Objective: This study was designed to investigate the improving effects of melatonin on renal histological alterations in streptozotocin (STZ)- induced diabetic rat model. Material and Metods: Fifteen Sprague-Dawley adult female rats were divided into three groups: control, diabetic (D) and diabetic treatment with melatonin (DM) groups. Experimental diabetes was induced by single dose STZ (45 mg/kg) intraperitoneally. After administration of STZ, the DM group began to receive a 10 mg/kg i.p. dose of melatonin per day. These enjection were continued until the end of the study (8 week). At the end of experimentation, blood glucose levels were determined and following routine tissue process kidneys were embedded in paraffin. Histochemical and immunohistochemical stains were applied and the specimens examined by light microscope. Results: After 8 week, the rats in diabetes group had significantly lower body weight and significantly higher blood glucose levels than the rats of control and DM group. The main histological changes resulting from diabetes were detected in glomerular and tubular basal membrane and epithelial cells (glycogen accumulation, swelling and vacuolization). We observed the positive improving effects of melatonin treatment on these findings. Conclusion: We concluded that chronically administration melatonin reduced renal injury in STZ- induced diabetic rats. Therefore, we believe that melatonin might be used to prevent development of diabetic renal damage. However, further researches are needed on long-term uses of melatonin in order to show its positive effects on diabetic complications. Key words: Experimental diabetes, Melatonin, Kidney, Histological alterations.
Amaç: Bu çalışma, streptozotosin (STZ) ile oluşturulan diyabetik rat modelinde, sıçan böbreklerinde oluşan histolojik değişiklikler üzerine melatoninin iyileştirici etkilerinin araştırılması amacıyla planlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmada kullanılan Spraque-Dawley cinsi; 15 adet erişkin dişi sıçan: kontrol, diyabet (D) ve melatonin ile tedavi edilen diyabet (DM) gruplarına ayrıldı. Deneysel diyabet D ve DM gruplarında tek doz STZ'nin (45 mg/kg) intraperitoneal uygulanması ile oluşturuldu. Diyabet oluşturulduktan sonra, DM grubuna 8 hafta her gün 10 mg/kg melatonin i.p. olarak uygulandı. Deneyin sonunda sıçanların kan-glikoz seviyeleri ölçüldü. Örnekler rutin doku takibinden sonra, parafine gömüldü. Histokimyasal ve immunohistokimyasal boyamaların ardından, kesitler ışık mikroskopta incelendi. Bulgular: Diyabet grubundaki sıçanların, kontrol ve DM grubuna göre kan-glikoz düzeyleri önemli derecede yükselirken, vucut ağırlıkları belirgin şekilde azaldı. Diyabete bağlı olarak gelişen temel histolojik değişiklikler glomerul ve tubül bazal membranları ile epitel hücrelerinde gözlendi. Uygulanan melatonin tedavisiyle, bu bulguların önemli ölçüde hafiflediği tesbit edildi. Sonuç: Kronik melatonin uygulaması STZ ile sıçanlarda oluşturulan diyabetin neden olduğu böbrek hasarını azalttı. Bu yüzden melatoninin diyabetik böbrek hasarının gelişimini önleyeceğini veya bulguları hafifleteceğini düşünmekteyiz. Yine de diyabetik komplikasyonlar üzerindeki pozitif etkisini göstermek için uzun süreli kullanımlar ile ilgili daha ileriki çalışmalara ihtiyaç bulunmaktadır. Anahtar kelimeler: Deneysel diyabet, Melatonin, Böbrek, Histolojik değişiklikler.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | June 1, 2005 |
Published in Issue | Year 2005 Volume: 12 Issue: 3 |