EVALUATION OF ORIGAMIC WEARABLE OBJECT WITHIN THE SCOPE OF BASIC DESIGN

Year 2025, Volume: 32 Issue: 139, 290 - 304, 30.09.2025

Pınar Kısa Ovalı , Damla Atik

https://doi.org/10.7216/teksmuh.1708029

Abstract

Origami that is known as the Japanese art of paper folding and suitable for modular form production, is the subject of various art and design-oriented sciences such as fashion, textile, industrial products and architecture, and is used effectively especially in today's design education. Focusing on the workshop experience of the Basic Design course, the study aims to produce a wearable object through the context of repetition-pattern-structure using the origami method within the scope of the inductive design strategy and to question the relationship between the body and the resulting products which have a textile quality. In addition to the usage of repetition principle’s subtypes in module production, surface combination, structural fiction and organization of the whole; the effects of the basic design elements depending on the usage diversity were also examined comparatively by descriptive analysis method.The findings were converted into data sets and the results were presented via mathematical expressions based on percentage values. The findings from the production of wearable origami objects revealed that the basic design elements such as color, shape, size and texture were effectively used in the production of all objects, regardless of individual preferences. However, it has been determined that the structural pattern of objects that require both volume and surface effects is organized depending on the function of the object in its relationship with the body, and the joining methods and design element preferences are diversified. While the production process of origamic wearable modules improved the student’s hand-eye-mind coordination, the process of foreseeing and assembling the aesthetic whole, the process of making-disintegrating-remaking contributed to the ability to question and experience the whole-part relationship. The presentation of products that evolved from paper materials to textiles and fashion objects on subject bodies through a fashion show was also evaluated positively in terms of increasing students’ motivation and self-confidence. As a result, it has been revealed that the basic design workshops which include different teaching methods (research, production, presentation, fashion show, etc.) have significant potential in terms of strengthening knowledge as well as developing the creative processes of the students.

Keywords

Wearable object , Origami , Pattern , Repetition , Basic design , Textile

ORİGAMİK GİYİLEBİLİR NESNENİN TEMEL TASARIM KAPSAMINDA DEĞERLENDİRİLMESİ

Abstract

Japon kâğıt katlama sanatı olarak bilinen ve modüler biçim üretimi için uygun olan Origami, moda, tekstil, endüstri ürünleri ve mimarlık gibi sanat ve tasarım odaklı çeşitli bilim dallarına konu olmakta ve özellikle günümüz tasarım eğitimlerinde etkin biçimde kullanılmaktadır. Temel Tasarım dersi atölye deneyimine odaklanan bu çalışmada, giyilebilir nesnenin tekrar-örüntü-strüktür bağlamı içinde origami yöntemi ile tümevarım tasarım stratejisi kapsamında üretilmesi ve tekstil niteliği kazanan sonuç ürünlerin bedenle olan ilişkisinin sorgulanması amaçlanmıştır. Modül üretimi, yüzey birleşimi, strüktür kurgusu ve bütünün organizasyonunda tekrar ilkesi alt türlerinin kullanımının yanı sıra temel tasarım ögelerinin kullanım çeşitliliğine bağlı etkileri de betimleyici analiz yöntemi ile karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Bulgular veri setlerine dönüştürülmüş, sonuçlar yüzdelik değerler üzerinden matematiksel ifadelerle sunulmuştur. Giyilebilir origamik nesne üretimi bulgularında, bireysel tercihlere bağlı olmaksızın tüm nesnelerin üretiminde temel tasarım öğelerinden renk, biçim, ölçü ve dokunun etkin biçimde kullanıldığı tespit edilmiştir. Bununla birlikte hem hacim gerektiren hem de yüzey etkili nesnelerin bedenle kurduğu ilişkide nesnenin işlevine bağlı olarak strüktür örüntüsünün organize edildiği, birleştirme yöntemlerinin ve tasarım öğesi tercihlerinin çeşitlendiği belirlenmiştir. Origamik giyilebilir modüllerin üretim süreci öğrencinin el-göz-zihin koordinasyonunu geliştirirken, estetik bütünü ön görme ve birleştirme süreci yapma-bozma-yeniden yapma işleyişi bütün-parça ilişkisini sorgulama ve deneyim yetilerine katkı sağlamıştır. Kâğıt malzemeden tekstil niteliğine ve moda nesnesine evrilen ürünlerin özne bedenlerinde defile ile sunumu da öğrenci motivasyon ve öz güvenini artırma açısından olumlu değerlendirilmiştir.Sonuç olarak farklı öğretme yöntemlerini içeren (araştırma, üretme, sunum, defile vb.) temel tasarım atölyelerinin öğrencinin yaratıcı süreçlerini geliştirme yanında bilginin pekiştirilmesi açısından önemli potansiyeller barındırdığı ortaya konmuştur.

