A research on vegetation structure of Kuruca highland pasture (Antalya-Kaş)

Year 2018, Volume: 19 Issue: 4, 374 - 379, 30.12.2018

Ahmet Alper Babalık , Bedriye Gizem Sönmeyen

https://doi.org/10.18182/tjf.486594

Abstract

This research was carried out in order to determine the plant composition in the Kuruca highland pasture which is located in Kaş district of Antalya Province during the 2017 vegetation period. The characteristics of plants which occur vegetation in pasture area was investigated such as; species name, life span, phytogeographical regions, endemism, quality degree. Plant samples were collected and dried in consideration of the vegetation period in order to determine the plant of species. Identified studies of plant samples were carried out at Herbarium of Faculty of Forestry (Isparta University of Applied Sciences). The vegetation structure of the study area was investigated and 88 taxa belonging to 26 families were detected. The most taxa were determined in Fabaceae (12 taxa), Brassicaceae (10 taxa) and Asteraceae (8 taxa) respectively. The botanical composition of the pasture area consists of 47.4% Poaceae, 21.0 % Fabaceae, and 31.6% other families. Among the 88 plant taxa, 43% of annual plants; 3% of biennial plants; and 54% of them were perennial plants. Moreover, the taxa in the pasture area, 30 species of them were recorded as the element of the East Mediterranean Region; 7 taxa were recorded as the element of the Mediterranean Region; 7 of it, as the element of Irano-Turanian Region; 2 Euro-Siberian Region; 7 belonging to an unknown region and 35 of it multi regional. In addition, 18 of the species are endemic in the research area. This condition shows that the pasture area has got a rich flora.

Keywords

Pasture, Botanical composition, Plant covered area, Endemism

Kuruca yaylası merasının (Antalya-Kaş) vejetasyon yapısı üzerine bir araştırma

Abstract

Bu araştırma, Antalya ili Kaş ilçesi sınırları içerisinde yer alan, Kuruca yaylası merasında 2017 yılı vejetasyon döneminde bitki kompozisyonu tespit etmek amacıyla yapılmıştır. Mera alanında vejetasyonu oluşturan bitkilerin; tür adı, ömür uzunluğu, element bölgesi, endemiklik türü, kalite derecesi gibi özellikleri araştırılmıştır. Mera vejetasyonunu oluşturan bitki türlerinin tespiti için vejetasyon periyodu göz önünde bulundurularak bitki örnekleri toplanıp kurutulmuştur. Bitki örneklerinin teşhis çalışmaları Isparta Uygulamalı Bilimler Üniversitesi Orman Fakültesi Herbaryumu’nda yürütülmüştür. Çalışma sahasının vejetasyon yapısı incelenmiş ve mera alanında 26 familyaya ait 88 adet bitki taksonu tespit edilmiştir. En çok taksona sahip familyalar 12 takson ile Fabaceae, 10 takson ile Brassicaceae ve 8 takson ile Asteraceae olarak belirlenmiştir. Mera alanının botanik kompozisyonunun %47.4’ünü buğdaygiller, %21.0’ini baklagiller ve %31.6’sını ise diğer familyalar oluşturmaktadır. Mera alanında tespit edilen 88 bitki taksonunun %43'ü tek yıllık; %3’ü iki yıllık ve %54’ü çok yıllık bitkilerden meydana gelmektedir. Ayrıca mera alanındaki taksonlardan; 30’u Doğu Akdeniz, 7’si Akdeniz, 7’si İran-Turan, 2’si Avrupa-Sibirya elementi olarak, 7’si bölgesi bilinmeyen ve 35’i ise çok bölgeli olarak kaydedilmiştir. Çalışma alanında saptanan türlerden 18 tanesi endemiktir. Bu durum mera alanının zengin bir floraya sahip olduğunu göstermektedir.

