Bilgisayar Destekli Hikaye Anlatımı Yöntemi: Alanyazın Araştırması

Year 2015, Volume: 6 Issue: 2, 97 - 121, 30.04.2015

Gökben Turgut Tarık Kışla

https://doi.org/10.17569/tojqi.57305

Cited By: 28

Abstract

Öz

Hikaye anlatım yöntemi, eğitimin bir çok alanında, neredeyse tüm kademelerinde geçmişten günümüze en sık kullanılan yöntemlerden birisi olmuştur. Bunun en büyük nedenlerinden birisi hikayelerin eğlenceli bir tarafının bulunması olarak gösterilebilir. Bunun yanında hikayeler, bireylerin problem çözme becerilerini, hayal güçlerini geliştirmekte ve yaratıcılıklarını desteklemekte, dil ve sosyal gelişimlerini olumlu yönde etkilemektedir. Teknolojinin hızla gelişmesi ile birlikte hikaye kullanımında "dijital hikaye/öykü" isimli yeni bir kavram ortaya çıkmıştır. Dijital hikaye anlatma; interaktif dijital bir ortamda, ses, resim, grafik, hareketli grafik, görüntü, müzik ve metne dayalı anlatımın sunulması süreci olarak tanımlanmaktadır. Dijital hikaye, sanal ortamları kullanarak öğrencilerin birer hikaye yapılandırıcısı, hikaye anlatıcısı olmalarını sağlamaktır. Böylelikle, bir konu hakkında kendi hikayesini yazan bir birey sentez-değerlendirme gibi üst düzey bilişsel etkinlikler içerisinde yer alarak daha kalıcı bir öğrenme gerçekleştirebilir. Bu potansiyeli ile dijital hikaye kavramı eğitim içerisinde daha büyük bir öneme sahip olması gereken bir alan olarak görülmelidir. Araştırmanın amacı; bilgisayar destekli hikaye anlatımı yöntemini konu alan çalışmaları incelemektir. Araştırmanın yöntemi döküman incelemesi olarak belirlenmiştir. Doküman incelemesi; araştırılan konu hakkında bilgilerin yer aldığı yazılı materyallerin analizini ifade etmektedir. Bu amaç doğrultusunda konu üzerinde son yedi yılda (2007-2014) yapılan çalışmalara elektronik veritabanları kullanılarak ulaşılmaya çalışılmıştır. Alanyazın taraması kapsamında 21 çalışma incelenmiş, makale seçiminde dijital öyküleme yönteminin kullanıldığı uygulama örneklerini içeriyor olması kriter olarak belirlenmiştir. Yapılan araştırmaların yöntemleri, kullanılan teknolojiler, öğrenci kazanımları incelenerek, eğitimde dijital öykücülüğün geldiği yer, önemi ve başarısını gösterir bir resim çizilmeye çalışılmıştır. Çalışmanın, alanında dijital öyküleme yöntemini kullanmak isteyen eğiticilere alanyazında karşılaşılan uygulama örnekleri sunarak önbilgi sağlayacağı ve rehberlik edeceği düşünülmektedir.

Anahtar Sözcükler: Hikaye, teknoloji, Dijital hikayecilik, bilgisayar destekli hikaye, alanyazın incelemesi

 

 Abstract

Storytelling method has become one of the most commonly used method in all levels and fields of the education. The main reason of this situation is that stories have entertaining side. Besides, stories improve individuals' problem-solving skills, their imagination and support their creativity, and affect their language skills, social development positively. With the rapid developments in technology, a new concept named "Digital Story" has emerged. Digital storytelling is defined as the process of presentation of  audio, images, graphics, motion graphics, images, music and text in a interactive digital media. Dijital storytelling supports the students to be story teller/author by using virtual environments. Thus, student, who has written a story, can perform more permanent learning with cognitive activities like synthesis and evaluation. With this potential, dijital story concept should be seen as a field that have a great importance. The aim of this research is to evaluate the studies that use computer-aided storytelling method. In this study, document review method was used. Document review method, was to perform the analysis of written materials containing information on the researched cases. In accordance with this purpose,  studies that carried out in last seven years (2007-2014) have been found using electronic databases. In this research 21 study has been examined. At this stage, we have selected studies that have practices using digital storytelling method. This determined as a main criteria. In this research we have tried to draw a picture that shows situation, importance and success of the digital storytelling in education using methods, technology, students outcomes of the studies. The study will support/guide trainers who want to use digital storytelling methods with practical examples encountered in the literature.

