. The Journal of Experimental Education, 74(1), 55–74.
• Bacanlı, H. ve Aydın, B. (2017). Yetkin öğretmenin sınıf yönetimi. İstanbul: Akay Eğitim Yayınları.
• Baumeister, R. F. & Leary, M. R. (1995). The need to belong: desire for interpersonal attachments as a fundamental human motivation. Psychologcal Bulletin, 117(3), 497–529.
• Bayraktar, F. (2014). Bağlanma hürriyeti: Bir Gabriel Marcel okuması, Ankara: Aktif Düşünce Yayınları.
• Bayraktar, L. (2002). Mustafa Şekip Tunç düşüncesinde model insanı yaratacak olan eğitim anlayışı. Felsefe Dünyası, 35(1): 160-166.
• Boeree, C. G. (2006). Carl Rogers (1902-1987). 8 Mart 2019’da https://webspace.ship.edu/cgboer/rogers.html adresinden alınmıştır.
• Buber, M. (2017). Ben ve sen (İ. Palsay, Çev.). İstanbul: Kopernik Kitap.
• Butler-Bowdon, T. (2017). 50 psychology classics. London, UK: Nicholas Brealey Publishing.
• Camus, A. (2012). İlk adam (T. Yücel, Çev.). İstanbul: Can Yayınları.
• Cevizci, A. (2014). Eğitim felsefesi (3. baskı). İstanbul: Say Yayınları.
• Cooper, B. (2004) Empathy, interaction and caring: Teachers' roles in a constrained environment. Pastoral Care in Education, 22(3): 12-21.
• Cüceoğlu, D. ve Erdoğan, İ. (2017). Öğretmen olmak: Bir can’a dokunmak (20. baskı). İstanbul: Final Yayıncılık.
• Deci, E. L. & Ryan, R. M. (2000). The “what” and “why” of goal pursuits: Human needs and the self-determination of behavior. Psychological Inquiry 11(4), 227-268.
• Elkins, D. N. (2012). The humnistic and behavoral traditions: Areas and disagreements. Psychotherapy, 49(4), 465-468.
• Freire, P. (2013). Ezilenlerin pedagojisi (D. Hattatoğlu ve E. Özbek, Çev.) (9. baskı). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• James, W. (2012). The principles of psychology (Volume I). New York, NY: Dover Publications.
• Gürsoy, K. (1991). J. P. Sartre ateizminin doğurduğu problemler (2. baskı). Ankara: Akçağ Yayınları.
• Gürsoy, K. (2013). Birleyerek oluşmak. Ankara: Aktif Düşünce Yayınları.
• Gürsoy, K. (2014). Varoluş ve felsefe. Ankara: Aktif Düşünce Yayınları.
• Hamre, B. K. & Pianta, R. C. (2001). Early teacher-child relationships and the trajectory of children’s school outcomes through eighth grade. Child Development, 72, 625–638.
• Harfitt, G. J. (2014). Brokering dialogue between secondary students and teachres to co-construct appropriate pedagogy in reduced-size classes. Teachers and Teaching, 20(2), 212–228.
• Hughes, J. N. (2011). Longitudinal effects of teachers and students perceptions of teacher-student relationship qualities on academic adjustment. The Elementary School Journal, 112(1), 38-60.
• Hughes, J. N., Cavell, T. A., & Jackson, T. (1999). Influence of teacher-student relationships on aggressive children’s development: A prospective study. Journal of Clinical Child Psychology, 28, 173–184
• İkiz, F. E. ve Karaca, R. (2011). Danışma becerileri eğitiminin psikolojik danışmanların empatik becerilerine etkisi. E-Journal of New World Sciences Academy, 6(2), 1585-1595.
• Ivie, S. D. (2016). Is Rogers relevant for teacher education? Teacher Education Quarterly, 18(1), 69-78.
• James, W. (1890/2012). The principles of psychology (Volume I). New York, NY: Dover Publications.
• Kaya, S., Şahin, H., Fırat, A., Maden, Ö., Eruçar, İ, O. ve Ceren, A. (2013). 2012-2013 eğitim-öğretim yılında alan değiştiren öğretmenlerin yeni alanlarına yönelik memnuniyet durumlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 2(2), 302-335.
• Kierkegaard, S. (2017). Ölümcül hastalık umutsuzluk (M. M. Yakupoğlu, Çev.) (8. baskı). İstanbul: Doğu-Batı Yayınları.
• Longobardi, C., Prino, L. E., Marengo, D. & Setanni, M. (2016). Student-teacher relationships as a protective factor for school adjustment during the transition from middle to high school. Frontiers in Psychology, 7, 1-9.
• Maden, S. (2012). Türkçe öğretmenlerinin öğretme stilleri. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 1(1), 178-200.