Keywords

Mera, Botanik kompozisyon, Bitki ile kaplı alan, Endemiklik

References

• Alay, F., İspirli, K., Uzun, F., Çınar, S., Aydın, İ., Çankaya, N., 2016. Uzun süreli serbest otlatmanın doğal meralar üzerine etkileri. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 33(1): 116-124.
• Cevheri, C., 2011. Çaylarbaşı (Şanlıurfa)’nın çayır vejetasyonu üzerine floristik bir araştırma. Harran Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 2: 1-6. Çınar, S., Hatipoğlu, R., Avcı, M., İnal, İ., Yücel, C., Avağ, A., 2014. Hatay ili Kırıkhan ilçesi taban meralarının vejetasyon yapısı üzerine bir araştırma. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 31(2): 52-60.
• Davis, P.H., 1965-1985. Flora of Turkey and the Aegean Islands. Edinburgh University Press, London.
• Floyd, D.A., Anderson, J.E., 1987. A comparison of three methods for estimating plant cover. The Journal of Ecology, 75: 221-228.
• Godinez-Alvarez, H., Herrick, J.E., Mattocks, M., Toledo, D., Van Zee, J., 2009. Comparison of three vegetation monitoring methods their relative utility for ecological assessment and monitoring. Ecological Indicators, 9: 1001-1008.
• Güner, A., Aslan, S., Ekim, T., Vural, M., Babaç, M.T., 2012. Türkiye Bitkileri Listesi (Damarlı Bitkiler). Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi ve Flora Araştırmaları Derneği Yayınları, Flora Dizisi 1, İstanbul.
• MGM, 2018. Antalya ili Kaş ilçesine ait bazı iklim verileri: Meteoroloji Genel Müdürlüğü, Ankara, https://www. mgm.gov.tr/, Erişim: 05.06.2018.
• Mikhailova, E.A., Bryant, R.B., Cherney, D.J.R., Post C.J., Vassenev, I.I., 2000. Botanical composition, soil and forage quality under different management regimes in Russian grasslands. Agriculture, Ecosystems and Environment, 80: 213–226.
• Sayar, M., Anlarsal, A.E., Başbağ, M., 2010. Güneydoğu Anadolu bölgesinde yem bitkileri tarımının mevcut durumu, sorunları ve çözüm önerileri. Harran Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 14: 59-67.
• Palta, Ş., Genç Lermi, A., 2018. Korunan ve Korunmayan Doğal Mera Alanlarının Bazı Özelliklerinin Karşılaştırılması: Bartın İli Örneği. Ziraat, Orman ve Su Ürünlerinde Akademik Araştırmalar Kitabı, Orman Mühendisliği Çalışmaları, ISBN: 978-605-288-401-0, Gece Kitaplığı, Bizim Büro Matbaa, Ankara.
• Palta, Ş., Genç Lermi, A., Öztürk, H., 2018. Determination of Arbuscular mycorrhizal fungi at different altitudinal gradients. Fresenius Environmental Bulletin, 27(10): 7045-7053.
• Şengönül, K., Kara, Ö., Palta, Ş., Şensoy, H., 2009. Bartın Uluyayla yöresindeki mera vejetasyonunun bazı kantitatif özelliklerinin saptanması ve ekolojik yapının belirlenmesi. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 11(16): 81-94.
• Tanker, N., Koyuncu, M., Coşkun, M., 2007. Farmasötik Botanik. Ankara Üniversitesi Eczacılık Fakültesi Yayınları No: 93, Ankara.
• TÜİK, 2018. Türkiye’nin mera varlığı verileri. Türkiye İstatistik Kurumu, Ankara, http://www.tuik.gov.tr /PreTablo.do?alt_id=1001, Erişim: 14.11.2018.
• Uma, M.M., 2010. Bitki toplama, teşhis ve herbaryum teknikleri. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Adana.
• Yavuz, T., Sürmen, M., Töngel, M.Ö., Avağ, A., Özaydın, A.K., Yıldız, H., 2012. Amasya mera vejetasyonlarının bazı özellikleri. Tarım Bilimleri Araştırma Dergisi, 5(1): 181-185.
• Yurdakulol, E., Baysal, M., Mutlu, H., 2005. Bitki Materyali Toplama ve Saklama Teknikleri. Ankara Üniversitesi Fen Fakültesi Yayınları, Ankara.