Keywords

Giyilebilir nesne , Origami , Örüntü , Tekrar , Temel tasarım , Tekstil

Ethical Statement

“Origamik giyilebilir nesnenin temel tasarım kapsamında değerlendirilmesi” başlıklı çalışma ve içeriği, Trakya Üniversitesi Sosyal ve Beşerî Bilimler Araştırmaları Etik Kurulu'nun 05.03.2025 tarihli toplantısında alınan 03/28 numaralı kararı ile etik ve bilimsel standartlar açısından uygun görülmüştür. Bu nedenle çalışmada araştırma ve yayın etiğine uygun olarak örnek ürün gösterimlerinde kişilerin gizlilik hakları kapsamında yüzleri gizlenmiştir.

References

• Gilewskia W., Pelczynskia, J., & Stawarza, P. (2014),A Comparative Study of Origami Inspired Folded Plates, Procedia Engineering (91), 220-225.
• Xiao, L. & Ming, L. (2018),A Review of Origami and Its Crease Design,Chinese Journal of Theoretical and Applied Mechanics 50(3): 467-476.
• Megahed, N.A. (2017),Origami Folding and Its Potential for Architecture Students, The Design Journal, 20(2), 279-297.
• Kuban, D. (1992), Mimarlık Kavramları, YEM Yayın, 4. Baskı, İstanbul.
• Enes, E., & Saygılı, B.B. (2023),Zero Waste and Modular Fashion Design: A Suggested Collection, Tekstil ve Mühendis, 30: 131, 180- 191.
• Bacınoğlu, Z. S. & Çavuş, Ö. (2023),Gamifying Origami-Rule-Based Improvisation for Design Exploration, Architecture and Planning Journal (APJ) 28(3), Article 16.
• Choi, K.H., (2016), Practice-Led Origami-Inspired Fashion Design:Out of the Frame: Flight by Paper Plane, International Journal ofFashion Design, Technology and Education, 9(3), 210-221.
• Burns, A., & Vuruşkan, A. (2019), Using Origami for Creative Design and Pattern Development in Fashion Education, TekstilveMühendis, 26(113), 86-96.
• Bahtiyar, Ü. (2010), Temel Sanat Eğitimi Programında Kâğıt Kökenli Uygulamalar ve Kâğıt Oyma ile Oluşan Öneriler, Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü, Sanatta Yeterlilik Tezi, Istanbul.
• Wang, C., Yang, C., Li, J. & Zhu, M. (2022),Research on the Creative Application of Origami Performance Techniques in Clothing. FIBRES & TEXTILES in Eastern Europe, 151(4), 43–53.
• Uslu, Ö.&Ceyhanlı, F. (2020), Origami Sanatının Tekstil Alanındaki Görsel Etkisinin İrdelenmesi, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 19(76), 2119-2137.
• Wu, J. (2015),Folding Paper into Light: New Material, Form, and Making, The International Journal of Designed Objects 9(4),33-45.
• Schultz, J., & Katz, N. (2018), Origami-Inspired Façade Design: Parametric Studies for Architectural and Structural Efficiency, Facade Tectonics 2018 World Congress, Los Angeles, USA.
• Gönenç Sorguç, A., Hagiwara, I. & Arslan Selçuk, S. (2009), Origamics in Architecture: A Medium of Inquiry for Design in Architecture, METU Journal of the Faculty of Architecture 26(2), 235-247.
• Karadoğaner, A. (2020),Form StratejileriileBirlikteKâğıttan Form Geliştirme Yöntemi Üzerine Değerlendirme, UTAK Ulusal Tasarım AraştırmalarıKonferansı (373-390), Ankara, Türkiye.
• Ding, D., Zhang, F., Lan, S., Yao Liu, Y., Xuan Li, S., Han Xie, X. & Ching Chen, Y. (2013), Review of Materials for Origami in Fashion Design, Advanced Materials Research, 821-822, 790-793.
• Gjerde, E. (2017),Bauhaus Foundation Course Instructional Booklet. https://www.origamitessellations.com/wpcontent/uploads/ 2018/01/Eric_Gjerde_Bauhaus_Foundation_Course_instructions_booklet_version.pdf, Erişimtarihi: 09.05.2025
• Kısa Ovalı, P. (2012),Tasarım ve Mekân Tasarımı(Bölüm 3). Uçkan, Y. (Ed.), Turistik Alanlarda Mekân Tasarımı(s. 40-57). Anadolu Üniversitesi Basımevi, Eskişehir.
• Tunalı, İ. (2004), Tasarım Felsefesine Giriş. YemYayınları, İstanbul.
• Artun, A., & Aliçavuşoğlu, E. (2009),Bauhaus: Modernleşmenin Tasarımı. İletişimYayınları, İstanbul.
• Boucharenc, C.G. (2006),Research on Basic Design Education: An International Survey, International Journal of Technology and Design Education, 16, 1-30.