Keywords: Story, technology, digital storytelling, computer aided story, literature review

Keywords

Story, technology, digital storytelling, computer aided story, literature review

Bilgisayar Destekli Hikaye Anlatımı Yöntemi: Alanyazın Araştırması

Abstract

Öz

Hikaye anlatım yöntemi, eğitimin bir çok alanında, neredeyse tüm kademelerinde geçmişten günümüze en sık kullanılan yöntemlerden birisi olmuştur. Bunun en büyük nedenlerinden birisi hikayelerin eğlenceli bir tarafının bulunması olarak gösterilebilir. Bunun yanında hikayeler, bireylerin problem çözme becerilerini, hayal güçlerini geliştirmekte ve yaratıcılıklarını desteklemekte, dil ve sosyal gelişimlerini olumlu yönde etkilemektedir. Teknolojinin hızla gelişmesi ile birlikte hikaye kullanımında "dijital hikaye/öykü" isimli yeni bir kavram ortaya çıkmıştır. Dijital hikaye anlatma; interaktif dijital bir ortamda, ses, resim, grafik, hareketli grafik, görüntü, müzik ve metne dayalı anlatımın sunulması süreci olarak tanımlanmaktadır. Dijital hikaye, sanal ortamları kullanarak öğrencilerin birer hikaye yapılandırıcısı, hikaye anlatıcısı olmalarını sağlamaktır. Böylelikle, bir konu hakkında kendi hikayesini yazan bir birey sentez-değerlendirme gibi üst düzey bilişsel etkinlikler içerisinde yer alarak daha kalıcı bir öğrenme gerçekleştirebilir. Bu potansiyeli ile dijital hikaye kavramı eğitim içerisinde daha büyük bir öneme sahip olması gereken bir alan olarak görülmelidir. Araştırmanın amacı; bilgisayar destekli hikaye anlatımı yöntemini konu alan çalışmaları incelemektir. Araştırmanın yöntemi döküman incelemesi olarak belirlenmiştir. Doküman incelemesi; araştırılan konu hakkında bilgilerin yer aldığı yazılı materyallerin analizini ifade etmektedir. Bu amaç doğrultusunda konu üzerinde son yedi yılda (2007-2014) yapılan çalışmalara elektronik veritabanları kullanılarak ulaşılmaya çalışılmıştır. Alanyazın taraması kapsamında 21 çalışma incelenmiş, makale seçiminde dijital öyküleme yönteminin kullanıldığı uygulama örneklerini içeriyor olması kriter olarak belirlenmiştir. Yapılan araştırmaların yöntemleri, kullanılan teknolojiler, öğrenci kazanımları incelenerek, eğitimde dijital öykücülüğün geldiği yer, önemi ve başarısını gösterir bir resim çizilmeye çalışılmıştır. Çalışmanın, alanında dijital öyküleme yöntemini kullanmak isteyen eğiticilere alanyazında karşılaşılan uygulama örnekleri sunarak önbilgi sağlayacağı ve rehberlik edeceği düşünülmektedir.

Anahtar Sözcükler: Hikaye, teknoloji, Dijital hikayecilik, bilgisayar destekli hikaye, alanyazın incelemesi

 

 Abstract

Storytelling method has become one of the most commonly used method in all levels and fields of the education. The main reason of this situation is that stories have entertaining side. Besides, stories improve individuals' problem-solving skills, their imagination and support their creativity, and affect their language skills, social development positively. With the rapid developments in technology, a new concept named "Digital Story" has emerged. Digital storytelling is defined as the process of presentation of  audio, images, graphics, motion graphics, images, music and text in a interactive digital media. Dijital storytelling supports the students to be story teller/author by using virtual environments. Thus, student, who has written a story, can perform more permanent learning with cognitive activities like synthesis and evaluation. With this potential, dijital story concept should be seen as a field that have a great importance. The aim of this research is to evaluate the studies that use computer-aided storytelling method. In this study, document review method was used. Document review method, was to perform the analysis of written materials containing information on the researched cases. In accordance with this purpose,  studies that carried out in last seven years (2007-2014) have been found using electronic databases. In this research 21 study has been examined. At this stage, we have selected studies that have practices using digital storytelling method. This determined as a main criteria. In this research we have tried to draw a picture that shows situation, importance and success of the digital storytelling in education using methods, technology, students outcomes of the studies. The study will support/guide trainers who want to use digital storytelling methods with practical examples encountered in the literature.

