Determination of vegetation characteristics and hay yield of Taşoluk natural pasture in Aydın province Karacasu district

Year 2024, Volume: 25 Issue: 4, 383 - 389, 28.12.2024

Ahmet Alper Babalık , Haydar Can Kirazlı

https://doi.org/10.18182/tjf.1538881

Abstract

This research was carried out in the Taşoluk natural pasture with an average altitude of 1550 meters and an average slope of 22%, located in the Karacasu district of Aydın province, during the 2022 vegetation period. In the study, the vegetation characteristics in the natural pasture area were examined. Vegetation measurements were done by using loop and quadrat methods. As a result of the research, 147 taxa belonging to 37 families were identified in the pasture area. The families with the most taxa were Asteraceae with 17 taxa, Lamiacea with 13 taxa and Poaceae with 9 taxa, respectively. The plant-covered area value of the study area was determined as 44%. In addition, 44.79% of the botanical composition of the pasture area consists of poaceae, 31.23% of fabaceae and 23.98% of other families. The above-ground biomass amount of the pasture area was determined as 302.02 kg/da, and the below-ground biomass amount was determined as 322.80 kg/da. Grazing capacity was determined as 59.88 animal units and pasture condition was determined as medium. Research results show that there is intense grazing pressure in the natural pasture area and the pasture vegetation is damaged. This situation reveals the need to reduce grazing pressure and increase quality vegetation cover that protects the soil against erosion by improving natural pastures and applying appropriate improvement methods.

Keywords

Taşoluk naturel pasture, Biomass, Hay yield, Grazing capacity

Thanks

Bu makale, Isparta Uygulamalı Bilimler Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü Orman Mühendisliği Anabilim Dalı’nda Haydar Can KİRAZLI tarafından tamamlanan yüksek lisans tez çalışmasından hazırlanmıştır.

Aydın ili Karacasu ilçesi Taşoluk doğal merasının vejetasyon özellikleri ve ot veriminin belirlenmesi

Abstract

Bu araştırma, Aydın ili Karacasu ilçesinde yer alan ortalama 1550 metre rakıma ve %22 eğime sahip Taşoluk doğal merasında 2022 yılı vejetasyon döneminde gerçekleştirilmiştir. Çalışmada doğal mera alanının bitki örtüsü özellikleri incelenmiştir. Vejetasyon ölçümlerinde lup ve kuadrat yöntemleri kullanılmıştır. Araştırma sonucunda mera alanında 37 familyaya ait 147 adet bitki taksonu tespit edilmiştir. En çok taksona sahip familyalar sırasıyla 17 takson ile Asteraceae, 13 takson ile Lamiacea ve 9 takson ile Poaceae olarak saptanmıştır. Çalışma sahasının bitkiyle kaplı alan değeri %44 olarak belirlenmiştir. Mera alanının botanik kompozisyonunun %44.79’unu buğdaygiller, %31.23’ünü baklagiller ve %23.98’ini diğer familyalar oluşturmaktadır. Mera alanının topraküstü biyokütle miktarı 302.02 kg/da, toprakaltı biyokütle miktarı ise 322.80 kg/da olarak belirlenmiştir. Otlatma kapasitesi 59.88 BBHB ve mera durumu ise orta olarak tespit edilmiştir. Araştırma sonuçları, doğal mera alanında yoğun otlatma baskısının mevcut olduğunu ve mera vejetasyonunun zarar gördüğünü göstermektedir. Bu durum, doğal meraların ıslah edilmesi ve uygun iyileştirme yöntemlerinin uygulanması yoluyla otlatma baskısının azaltılması ve toprağı erozyona karşı koruyan kaliteli bitki örtüsünün artırılması gereğini ortaya koymaktadır.

