Development of main employer - sub-employer auditing system-model on major requirements and workers in large industrial businesses

Year 2019, , 133 - 141, 04.07.2019

Fatih Kasap Hafiz Hulusi Acar

https://doi.org/10.18182/tjf.562961

Abstract

The aim of this study is to examine the main employer - subcontractor relationship established under the roof of large industrial facilities in terms of employees and basic requirements, and to propose a system design that will provide a healthier and safer working environment in which legal requirements are fulfilled. In the study, in cases where the main employer - subcontractor relationship is established, it is determined that the employees and the main employer should supervise the works performed by the subcontractor within the framework of the basic requirements and the subjects on which the supervisor should conduct this audit. Within the scope of the study, the audits conducted in 2017 on the main employer and 5 subcontractors that are taken as a model were examined. It was possible for at least 4 inspections to be conducted by the principal employer annually to present the situation in occupational health and safety activities with numerical data. While the main employer subcontractor relationship continues to be the subject of discussion by many authorities, a model has been developed with this study about creating legal responsibility and a safe working environment. A healthier and safer working environment can be provided by a proactive approach with the systems and other systems described in the study. Further clarification should be made in the relevant laws and regulations in order to clarify the legal responsibilities of the parties in terms of employees and basic requirements in the relationship between subcontractor and main employer. Audits should be made sustainable.

Keywords

Big industrial plant, Inspection systems, Contractor- Subcontractor, Occupational health and safety

Büyük endüstriyel işletmelerde çalışanlar ve temel gereklilikler ölçeğinde asıl işveren – alt işveren denetim sistemi-modelinin geliştirilmesi

Abstract

Bu çalışmadaki amaç büyük endüstriyel tesislerin çatısı altında kurulan asıl işveren – alt işveren ilişkisini, çalışanlar ve temel gereklilikler açısından incelemek, hukuki gerekliliklerin yerine getirildiği daha sağlıklı ve güvenli bir çalışma ortamını sağlayacak bir sistem kurgusu önermektir. Çalışmada, asıl işveren – alt işveren ilişkisi kurulan durumlarda, çalışanlar ve asıl işverenin, alt işverenin temel gereklilikler çerçevesinde yaptığı çalışmalarını ve çalışanlarını denetlemesi ve de bu denetlemeyi hangi konular üzerinde yapması gerektiği belirlenmiştir. Çalışma kapsamında model olarak alınan asıl işveren ve ona bağlı olan 5 alt işveren üzerinde 2017 yılında yapılan denetimler irdelenmiştir. Asıl işverenin yılda yapacağı en az 4 denetlemenin, iş sağlığı ve güvenliği faaliyetlerindeki durumu sayısal veriler ile ortaya koyması mümkün olmuştur. Birçok otorite tarafından asıl işveren alt işveren ilişkisi tartışma konusu olarak devam ederken, bu çalışma ile yasal sorumluluk ve güvenli çalışma ortamı oluşturulması hakkında bir model ortaya çıkarılmıştır. Çalışmada anlatılan sistem ve diğer sistemler ile proaktif bir yaklaşım sergilenerek daha sağlıklı ve güvenli bir çalışma ortamı sağlanabilir. Alt işveren – asıl işveren ilişkisinde tarafların çalışanlar ve temel gereklilikler konularındaki hukuki sorumlulukların daha net ve açık olması için ilgili yasa ve yönetmeliklerde daha fazla detaylandırma yapılmalıdır. Yapılacak denetimler sürdürülebilir hale getirilmelidir.

Keywords

Denetim sistemleri, İş sağlığı ve güvenliği, Asıl-Alt işveren, Büyük endüstriyel tesisler, İş sağlığı ve güvenliği

References

• Bokurt Yüksel, A.E., 2008. Asıl işveren – Alt işveren ilişkisinde sorumluluklar ve sınırları. Sicil İş Hukuku Dergisi, 9: 47-55.
• ÇİSGEHY, 2013. Çalışanların İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitimlerinin Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik. Yayım tarihi: 15.5.2013.
• Gençtarih, S., 2009. Asıl işveren - Alt işveren ilişkisi ve alt işverenlik yönetmeliği ışığında uygulamadaki sorunlar. Yüksek Lisans Tezi, Çağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.
• İADHY, 2013. İşyerlerinde Acil Durumlar Hakkında Yönetmelik Yayım Tarihi: 18.06.2013.
• İK, 2003. 4857 Sayılı İş Kanunu, Yayım tarihi:22.5.2003.
• İSGHY, 2014. İş Sağlığı ve Güvenliği Hizmetleri Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik. Yayım tarihi: 18.12.2014.
• İSGKHY, 2013. İş Sağlığı Ve Güvenliği Kurulları Hakkında Yönetmelik. Yayım Tarihi: 18.01.2013.
• İSGK, 2012. 6331 Sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu. Yayım tarihi: 20.6.2012.
• Kasap, F., 2019. Büyük endüstriyel tesislerde alt işveren iş sağlığı ve güvenliği denetim sistemi kurulması ve uygulaması. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Yeni Yüzyıl Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• MYKSÖDBY, 2015. Mesleki Yeterlilik Kurumu Sınav, Ölçme, Değerlendirme ve Belgelendirme Yönetmeliği. Yayım Tarihi: 15.10.2015.
• SGK, 2006. 5510 Sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu. Yayım Tarihi: 31.5.2006.
• YHGK, 2011.Yargıtay Hukuk Genel Kurulu, Esas: 2010/21-739, Karar: 2011/5.
• Yılmaz, E., 2009, Alt İşverenlik İlişkisinin Muvazaalı Olduğunu Tespit Eden İş Müfettişi Raporunun Karşı İtiraz Davası. Çimento İşveren, C:23.