Keywords: Story, technology, digital storytelling, computer aided story, literature review

Keywords

Hikaye, teknoloji, Dijital hikayecilik, bilgisayar destekli hikaye, alanyazın incelemesi

References

• Abraham, M. R., Grzybowski. E. B., Renner. J. W., Marek. E.A. (1992) Understanding and Misunderstandings of Eight Graders of Five Chemistry Concepts Found in Textbooks. Journal of Research in Science Teaching, 29, 105-120
• Akbulut, M. T., Çiftçi, A. ve Polat, E. E. (2013). Interactive design work with kindergarten children: “Bird house” digital presentation and practice. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 83(4), 362-366.
• Anastasiades, P., Vitalaki, E., & Gertzakis, N. (2008). Collaborative learning activities at a distance via interactive videoconferencing in elementary schools: Parent's attitudes. Computers & Education, 50(4), 1527-1539.
• Avraamidou, L. ve Osborne, J. (2009). The role of narrative in communication science. International Journal of Science Education, 31(12), 1683-1707.
• Blas, N. D. ve Paolini, P. (2012). Digital storytelling at school-engagement and educational benefits. IEEE International Conference on Advanced Learning Tecnologies bildiri kitabı içinde (ss. 248-250). İtalya: Roma.
• Bozdoğan, D. (2012). Content analysis of ELT students' digital stories for young learners. Novitas-ROYAL (Research on Youthand Language), 6(2), 126-136.
• Bran, R. (2010). Message in a bottle: Telling stories in a digital world. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2(2), 1790-1793.
• Campbell, T. A. (2012). Digital storytelling in an elementary classroom: Going beyond entertainment. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 69, 385-393.
• Ceyhan, N. (2009, Haziran). Çocuklara tarih şuuru kazandırmada tarihi hikayelerden yararlanma üzerine bir deneme. 1st International Symposium on Sustainable Development[1. Uluslararası Sürdürülebilir Kalkınma Sempozyumu]’nda sunulan bildiri. Bosna-Hersek: Saraybosna.
• Collen, L. (2007). The Digital and Traditional Storytimes Research Project: Using Digitized Books for Preschool Group Storytimes. 16 Temmuz 2014 tarihinde http://laurencollen.com/CAL_winter06_collen.pdf adresinden erişilmiştir.
• Demir, T. (2012). Türkçe eğitiminde yaratıcı yazma becerisini geliştirme ve küçürek öykü. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(19), 343-357.
• Demircioğlu, H., Demircioğlu, G. ve Ayas, A. (2006). Hikayeler ve kimya öğretimi. Hacettepe Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 110-119.
• Dogan, B. ve Robin, B. (2008). Implementation of digital storytelling in the classroom by teachers trained in a digital storytelling workshop. Society for Information Technology & Teacher Education International [Uluslararası Bilgi Teknolojileri ve Öğretmen Eğitimi Derneği] bildiri kitabı içinde (ss. 902-907). ABD: Austin, TX.
• Driver, R., Squires, A., Rushworth, P., Wood-Robinson, V. (1994). Making Sense
• of Secondary Science, London: Routledge.
• Fensham, P. (2001). Science as story: Science education by story. Asia Pasific Forum on Science Learning and Teaching, 2(1), foreword.
• Figa, E. (2004). The virtualization of stories and storytelling. Storytelling Magazine, 16(2), 34-36.
• Holotescu, C., Grosseck, G., & Danciu, E. (2014). Educational digital stories in 140 characters: towards a typology of micro-blog storytelling in academic courses. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 116, 2301-2305.
• Isbell, R., Sobol, J., Lindauer, L. ve Lowrance, A. (2000). The effects of story-telling and story reading on the oral language complexity and story comprehension of young children. Chilhood Education Journal, 32(3), 157-163.
• Karakoyun F. (2014). Çevri̇mi̇çi̇ ortamda oluşturulan di̇jital öyküleme etki̇nli̇kleri̇ne ili̇şki̇n öğretmen adayları ve ilköğreti̇m öğrenci̇leri̇ni̇n görüşleri̇ni̇n incelenmesi̇. Yayımlanmamış Doktora tezi. Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
• Karakoyun, F. ve Kuzu, A. (2014, Mayıs). Çevrimiçi ortamda oluşturulan dijital öyküleme etkinliklerine ilişkin öğretmen adaylarının görüşlerinin incelenmesi. 2nd International Instructional Technologies ve Teacher Education Symposium [2. Uluslararası Öğretim Teknolojileri ve Öğretmen Eğitimi Sempozyumu]’nda sunulan bildiri. Türkiye: Afyonkarahisar.
• Kirk, M., Tonkin, E., Skirton, H., McDonald, K., Cope, B. ve Morgan, R. (2013). Storytellers as partners in developing a genetics education resource for health professionals. Nurse Education Today, 33(5), 518-524.