Keywords

Taşoluk doğal merası, Biyokütle, Botanik kompozisyon, Otlatma kapasitesi

References

• Acar, Z., Tan, M., Ayan, İ., Aşçı, Ö., Mut, H., Başaran, U., Kaymak, G., 2020. Türkiye’de yem bitkileri tarımının durumu ve geliştirme olanakları. Türkiye Ziraat Mühendisleri IX. Teknik Kongresi, 13-17 Ocak, Ankara, s.529-554.
• Ak, İ., 2013. Türkiye’de kaba yem sorunu ve çözüm önerileri. VII. Ulusal Hayvan Besleme Kongresi, 26-27 Eylül, Ankara, s.1-12.
• Altın, M., Gökkuş, A., Koç, A., 2005. Çayır Mera Islahı. Ankara Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı, TÜGEM Çayır-Mera ve Havza Geliştirme Dairesi Başkanlığı Yayınları, ISBN: 975-407-188-8, s. 468, Ankara.
• Altın, M., Gökkuş, A., Koç, A., 2011. Çayır ve Mera Yönetimi. Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü Yayınları, ISBN: 978-605-61805-1-4, s. 376, Ankara.
• Aydın, A., 2014. Karacadağ’ın farklı yükseltilerindeki meralarında bitki tür ve kompozisyonları ile ot verim ve kalitelerinin belirlenmesi. Doktora Tezi, Dicle Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Diyarbakır.
• Babalık, A.A., 2004. Çayır-meralarda dip kaplama ölçüm yöntemleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, A(1): 50-72. Babalık, A.A., 2007. Davraz Dağı Kozağacı yaylası merasında bitki ile kaplı alan ve atlatma kapasitesinin belirlenmesi üzerine bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, A(1): 12-19.
• Babalık, A.A., Sönmez, K., 2010. Isparta ili Bozanönü köyü Kırtepe merasında botanik kompozisyonun belirlenmesi üzerine bir araştırma. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 12(17): 27-35.
• Babalık, A.A., Sarıkaya, H., 2015. Isparta ili Zengi merasında ot verimi ve botanik kompozisyonun tespiti üzerine bir araştırma. Türkiye Ormancılık Dergisi, 16(2): 96-101.
• Babalık, A.A., Ercan, A., 2018. Eskişehir ili Karaören köyü merasının vejetasyon özelliklerinin belirlenmesi. Turkish Journal of Forestry, 19(3): 246-251.
• Babalık, A.A., Matrasulov, F., 2020. Antalya Çukuryayla merasının vejetasyon özellikleri ve otlatma kapasitesinin belirlenmesi. Avrupa Bilim ve Teknoloji Dergisi, (20): 327-333.
• Bakır, Ö., 1975. Mera Durumu ve Otlatma Gücü Rehberi. Ankara Başbakanlık Toprak ve Tarım Reformu Müsteşarlığı, Araştırma ve Eğitim Enstitüsü Başkanlığı Yayınları, Ankara.
• Bakoğlu, A., Baykal, H., Çatal, M.İ., 2021. Zorkal yaylasının (İkizdere-Rize) mera özellikleri ve botanik kompozisyonun belirlenmesi. Anadolu Çev. ve Hay. Dergisi, 6(1): 72-76.
• Çaçan, E., Kökten, K., 2014. Bingöl ili Merkez ilçesi Çiçekyayla köyü merasının ot verimi ve otlatma kapasitesinin belirlenmesi. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi, 1(Özel Sayı-2): 1727-1733.
• Çalık, A., Polat, T., 2019. The effects of various improvement methods applications on herbage yield of natural pastures. Turkish Journal of Agriculture-Food Science and Technology, 7(10): 1714-1721.
• Davis, P.H., 1964-1985. Flora of Turkey and The East Aegean Islands. Edinburgh University. Press. 1-9, Edinburgh.
• Dursun, İ., Babalık, A.A., 2018. Isparta ili Çatoluk ormaniçi merasının vejetasyon yapısının belirlenmesi. Turkish Journal of Forestry, 19(3): 233-239.
• Dursun, İ., Babalık, A.A., Saud, S., 2023. Determination of Vegetation Structure and Biomass Estimation in Kaplanlı Village Natural Rangeland in Isparta Province Using Geographic Information Systems (GIS). Innovative Research in Agriculture, Forestry and Water Issues, Duvar Publishing, ISBN: 978-625-6507-49-4, August 2023, Chapter 8, 155-176, İzmir.
• Gökkuş, A., 2001. Mera-hayvan ilişkileri ve uygun otlatma yoğunluğu. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Tarım ve Köy Dergisi, 139: 28-33.
• Güllap, M.K., 2010. Kargapazarı dağında (Erzurum) farklı otlatma sistemi uygulamalarının mera bitki örtüsüne etkisi. Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• Herbel, C., Pieper, R., 1991. Grazing management. In Semiarid Lands and Deserts: Soil Resources and Reclamation. (Ed.J.Skujin), Marcel Dekker, 361-385, New York.
• Kılınç, O., 2021. Isparta ili Yalvaç ilçesi Tokmacık köyü doğal merasında botanik kompozisyonun ve ot veriminin beilrlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Isparta Uygulama Bilimler Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Isparta.
• Kurt, G., Şen, C., Altın, M., 2015. Doğal bir meranın farklı zaman periyotlarındaki verimi ve bitki boyu seyri üzerine bir araştırma. Uluslararası Anadolu Ziraat Mühendisliği Bilimleri Dergisi, 1(5): 38-44.