• Pasin, B. (2007), Mimarlık Okullarındaki Temel Tasarım Eğitiminde Müzikal Kompozisyonun Kullanımı Üzerine Bir Alan Çalışması, DokuzEylülÜniversitesi Fen BilimleriEnstitüsü, YüksekLisansTezi, İzmir.
• Öymen Gür, Ş. (2000), Mimarlıkta Temel Eğitim Dersi Uygulaması, Mimarlık Dergisi (293),26-33.
• Salama, A. M. (1995), New Trends in Architectural Education: Designing the Design Studio. Tailored Text and Unlimited Potential Publishers, North Carolina.
• Atalayer, F. (1994), Görsel Sanatlarda Estetik Iletişim. AnadoluÜniversitesiGüzelSanatlarFakültesiYayınları, Eskişehir.
• Beşgen, A., Kuloğlu, N. & Fathalizadehalemdari, S. (2014), Teaching/ Learning Strategies Through Art: Art and Basic Design Education, 4th World Conference on Educational Technology Researches (WCETR) (vol.182, pp.428-432) Barcelona, Spain.
• Ledewitz, S. (1985),Models of Design in Studio Teaching,Journal of Architectural Education (1984) 38(2), 2-8.
• Yürekli, H., & Yürekli, F. (2004), Mimarlık: Bir Entelektüel Enerji Alanı. YEM Yayın, Istanbul.
• Kısa Ovalı, P. & Ataç Özsoy, B. (2024), Basic Design Workshop Experiences from Thought to Object, from Abstract to Concrete: Texture.A+ArchDesign, 10(2), 98-113.
• Usta, G.K., Özdemir, İ.M., Kuloğlu, N., Ustaömeroğlu, A.A., Beşgen, A. & Vural, S. (2000), Mimarlık Eğitiminde Temel Tasarımın Yeri, Mimarlık Dergisi (293), 41-44.
• Arıdağ, L.& Aslan, A. E. (2012),Tasarım Çalışmları-1 Stüdyosunda Uygulanan Yaratıcı Drama Etkinliklerinin Mimarlık Öğrencilerinin Yaratıcı Düşünce Becerilerinin Gelişimine Etkisi,Megaron, 7(1), 49-66.
• Baytin, Ç. (2000), “Mimari Anlatım” Anlatım için Yeterli mi?, Mimarlık Dergisi (293), 49-50.
• Atalayer, F.& Üstün, B. (2000), Temel Tasarım Eğitim ve Öğretimi, Mimarlık Dergisi (293), 51-52.
• Sarıoğlu Erdoğdu, G. P. (2016), Temel Tasarım Eğitimi: Bir Ders Planı Örneği, Planlama 26(1), 7-19.
• Başaran, H. (2022),Basic Design (Art) Education In The Fashion Design Education, International Academic Social Resources Journal,7(34), 60-71.
• Ekinci, S.&Bayburtlu, I., (2022),Temel Tasarım Kavramlarının Tekstil Yüzey Tasarımlarına Etkisi, Journal of Technology and Applied Sciences, 4(2), 57-76.
• Akansel, S., & Varlı, E. (2022), Mimarlık Fakültesinin Hikâyesi. Benian, E. & Canıtez, T. (Ed.), Trakya Araştırmaları Trakya Üniversitesi’nin 40. KuruluşYılDönümüArmağanKitabı. Trakya Üniversitesi Yayınevi, Edirne.
• Akbulut, Y. (2013), Verilerin Analizi. A.A., Kurt (Ed.), BilimselAraştirmaYöntemleri. Anadolu Üniversitesi Yayını No:2750 (1. Baskı).AnadoluÜniversitesi Web OfsetTesisleri, Eskişehir.
• Güngör, İ. H. (2005),Görsel Sanatlar ve Mimarlık için Temel Tasar(Genişletilmiş 3. Baskı). EsenOfset, İstanbul.
• Divanlıoğlu, D. (1997), Tasar’ın Öge ve İlkeleri [Yayınlanmamış Temel Tasar Ders Notları]. YıldızTeknikÜniversitesiMimarlıkFakültesi.
• Özek, V. (1993),Mimarlıkta Temel Tasar. Trakya Üniversitesi Mühendislik-MimarlıkFakültesi Yayınları:4, Edirne.
• Kısa Ovalı, P. (2020), Temel Tasarım I ve Temel Tasarım II [Yayınlanmamış Ders Notları]. Trakya Üniversitesi Mimarlık Fakültesi.
• Türk Dil Kurumu Sözlükleri (t.y.),Örüntü. https://sozluk.gov.tr, Erişimtarihi: 15.05.2025
• Lombardi, S. & Canobbio, R. (2016), Textile Structures for Climate Control, Procedia Engineering (155),163-172.
• Lobo, T.B. (2012), The Fashion of Architecture, Global Fashion 2012 International Fashion Conference, https://gfc-conference.eu/ files_download/GFC2012/LOBO%20-%20The%20fashion% 20of%20architecture.pdf, Erişimtarihi: 13.07.2025
• Black, S. (2006),Fashioning Fabrics: Contemporary Textiles in Fashion. Black DogPublishing, London.
• Quinn, B. (2003),The Fashion of Architecture. UK: Berg, Oxford.
• Atik, D. (2020), An Evaluation Experience for Interpretation Diversity of Basic Design Products, International Refereed Journal of Architecture and Design, (20), 97-127.
• Onur, D. & Zorlu, T. (2017), Tasarım Stüdyolarında Uygulanan Eğitim Metotları ve Yaratıcılık İlişkisi, The Turkish Online Journal of Design Art and Communication (TOJDAC), 7(4), 542-555.