• May, R. (2013). Kendini arayan insan (K. Işık, Çev.) (2. baskı). İstanbul: Okuyan Us Yayınları.
• Merleau-Ponty, M. (2006). Göz ve tin (A. Soysal, Çev.) (3. baskı). İstanbul: Metis Yayınları.
• Mikami, A. Y., Gregory, A., Allen, J. P., Pianta, R. C., & Lun, J. (2011). Effects of a teacher professional development intervention on peer relationships in secondary classrooms. School Psychology Review, 40(3), 367–385.
• Morin, E. (2010). Geleceğin eğitimi için gerekli yedi bilgi (H. Dilli, Çev.) (3. baskı). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• National Research Council. (2012). Education for life and work: Developing transferable knowldege and skills in the 21st century. 5 Mart 2019 tarihinde https://www.nap.edu/resource/13398/dbasse_070895.pdf adresinden alınmıştır.
• OECD. (2018). The future of education and skills: Education 2030. 5 Mart 2019’da https://www.oecd.org/education/2030/E2030%20Position%20Paper%20 adresinden alınmıştır.
• Olivier, E. ve Archambault, I. (2017). Hyperactivity, inattention, and student engagement: The protective role of relationships with teachers and peers. Learning and Individual Differences, 59, 86-95.
• Öğretmen Yetiştirme ve Geliştirme Genel Müdürlüğü (2017). Öğretmenlik mesleği genel yeterlikleri. Ankara: MEB.
• Pianta, R. C., Mashburn, A. J., Downer, J. T., Hamre, B. K., & Justice, L. (2008). Effects of web-mediated professional development resources on teacher-child interactions in pre-kindergarten classrooms. Early Childhood Research Quarterly, 23, 431–451.
• Pickren, W. E. (2014). The psychology book: From Shamanism to cutting-edge neuroscience, 250 milestones in the history of psychology. New York, NY: Sterling Publishing.
• Primozic, D. T. (2013). Merleau-Ponty üzerine (Z. Z. Esenyel, Çev.). İstanbul: Sentez Yayıncılık.
• Prino, L. E., Pasta, T., Gastaldi F. G. M., & Longobardi, C. (2016). The effect of autism spectrum disorders, down syndrome, specific learning disorders and hyperactivity and attention deficits on the student-teacher relationship. Electronic Journal of Research in Education and Psychology, 14(1), 89–106.
• Rogers, C. R. (1965). Client-centered therapy. Boston, MA: Houghton Mifflin Company.
• Rogers, C. R. (1969). Freedom to learn. Columbus, Ohio: Charles E. Merril Publishing.
• Rogers, C. R. (2012a). Kişi olmaya dair (A. Babacan, Çev.) (2. baskı). İstanbul: Okuyan Us Yayınları.
• Rogers, C. R. (2012b). Yarının insanı (F. C. Dansuk, Çev.). İstanbul: Okuyan Us Yayınları.
• Sartre, J. P. (2010). Varoluşçuluk (A. Bezirci, Çev.). İstanbul: Say Yayınları.
• Settanni, M., Longobardi, C., Sclavo, E., & Prino, L. E. (2015). Development and psychometric analysis of the student-teacher relationship scale–short form. Frontiers in Psychology, 6, 1-7.
• Swarra, A., Mokosińska, M., Sawicki, A. ve Sektas, M. (2017). The meaning of teacher’s unconditional positive regard towards students in educational contexts. In J. Nyćkowiak & J. Leśny (Eds.), Badania i Rozwój Młodych Naukowców w Polsce – Rodzina, dzieci i młodzież (ss. 112–117). Poznań, Poland: Młodzi Naukowcy.
• Test, J. E. ve Cornelius-White, J. H. D. (2009). Vygotsky and Rogers on education: An exploration of two fundamental questions. The Person-Centered Journal,6(1-2), 89-97.
• Thorne, B. (2003). Carl Rogers (2nd ed.). London, UK: Sage Publications.
• Topçu, N. (2011). Türkiye’nin maarif dâvası (E. Erverdi ve İ. Kara, Yay. Haz.) (3. baskı). İstanbul: Dergâh Yayınları.
• Umar, F. (2016). Rogers ve Maslow’un yaklaşımları kapsamında kendini gerçekleştirme kavramının psikolojik danışmadaki yerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Lefkoşe: Yakın Doğu Üniversitesi.
• Usakli, H. (2012). Turkish university students’ preference from Rogers, Perls, Ellis and their therapeutic styles. Procedia Scoial and Behavioral Sciences, 69, 967-976.
• Yalom, I. (2001). Varoluşçu psikoterapi (Z. İyidoğan-Babayiğit, Çev. Ed.) (3. baskı). İstanbul: Say Yayınları.
• Zimring, F. (1994). Carl Rogers. Prospects: The Quarterly Review of Comparative Education, 24(3/4): 411-22.