FROM PROFESSIONAL DESIGNER TO DESIGN STUDENT; CREATIVE LESSONS IN THE METAVERSE UNIVERSE

Year 2025, Volume: 15 Issue: 2, 410 - 428

Gökçe Bahar Yılmaz Armağan Seçil Melikoğlu Eke

https://doi.org/10.7456/tojdac.1614868

Abstract

This study explores the potential of Metaverse to provide a learning environment that transcends the boundaries of the physical world by offering creative freedoms in interior design education. It is argued that traditional design education can limit students' imagination due to the constraints imposed by physical reality. Metaverse is thought to provide students and designers with the opportunity to create bold and innovative designs by offering an environment free from constraints such as gravity, material and spatial relationships. The study analyses 15 project examples from the Metaverse Architecture Biennial themed ‘Presence of the Future’. The projects are analysed and evaluated within the framework of Gestalt perception theory and Francis D.K. Ching's space defining elements and qualities of architectural space. As a result, it is aimed to conclude that the Metaverse is not only a design tool but also a transformative space that reshapes creative thinking. This study suggests that integrating digital technologies such as virtual reality and augmented reality into interior architecture education will enhance the creative process.

Keywords

Interior Architecture Education, Metaverse, Virtual Universe, Creativity, Perception

PROFESYONEL TASARIMCIDAN TASARIM ÖĞRENCİSİNE; METAVERSE’DEN YARATICI ÖĞRETİLER

Abstract

Bu çalışma, Metaverse’ün içmimarlık eğitiminde yaratıcı özgürlükler sunarak fiziksel dünyanın sınırlarını aşan bir öğrenme ortamı sağlama potansiyelini araştırmaktadır. Geleneksel tasarım eğitiminin fiziksel gerçekliğin dayattığı kısıtlamalar nedeniyle öğrencilerin hayal gücünü sınırlayabileceği öne sürülmektedir. Metaverse, yerçekimi, malzeme ve mekânsal ilişkiler gibi kısıtlamalardan bağımsız bir ortam sunarak, öğrenci ve tasarımcılara cesur ve yenilikçi tasarımlar yapma fırsatı verdiği düşünülmektedir. Çalışma, "Presence of the Future" temalı Metaverse Mimarlık Bienali’nden 15 proje örneğini incelemektedir. Belirlenen projeler, Gestalt algı kuramı ve Francis D.K. Ching'in mekan tanımlayan öğeler ve mimari mekanın nitelikleri çerçevesinde analiz edilerek değerlendirilmiştir. Sonuç olarak, Metaverse’ün yalnızca bir tasarım aracı değil, aynı zamanda yaratıcı düşünmeyi yeniden şekillendiren dönüştürücü bir alan olduğu sonucuna varılması hedeflenmektedir. Bu çalışma, sanal gerçeklik ve artırılmış gerçeklik gibi dijital teknolojilerin içmimarlık eğitimine entegre edilmesinin yaratıcı süreci geliştireceğini öne sürmektedir.

