The Management of Major Depressive Disorder in Primary Care

Year 2016, Volume: 10 Issue: 4, 250 - 258, 20.12.2016

Bektaş Murat Yalçın Onur Öztürk

Abstract

Depression is may be the most important psychiatric disease for
primary care health professionals. Depression is a mood disorder in which the
individual always feel sad, melancholic or depressed without a reason,
accompanying feelings of a deep distress, unworthiness, powerless,
unwillingness, a negative view for life with impaired or slowed speech, motion
and some physiological functions. World Health Organization had declared that
unipolar major depression is the fifth leading most important health problem
around the world in 1990, by the 2020 it will the second ranking health problem
just under the ischemic cardiovascular diseases. Mood disorders can be
categorized basically as depressive (unipolar) and manic depressive (bipolar)
into two and diagnosed with DSM-V-TR criteria. In this condition to aware of
depressed patients (search), to diagnose, to differentiate between primary and
secondary mood disorders, to start an antidepressant therapy if necessary and
consult the success of the therapy and to refer the patient to another health
center in necessary conditions can be accounted as the principle duties of the
primary care physicians. The aim of this review is to provide the latest
knowledge for primary care physicians while managing depression.

 

Depresyon, birinci basamak sağlık hizmetlerinde çalışanlar için
belki de en önemli psikiyatrik hastalıktır. Depresyon, belirli bir nedeni
olmadan bireyin kendini sürekli üzüntülü, melankolik veya kederli hissetmesi,
bu duruma yoğun bir bunaltı, değersizlik, güçsüzlük, isteksizlik, olumsuz bir
bakış açısı gibi duyguların eşlik ettiği, ayrıca beraberinde düşünce, konuşma,
devinim ve bazı fizyolojik işlevlerde yavaşlamanın gözlendiği bir duygu durum
bozukluğudur. Dünya Sağlık Örgütü, 1990 yılında unipolar majör depresyonu
dünyada en sık izlenen beşinci önemli sağlık sorunu olduğunu bildirirken, 2020
yılında iskemik kalp hastalıklarından sonra en önemli ikinci sağlık sorunu
olacağını tahmin etmektedir. Duygu durum bozuklukları, depresif (unipolar) ve
manik depresif (bipolar) olarak temelde ikiye ayrılır ve tanısı DSM-V-TR
kriterlerince konulur. Bu durumda birinci basamak hekiminin temel görevi, duygu
durum bozukluğuna sahip hastalarını ayırt etmek (taramak), tanı koymak,
birincil ve ikincil duygu durum bozukları arasında tanısal ayrımı yapabilmek,
gerekse antidepresan tedaviye başlayarak bu tedavinin etkinliğini gözlemek ve
gerekli hallerde hastayı bir başka merkeze yönlendirmektir. Bu derlemenin amacı,
birinci basamak hekimlerinin depresyon yönetimi sırasında ortaya koyacakları
yaklaşım için gerekli olan güncel bilginin sağlanmasıdır.

