Purpose: The study was aimed to examine the agreement between parents and clinicians for determining chewing performance level in children with cerebral palsy (CP).
Methods: This cross sectional study included 50 children with CP and their mothers. The Karaduman Chewing Performance Scale (KCPS) was used to determine chewing performance level in children. Mothers of children with CP scored the level that best describes their child’s chewing performance level twice with one-week interval. An experienced physical therapist in terms of chewing and swallowing disorders was also scored chewing performance level by using the KCPS.
Results: The physical therapist and mothers agreed on exactly the same KCPS level in 41 of 50 children (82%). There was an excellent positive correlation between the KCPS scores of the physical therapist and the mothers (r=0.959, p<0.001). There was also a substantial agreement in the KCPS scoring between physical therapist and mothers (p<0.001, :0.769). There was an excellent positive correlation between two examinations of mothers (r=0.991, p<0.001). Perfect agreement in the KCPS scoring was detected between two examinations of mothers (p<0.001, :0.846).
Conclusion: The agreement between therapists and parents suggests that parents could determine chewing performance level in children with CP. This may provide an efficient and less costly method to perform observational or community screening studies to define children’s chewing performance, especially when evaluation of a clinician is not feasible.
Amaç: Bu çalışmada serebral palsili (SP) çocuklarda çiğneme performans seviyesinin belirlenmesinde ebeveynler ve klinisyenler arasındaki uyumun incelenmesi amaçlandı.
Yöntem: Bu kesitsel çalışmaya SP'li 50 çocuk ve anneleri dahil edildi. Çocuklarda çiğneme performans seviyesini belirlemek için Karaduman Çiğneme Performans Skalası (KÇPS) kullanıldı. SP'li çocukların anneleri, çocuklarının çiğneme performans seviyesini en iyi tanımlayan düzeyi birer hafta arayla iki kez puanladı. Çiğneme ve yutma bozuklukları konusunda deneyimli bir fizyoterapist de KÇPS’yi kullanarak çiğneme performans seviyesini puanlandı.
Sonuçlar: Fizyoterapist ve anneler, 50 çocuğun 41'inde (%82) tamamen aynı KÇPS seviyesi üzerinde anlaştılar. Fizyoterapist ve annelerin KÇPS puanları arasında mükemmel, pozitif yönde korelasyon vardı (r=0,959, p<0,001). Fizyoterapist ve anneler arasında KÇPS puanlamasında da önemli bir uyum vardı (p<0,001, : 0,769). Annelerin iki değerlendirmesi arasında mükemme, pozitif yönde korelasyon vardı (r=0,991, p<0,001). Annelerin iki değerlendirmesi arasında KÇPS skorlamasında mükemmel uyum saptandı (p<0,001, :0,846).
Tartışma: Terapistler ve ebeveynler arasındaki uyum, ebeveynlerin SP'li çocuklarda çiğneme performans seviyesini belirleyebileceğini düşündürmektedir. Bu, özellikle bir klinisyenin değerlendirilmesi mümkün olmadığı durumlarda, çocukların çiğneme performansını tanımlamak için gözlemsel veya topluluk tarama çalışmaları yapmak için verimli ve daha az maliyetli bir yöntem sağlayabilir.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Rehabilitation |
Journal Section | Araştırma Makaleleri |
Authors | |
Publication Date | April 20, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 Volume: 33 Issue: 1 |