Salâhuddîn el-Alâî (ö. 761/1359), Memlükler döneminde yaşamış, gerek dârulhadislerde icra ettiği görevler, gerekse telif ettiği eserleri ile hadis ilmine önemli katkılarda bulunmuş bir âlimdir. Onun hadis ilmine dair telif ettiği eserlerinden biri de İbnü’l-Cevzî’nin (ö. 597/1201), Mesâbîhu’s-sünne’deki mevzû hükmünü verdiği hadislerin, iddia edildiği gibi olmadığını açıklamak amacıyla yazdığı en-Nakdü’s-sahîh adlı eseridir. Müellifin söz konusu eseri İbnü’l-Cevzî’nin el-Mevzûât ve el-İlel’ine yönelik telif edilen ilk tahrîc türü eserlerdendir. Bu makale, ülkemizde, hakkında henüz akademik bir çalışma bulunmayan Alâî’nin hayatı, hadisçi kimliği ve hadis ilmine katkıları yanında, ilgili eserinde, söz konusu hadislerden bazıları hakkındaki değerlendirmelerini konu edinmektedir. Çalışmada hem Alâî’nin şahsiyeti ve söz konusu eserinin tanıtımı ile onun hadislerle ilgili analizlerinde nasıl bir yöntem izlediğinin tespiti, hem de geçmişte âlimlerin mevzû hükmü verdiği rivayetlerle ilgili günümüzde ilave çalışmalara ihtiyaç olup olmadığına dair fikir edinilmesi amaçlanmaktadır. Alâî’nin eserine bakıldığında onun İbnü’l-Cevzî’nin yüzeysel değerlendirmelerine karşılık, rivayetlerin mütâbiʿ olmaya elverişli tariklerini ortaya koymak, mecrûh râviler hakkında derinlemesine araştırmalar yapmak suretiyle başarılı isnad analizlerinde bulunduğu görülmektedir. Ancak müellifin bu analizlerinde metin tenkidine ve şevâhid türü rivayetlere neredeyse hiç yer vermemesi de dikkat çekmektedir. Mevzûât eserlerinde yer alan rivayetlere yönelik reddiye mahiyetinde yazılan en-Nakdü’s-sahîh ve benzeri eserlere dair araştırmalar, bu alana dair yapılacak yeni çalışmalarda takip edilecek yöntemlerin belirlenmesinde önemli rol oynayacaktır.
Teşekkür ediyorum.
Ṣalāḥ al-Dīn al-ʿAlāʾī (d. 761/1359) was a scholar who lived in the period of the Mamluks, who made important contributions to the science of ḥadīth both with his duties in ḥadīth schools, and his works in the field of ḥadīth criticism/the discipline of al-jarḥ wa-l-taʿdīl (impugning and accrediting). One of his works on the science of ḥadīth is Ibn al-Jawzī’s (d. 597/1201), al-Naqd al-Sahîh, which he wrote in order to explain that the ḥadīths that he decreed were fake up in Maṣābīḥ al-Sunna are not as claimed. The author’s work in question is one of the first texts of authorship written for Ibn al-Jawzī’s al-Mawḍū‘āt and al-‘Ilal. This article focuses on ʿAlāʾī’s life, his identity as a muḥaddith and his contributions to the science of ḥadīth, as well as his evaluations on some of the ḥadīth in question in our country. The aim of the study is to identify ʿAlāʾī’s personality and the introduction his work, the method he followed in his analysis of ḥadīth, and to gain an idea about whether there is a need for additional studies today regarding the narrations that scholars have given fabricated judgment in the past. When ʿAlāʾī’s work is examined, it is seen that he makes successful analysis of isnād by revealing the sects that are suitable for being subordinates of the narrations and making in-depth research on obliged narrators, in contrast to the superficial evaluations of Ibn al-Jawzī. However, it is also noteworthy that the author almost never included text criticism and shawāhid type narrations in these analyses. Researches on al-Naqd al-Sahîh and similar works written in the form of rejection of the narrations taken in the works of legislation will play an important role in determining the methods to be followed in new studies on this field.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Religious Studies |
Journal Section | Araştırma Makalesi |
Authors | |
Publication Date | December 28, 2021 |
Submission Date | April 23, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 Volume: 8 Issue: 2 |