Keywords

Depression, primary care

References

• 1. Tezvaran Z, Akan H, İzbırak G. Birinci basamak sağlık hizmetinde depresyon yönetimi. Turkish Family Physician 2010; 1(3):1-7.
• 2. Intergrating Mental Health into Primary Care: A Global Perspective. http://www.who.int/mental_health/.../mentalhealtintoprimarycare/.../index.html Erişim tarihi: 15.11.2012
• 3. Goldman LS, Nielsen NH, Champion HC. Awareness, diagnosis, and treatment of depression. J Gen Int Med 1999; 14: 569-80.
• 4. DSM-V-TR. Tanı Ölçütleri Başvuru Kitabı. (Edi. Köroğlu E.). Birinci Baskı HYB Yayınları İstanbul 2013; s. 194-97.
• 5. Rihmer Z, Angst J. Mood disorders: epidemiology. In: Sadock BJand Sadock VA (eds) Kaplan and Sadock’s Comprehensive Textbook of Psychiatry. 7. Baskı, Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins, 2005, s 447-59.
• 6. Michaud CM, Murray CJL, Bloom PB. Burden of disease-ımplications for future research. JAMA, 2001; 285(5):535-9.
• 7. WHO. The World report: Solving mental health problems: principles of care. http://www.who.int/whr/2001/chapter3/en/index1.html Erişim tarihi: 10.2.2010
• 8. Kessler RC, Berglund P, Demler O, Jin R, Koretz D, Merikangas KR ve ark. National comorbidity survey replication. the epidemiology of major depressive disorder: results from the national comorbidity survey replication (NCS-R). JAMA 2003; 18; 289 (23): 3095-105.
• 9. Korf VM. Improving depression care. J Fam Prac 2001;50(6): 529-32.
• 10. Weissman MM, Bruce LM, Leaf PJ. Affective disorders in psychiatric disorders in America: the epidemiologic catchment area study. Edited by Robins LN, Regier DA. New York, Free Press, 1991, 53–80.
• 11. Kirpinar I, Gozum S, Pasinlioglu T. Prospective study of postpartum depression in eastern Turkey prevalence, socio-demographic and obstetric correlates, prenatal anxiety and early awareness. J Clin Nurs 2010; 19: 422-31.
• 12. Kırpınar İ, Tepeli İÖ, Gözüm S, Pasinlioğlu T. Erzurum il merkezinde doğum sonrası depresyonlarının sıklık ve yaygınlığı ile DSM-IV tanısal dağılımı: İleriye dönük bir çalışma. Anadolu Psikiyatri Dergisi 2012; 13: 16-23.
• 13. Unsal A, Tozun M, Ayranci U. Prevalence of depression among postmenopausal women and related characteristics. Climacteric 2011; 14:244-51.
• 14. Kitiş Y, Karaçam Z. Postpartum depresyon sıklığı ve etkileyen faktörler. Türkiye’de Psikiyatri 2009; 11(2): 67-74.
• 15. Bekaroğlu M, Uluutku N, Tanrıover S, Kırpınar I. Depression in an elderly population in Turkey. Acta Psychiatr Scand 1991; 84(2): 174-8.
• 16. Binbay T, Direk N, Aker T, Akvardar Y, Alptekin K, Cimilli C ve ark. Türkiye’de psikiyatrik epidemiyoloji: yakın zamanlı araştırmalarda temel bulgular ve gelecek için öneriler. Türk Psikiyatri Dergisi 2013;24: 1-18.
• 17. Barret JR. Treatment of Dsthymia and minor depression in primary care. J Fam Prac; 2001;50:(5);405-13.
• 18. Smith WT, Kendrick T. Diagnosing and treating depression. BMJ 2000;320: 1602-10.
• 19. Lam RW, Mok H. Depression. 1. Baskı, New York: Oxford University Press, 2008: 21-32.
• 20. Aydoğan Ü, Nerkiz P, Sarı O. Birinci basamakta sık görülen psikiyatrik bozukluklar: depresyon ve anksiyete. Türkiye Klinikleri J Fam Med-Special Topics 2012;3(2):1-7
• 21. U.S. Preventive Services Task Force. Depression in adults: Screening. http://www.uspreventiveservicestaskforce.org/Page/Document/UpdateSummaryFinal/depression-in-adults-screening (Son Erişim Tarihi: 10.6.2015)
• 22. Öner N. Türkiye'de kullanılan psikolojik testler bir başvuru kaynağı. Üçüncü Baskı. Boğaziçi Üniversitesi Yayınları. İstanbul; 1997: 13-20.
• 23. Kılınç S, Torun F. Türkiye'de klinikte kullanılan depresyon değerlendirme ölçekleri. Dirim Tıp Gazetesi 2011; 186; 1: 39-47.