• Koetz, K. M. (2009). The effects of the TPRS method in a Spanish I classroom: A research report. Iowa: Morningside Collage.
• Liu, C.C., Liu, K.P., Chen, G.D. ve Liu, B.J. (2010). Children’s collaborative storytelling with linear and nonlinear approaches. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2(2), 4787–4792.
• Liu, Y., Zhou, Y.T., Lu, H. ve Sun, J. (2014). A preliminary study on the application of storytelling among hospice care interest group. International Journal of Nursing Sciences, 1(1),1-4.
• Ming, T. S., Sim, L. Y., Mahmud, N., Kee, L. L., Zabidi, N. A. ve Ismail, K. (2014). Enhancing 21st century learning skills via digital storytelling: Voices of Malaysian teachers and undergraduates. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 118, 489-494.
• Mokhtar, H. N., Halim M. F. A., Kamarulzaman, S. Z. S. (2011). Storytelling: Way to build confidence among proficiency students. International Journal of Learning, 18(9), 163-169.
• Montgomery, S. (1996). The Scientific Voice. New York, NY: Guilford Press.
• Morris, V. G., Taylor, S. ve Wilson, J. (2000). Using children's stories to promode peace in classrooms. Early Childhood Education Journal, 28(1), 41-50.
• Pieterse, G. ve Quilling, R. (2011). The impact of digital story-telling on trait Emotional Intelligence (EI) amongst adolescents in South Africa –a case study. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 28, 156-163.
• Robin, B. (2006). The educational uses of digital storytelling. Society for Information Technology and Teacher Education International [Ulusulararası Bilim Teknolojileri ve Öğretmen Eğitimi Derneği] bildiri kitabı içinde (ss. 709-716). Chesapeake: VA: AACE.
• Rossiter, M. ve Garcia, P.A. (2010). Digital storytelling: A new player on the narrative field. New Directions for Adult and Continuing Education, 126, 37-48.
• Sadik, A. (2008). Digital Storytelling: A meaningful technology-integrated approach for engaged student learning. Education Tech Research Dev. , 487-506.
• Sawyer, C. B. ve Willis, J. M. (2011). Introducing digital storytellling to influence the behaviour of children and adolescents. Journal of Creativity in Mental Health, 6(4), 274-283.
• Simsek, B. ve Erdener, B. (2012). Digital visual skills education for digital inclusion of elder women in the community. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 46, 4107 – 4113.
• Şahin, F. (1998). Okul Öncesinde Fen Bilgisi Öğretimi. İstanbul: Beta.
• Tunç, Ö. A. ve Karadağ, E. (2013). Postmodernden oluşturmacılığa dijital öyküleme. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(4),310-315.
• Türkeş, D. (2011). The role of TPRS method in teaching vocabulary to the 5th grade primary EFL students. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Çukurova Üniversitesi, Adana.
• Türkmen, H. ve Ünver, E. (2012). Fen eğitiminde hikayelendirme tekniği. Journal of European Education, 2(1) 9-13.
• Üstünoğlu, Ü. (1990). Okulöncesi öğretmenlerinin uzaktan öğretim yöntemiyle yetiştirilmesine yönelik program modeli. Eskişehir Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(1),136-138.
• Willis, N., Frewin, L., Miller, A., Dziwa, C., Mavhu, W. ve Cowan, F. (2014). “My story”—HIV positive adolescents tell their story through film. Children and Youth Services Review, 45, 129-136.
• Wright, A. (2013). Storying. 14 Mart 2014 tarihinde Eba: www.eba.gov.tr/dergi/goster/776 adresinden erişilmiştir.
• Xu, Y., Park, H. ve Baek, Y. (2011). A new approach toward digital storytelling: An activity focused on writing self-efficacy in virtual learning environment. Educational Tecnology & Society, 14(4), 181-191.
• Yakıncı, C., Almiş, H. ve Kavruk, H. (2012). Tıp eğitiminde hikâyenin gücü. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi, 55, 211-215.
• Yang, Y. ve Wu, W. (2012). Digital storytelling for enhancing student academic. Computers & Education, 59(2), 339-352.
• Yaşar, Ş. (1993). Okul öncesi eğitim öğrencilerinde fene yönelik duyuşsal özellikler. 9.Ya-pa Okul Öncesi Eğit. ve Yayg. Semineri. Türkiye: Ankara.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2012). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin.
• Yussof, R. L., Abas, H. ve Paris, T. N. (2012). Affective engineering of background colour in digital storytelling for remedial students. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 68, 202-212.
• Zembat, R. ve Zülfikar, S. (2006). Okul öncesi öğretmenlerinin sohbet ve hikâye etkinliklerinde kullandıkları öğretim yöntemlerinin incelenmesi. Educational Sciences: Theory & Practice, 6(2), 587-608.