Dinamik Yönelimli Kısa-Yoğun-Acil Bireysel Psikolojik Danışma Oturumlarının Etkisi

Year 2016, Volume: 6 Issue: 46, 1 - 13, 01.10.2016

Abdullah Atli , Taşkın Yıldırım , Canan Çitil

Abstract

Bu araştırmanın amacı, Dinamik Yönelimli Kısa-Yoğun Acil Bireysel Psikolojik Danışma oturumlarının etkisini incelemektir. Araştırmada, yarı deneysel desenlerden “ön test-son test eşleştirilmiş kontrol gruplu yarı deneysel desen” kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 2013-2014 eğitim-öğretim yılında bireysel psikolojik danışma yardımı almak isteyen deney grubu (n=17) ve kontrol grubu (n=17) toplam 34 kişi ile oluşturmuştur. Araştırmada deney grubuna Dinamik Yönelimli Kısa-Yoğun Acil Bireysel Psikolojik Danışma oturumları uygulanmıştır. Kontrol grubunda bulunan bireylere herhangi bir müdahale programı uygulanmamıştır. Bireysel danışma programının etkililiğini test etmek, deney ve kontrol grubunu karşılaştırmak amacıyla t-testi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen veriler incelendiğinde Dinamik Yönelimli Kısa-Yoğun-Acil Psikolojik Danışma alan (deney grubu) bireylerin somatizasyon, obsesyon, depresyon, paranoid düşünceler, öfke-düşmanlık, psikotizm, anksiyete, kişilerarası duyarlılık, fobik anksiyete ve ek skala son-test puan ortalamalarının anlamlı düzeyde düştüğü görülmüştür.

Keywords

Dinamik Yönelimli Kısa-Yoğun-Acil, Psikolojik Danışma, Psikolojik Belirtiler

References

• Abbass, A. A. (2003). The cost-effectiveness of short-term dynamic psychotherapy. Expert Review of Pharmacoeconomics & Outcomes Research, 3(5), 535-539.
• Ardalı, C. ve Erten, Y. (1999). Psikanalizden dinamik psikoterapilere. İstanbul: Alfa Yayıncılık.
• Başpınar Can, P., Dereboy, Ç. ve Eskin, M. (2012). Comparison of the effectiveness of cognitive restructuring and systematic desensitization in reducing high-stakes test anxiety. Turkish Journal of Psychiatry, 23(1), 9-17.
• Bellak, L. ve Siegel, H. (1983). Handbook of intensive brief and emergency psychotherapy. New York: C.P.S., Inc.
• Büyüköztürk, Ş. (2005). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı: İstatistik, araştırma deseni, SPSS uygulamaları ve yorum. Ankara: Pegem Akademi.
• Can, A. (2013). SPSS ile bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi (1.baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Canel, A. N. (2014). Terapide yeni ufuklar I: Modern, postmodern ve kısa terapiler. İstanbul: Pinhan Yayınları.
• Derogatis, L. R. (1977). SCL 90: Administration, scoring and procedure manual-1 for the revised version. Baltimore, MD: John Hopkins Univ., Clinical Psychometrics Unit.
• Doğan, B. Y. (2014). Kısa acil psikoterapi (BEP). Ankara: Kurgu Kültür Merkezi Yayınları.
• Ergüner Tekinalp, B. ve Terzi Işık, Ş. (2013). Psikolojik danışmada güncel kuramlar. Ankara: PEGEM Yayıncılık.
• Fraenkel, J. R., Wallen, N. E. ve Hyun, H. H. (2012). How to design and evaluateresearch in education (8th edition). New York: McGrawHill.
• Leichsenring, F. (2001). Comparative effects of short-term psychodynamic psychotherapy and cognitivebehavioral therapy in depression: A meta-analytic approach. Clinical Psychology Review, 43(3), 401-419.
• Levenson, H. (2011). Süresi sınırlı dinamik psikoterapi (Klinik Uygulama Rehberi). İstanbul: Psikoterapi Enstitüsü Yayınları.
• Neborsky, J. R. (2006). Brain, mind, and dynamic change processes. Journal of Clinical Psychology, 62(5), 523– 538. DOI: 10.1002/jclp.20246
• Rogers, R. (1994). Brief psychodynamic therapy part I. Harvard Mental Health, 10(9), 1-5.
• Safran, D. J. (2014). Psikanaliz ve psikanalitik terapiler. İstanbul: Okuyan Us Yayınları.
• Seligman, L. (1990). Selecting effective treatments. San Fransisco: Jossey-Bass Publishers.
• Solomon, M. F. (2001). Short term therapy for long term change. New York: W. W. Norton & Company.
• Sommers-Flanagan, J. ve Sommers-Flanagan, R. (2016). Klinik görüşme: Psikolojik değerlendirme esasları (G. Akbaş ve L. Korkmaz, Çev.). İstanbul: İthaki Yayınları
• Öztek, Z., Akdur, R. ve Aycan, S. (2001). Herkese sağlık-Türkiye’nin hedef ve stratejileri: Sağlık 21. (T.C. Sağlık Bakanlığı Yayınları). Ankara: Barok Matbaacılık.
• Yıldırım, T. (2006). Sosyal kaygısı yüksek üniversite öğrencilerine uygulanan kısa-yoğun-acil psikoterapinin etkililiği (Yayınlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Yıldırım, T. (2007). Sosyal kaygı bozukluğunda kısa-yoğun-acil psikoterapinin kullanımı: Vak’a sunumu. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13, 137-147.