• 24. Yüksel N. ‘Ruhsal hastalıklar. 3. Baskı MN Medikal & Nobel. İstanbul 2006; s. 183-220.
• 25. Guck TP, Kavan MG, Elsasser GN, Barone EJ. Assessment and treatment of depression following mycordial infarction. Am Fam Physician 2001; 64:641-8.
• 26. Hickie IB, Andrews G, Davenport TA: Measuring outcomes in patients with depression or anxiety: an essential part of clinical practice. MJA 2002; 177(4): 205-7.
• 27. Özten E, Sayar GH. Gebelikte depresyonun somatik tedavisi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar-Current Approaches in Psychiatry 2015; 7(3):244-254.
• 28. Topbaş E, Eroğlu MZ, Zabun S, Güneş T, Çalışkan M. Depresyon ve parkinson hastalığı birlikteliğinde elektrokonvülsif tedavi kullanımı: bir olgu sunumu. Cukurova Medical Journal 2014;39(1):185-188.
• 29. Keller MB, Klerman GL. Long term outcome of episodes of major depression; clinical and public health significance. JAMA, 1984; 252:788-92.
• 30. Arroll B, Elley CR, Fishman T, Goodyear- Smith FA, Kenealy T, Blashki G. Antidepressants versus placebo for depression in primary care. Cochrane Database of Systematic Review 2009; 3:CD007954
• 31. Stahl SM. Stahl’s essential psychopharmacology, neuroscientific basis and applications. 3. Baskı, New York: Cambridge University Press, 2008: 511-666.
• 32. Hensley PL, Nadiga D, Uhlenhuth EH. Long-term effectiveness of cognitive therapy in major depressive disorder. Depress Anxiety 2004;20(1):1-7.
• 33. Cuijpers P, van Straten A, Warmerdam L. Behavioral activation treatments of depression: a meta-analysis. Clin Psychol Rev 2007;27(3):318-26.
• 34. Alladin A, Alibhai A. Cognitive hypnotherapy for depression: an empirical investigation. Int J Clin Exp Hypn 2007;55(2):147-66.
• 35. Mead GE, Morley W, Campbel lP, Greig CA, McMurdo M, Lawlor DA. Exercise for depression (Cochrane Review). In: The Cochrane Library, Issue 4, 2008. London:Wiley. Dunn AL, Trivedi MH, O’Neal HA. Physical activity doseresponse effects on outcomes of depression and anxiety. Med Sci Sports Exerc 2001;33(Suppl 6):p587-S97.
• 36. Linde K, Mulrow CD, Berner M, Egger M. St John’s wort for depression (Cochrane Review). In: The Cochrane Library, Issue 4, 2008. London:Wiley. p. 65.
• 37. Hardy M, Coulter I, Morton SC. S-adenosyl-L-methionine for treatment of depression, osteoarthritis, and liver disease. Agency for Healthcare Research and Quality (AHRQ) guideline; 2002. Erişim http:// www.ncbi.nlm.nih.gov/bookshelf/br.fcgi?book=hserta&pa rt=A101701 Erişim tarihi:1.5.2014
• 38. Schuch FB, Vancampfort D, Richards J. Exercise as a treatment for depression: A meta-analysis adjusting for publication bias. J Psychiatr Res 2016; 77:42-51
• 39. Bostwick JM, Pankratz VS. Affective disorders and suicide risk: a reexamination. Am J Psychiatry 2000; 157(12): 1925-32.
• 40. Barkow K, Maier W, Üstün TB, Gansicke M, Wittchen HU, Heun R. Risk factors for depression at 12-month follow-up in adult primary health care patients with major depression: an international prospective study. J Affect Disord 2003; 76: 157-69.
• 41. Simon EG, Vonkorff M, Rutter C, Wagner E: Randomise trial of monitoring, feedback, and management of care by telephone to improve treatment of depression in primary care. BMJ 2000; 320:550-4.
• 42. RihmerZ, Rutz W, Pihlgren H. Depression and suicide on Gotland an intensive study of all suiceds before and after a depression training programme for general practitioners. J. Affect Disor 1995;35(4):147-152.
• 43. Yıldırım A, Gönüllü OG, Eradamlar N, Erkıran M. İstanbul ili genelinde görev yapan aile hekimlerinin antidepresan reçetelemesini etkileyen faktörler. Düşünen Adam; The Journal of Psychiatry and Neurological Sciences 2014; 27:242-249.