• Kurt, G., 2016. Kırklareli ili Lüleburgaz ilçesi doğal mera vejetasyonunun botanik kompozisyonu ve verim potansiyelleri. Yüksek Lisans Tezi, Namık Kemal Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tekirdağ.
• Lauenroth, W.K., 1979. Grassland primary production: North American grasslands in perspective. In Perspectives in grassland ecology (pp. 3-24). Springer, New York.
• Marshall, J.K., 1973. Drought, land-use and soil erosion. In: The Environmental, Economic and Social Significance of Drought. Edited by J. V.Lovett, Angus and Robertson Publishers, Sydney. MGM, 2023. Aydın ili 2022 Yılı ile Uzun Yıllar Ortalamasına (1941-2023) İlişkin Meteorolojik Veriler. T.C. Çevre, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı, Meteoroloji Genel Müdürlüğü, Ankara.
• Okatan, A., 1987. Trabzon-Meryemana Deresi Yağış Havzası Alpin Meralarının Bazı Fiziksel ve Hidrolojik Toprak Özellikleri ile Vejetasyon Yapısı Üzerine Bir Araştırma. T.C. Tarım Orman ve Köy işleri Bakanlığı Orman Genel Müdürlüğü Yayınları, No: 664, Seri No: 62, Ankara.
• Ok, H., Çaçan, E., 2023. Övündüler köyü (Diyarbakır-Türkiye) merasının verim, botanik kompozisyonu ve otlatma kapasitesinin belirlenmesi. AÇÜ Orman Fakültesi Dergisi, 24(1): 148-154.
• Oluk, S., 1999. Babadağ (Denizli)'ın flora ve vejetasyonu. Doktora Tezi, Ege Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Öner, T., 2006. Korunan otlatılan ve sürülüp terkedilen mera alanlarının bitki örtülerinin karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• Öngür, T., 1971. Denizli-Babadağ Çevresine İlişkin Jeolojik Etüt ve Jeotermik Enerji Olanakları. Mineral Res. Expl. Direct. Turkey (MTA), Scientific Report, 4689: 75.
• Palta, Ş., Yücesoy, P., 2022. Zonguldak ili Nebioğlu yöresi doğal meralarının toprak ve vejetasyon özelliklerinin belirlenmesi. Turkish Journal of Forestry, 23(3): 218-230.
• Sabancı, C.O., 2012. Role and management of permanent grasslands. In: Acar Z. (ed.), López-Francos A. (ed.), Porqueddu C. (ed.). New approaches for grassland research in a context of climate and socioeconomic changes, CIHEAM, 2012, 285-293, Zaragoza.
• Sayar, M., Han, Y., Başbağ, Y., Gül, İ., Polat, T., 2015. Rangeland improvement and management studies in the southeastern Anatolia region of Turkey. Journal of Agricuture Science, 52(1): 9-18.
• Seydoşoğlu, S., Kökten, K., 2018. Batman ili Beşiri ilçesi mera vejetasyonlarının bazı özellikleri. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 55(4): 491-497.
• Snyman, H. A., Fouche, H. J., 1993. Estimating seasonal herbage production of a semi-arid grassland based on veld condition, rainfall and evapotranspiration african. Journal Range Forest Science, 10: 21-24.
• Şen, Ç., 2010. Kilis ilinin bazı köylerindeki meralarda vejetasyon yapısı üzerine bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Adana.
• Taşdemir, V., 2015. Elazığ ili Karakoçan ilçesi Bahçecik köyü merasında verim ve botanik kompozisyonunun saptanması üzerine bir çalışma. Yüksek Lisans Tezi, Bingöl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Bingöl.
• Tetik, M., Sarıbaşak, H., Çakmakçı, S., Bilgen, M., Aydınoğlu, B., 2002. Burdur Kemer ilçesi mera alanlarında kullanılacak ıslah yöntemlerinin saptanması. Orman Bakanlığı Batı Akdeniz Ormancılık Araştırma Müdürlüğü, Teknik Bülten No: 16, Antalya.
• TKİB, 1998. Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı, 4342 Sayılı Mera Kanunu, Mera Yönetmeliği, Fon Yönetmeliği Uygulama Talimatları. Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, Ankara.
• Tuna, C., 2010. Biodiversity characteristics and its measurement in koseilyas pasture of Trakya (Thrace) region, Turkey. Cuban Journal of Agricultural Science, 44(1): 79-85.
• Türk, M., Özen, F., 2016. Ağlasun ormaniçi meralarının verim ve kalitesinin belirlenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 11(1): 82-88.
• Türker, A. H., 2006. Mersin Tarsus Oluk Koyak köyü Topak Ardıç mevkiinde 1997 yılından beri korunmuş ağaçlandırma sahasındaki otsu vejetasyonun özellikleri üzerine özellikleri üzerine bir araştırma. Doğu Akdeniz Orman Araştırma Müdürlüğü Doğa Dergisi, 12: 1-39.
• Uluocak, N., 1978. Kırklareli yöresi orman içi mera vejetasyonunun nitelikleri ve bazı kantitatif analizleri. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Yayınları, İstanbul Üniversitesi Yayın No: 2407, Orman Fakültesi Yayın No: 253, İstanbul.
• Uslu, Ö.S., Hatipoğlu, R., 2007. Kahramanmaraş ili Türkoğlu ilçesi Araplar köyü Yeniyapan merasında botanik kompozisyonun tespiti üzerine bir araştırma. Türkiye VII. Tarla Bitkileri Kongresi, 25-27 Haziran, Erzurum, s.181-184.