Keywords

İçmimarlık Eğitimi, Metaverse, Sanal Evren, Yaratıcılık, Algı

References

• Özaltun, G. (2023). Artırılmış Gerçekliğin Temel Tasarım Eğitiminde Kullanımının Yaratıcılık Sürecine Etkisi. İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sanat ve Tasarım Ana Bilim Dalı Sanat ve Tasarım Programı, Doktora Tezi.
• Özorhon, İ. F. (2008). Mimarlıkta Özgünlük Arayışları: 1950-60 arası Türkiye Modernliği. . İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi.
• Arıdağ, L., & Aslan, E. (2012). Tasarım Çalışmaları-1 Stüdyosunda Uygulanan Yaratıcı Drama Etkinliklerinin Mimarlık Öğrencilerinin Yaratıcı Düşünme Becerilerinin Gelişimine Etkisi. Megaron Cilt Vol. 7 - Sayı No. 1, 49-66.
• Asar, H. (2013). Mimari Mekân Okumasında Algısal Deneyim Analizinin Bir Yöntem Yardımıyla İrdelenmesi. Eskişehir: Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Mimarlık Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi.
• Aytem, N. M. (2005). Mimari Mekanda Renk, Form Ve Doku Değişkenlerinin Algılanması. İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi.
• Bayazıt, N. (2011). Endüstri Tasarımı Temel Kavramları. İstanbul: İdeal Kültür Yayıncılık.
• Ching, F. (2006). İç Mekan Tasarımı. İstanbul: Yapı Endüstri Merkezi Yayınları.
• Dıonısıo, J. D., Burns, W., & Gılbert, R. (2013). 3D Virtual Worlds and the Metaverse: Current Status and Future Possibilities. Computer Science F aculty W orks.
• Dadakoğlu, S. C. (2018). Sanat ve tasarım eğitiminde sanal ortamın yaratıcılığa etkisi: second life örneği . Ankara: Gazi Üniversitesi.
• Davaslıgil, Ü. (1994). Yüksek Gizil Güce Sahip Lise Öğrencilerinin Yaratıcılıkları Üzerine Bir Deneysel Araştırma. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 53-68.
• Eke, A. S. (2014). Mekanın yaşanabilirlik değeri üzerine sistem odaklı bir model önerisi. İstanbul: MSGSÜ Fen Bilimleri Enstitüsü İç Mimarlık ABD, Doktora Tezi.
• Eke, A. S., & Usta, G. (2016). The first year of design education: Abstract-concrete problemcentered model. Global Journal of Arts Education, 11-19.
• Ellis, W. D. (1950). A Source Book Of Gestalt Psychology. Newyork: The Humanities Press.
• Güler, Z. (1990). Sanat ve Sanatsal Yaratma. Anadolu Üniversitesi İletişim Bilimleri Fakültesi Kurgu Dergisi, s. 317-325.
• Gürer, L. (1990). Temel Tasarım. İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi Matbaası.
• Garip, E., & Garip, B. (2012). İç Mimarlık Eğitiminde Yaratıcılık ve Yarışmalar. İÇMEK/İçmimarlık Eğitimi 2. Ulusal Kongresi. İstanbul.
• İlk Metaverse Mimarlık Bienali 21 Eylül – 6 Ekim Tarihleri Arasında Online Olarak Gösterimde . (2024, 12 01). https://yapidergisi.com/ilk-metaverse-mimarlik-bienali-presence-of-the-future-21-eylul-6-ekim-tarihleri-arasinda-online-olarak-gosterimde/ adresinden alındı
• Kahvecioğlu, N. (2001). Mimari Tasarım Eğitiminde Bilgi ve Yaratıcılık Etkileşimi. İstanbul: Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Kaplan, S. (2003). Gestalt görsel algı teorilerinin Bauhaus ekolü içinde seramik temel teknikleriyle uygulanması . Eskişehir: Anadolu Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / Seramik Ana Sanat Dalı Yüksek Lisans Tezi.
• May, R. (2013). Yaratma Cesareti. İstanbul: Metis Yayınları.
• Moneta, A. (2020). Architecture, Heritage, and the Metaverse: New Approaches and Methods for the Digital Built Environment. Traditional Dwellings and Settlements Review, s. 37-39.
• REISINGER. (2024, 12 01). UNCLASSIFIABLE STUDIO BRIDGING THE IMAGINED AND THE TANGIBLE: https://reisinger.studio adresinden alındı
• Sağocak, M., & Cellek, T. (2014). Temel Tasarım Sürecinde Yaratıcılık. İstanbul: Grafik Tasarım Yayıncılık.
• Schön, D. (1985). The design studio: An exploration of its traditions and potentials. International Specialized Book Service Incorporated.
• Tanju, B. (2003). Mimarlıkta Sıfır Noktasını Aramak. İstanbul: Akın Nalça Yayınları.
• Tatar, H. (2020). Gerçek ötesi mekanlarda zaman ve aidiyet. Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Resim Ana Sanat Dalı, Yüksek lisans tezi.
• Teymur, N. (1998). Tasarlanacak Bir Dünya İçin Temel Tasarım Eğitimi: Temel Tasarım-Temel Eğitim. Ankara: ODTÜ Yayınları.
• Thawonmas, R., & Fukumoto, A. (2011). Frame Extraction Based on Displacement Amount for Automatic Comic Generation from Metaverse Museum Visit Log. Intelligent Interactive Multimedia Systems and Services (s. 153–162). Berlin: Springer.
• The First Metaverse Architecture Biennale. (2024, 12 01). https://www.archdaily.com/1006995/the-first-metaverse-architecture-biennale adresinden alındı
• Torrance, E. P. (1968). Minnesota Studies of Creative Behavior: 1958-1966. Minneapolis: Georgia Univ., Athens.; Richardson Foundation, Greensboro, N.C. Creativity Research Inst.
• Uspenski, I., & Guga, J. (2022). EMBODYING METAVERSE AS ARTIFICIAL LIFE: AT THE INTERSECTION OF MEDIA AND 4E COGNITION THEORIES. Philosophy and Society, 326–345.
• Venturi, R. (1991). Mimarlıkta Karmaşıklık ve Çelişki. İstanbul: Şevki Vanlı Mimarlık Vakfı Yayınları.
• Yılmaz, Ö. (2004). Mimari mekanda görsel algı ve manipülasyon ilişkilerinin irdelenmesi . İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi / Fen Bilimleri Enstitüsü / Mimarlık Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi.