PARTNER ŞİDDETİ ÜZERİNE BİR DERLEME VE ERGENLİK DÖNEMİNDE PARTNER ŞİDDETİNİ ÖNLEME PROGRAMININ ÖNEMİ

Yıl 2021, Cilt: 11 Sayı: 3, 1444 - 1456, 27.09.2021

Simel Parlak , Azize Canel

https://doi.org/10.24315/tred.852699

Cited By: 3

Öz

İnsanlık tarihine bakıldığında şiddetin insan yaşamının süregelen bir parçası olduğu görülmektedir. Bu olguyla yaşadığımız çağda da bireysel ve toplumsal boyutta sıklıkla yüz yüze kalınmaktadır. Şiddet olgusunun bireysel ve toplumsal dinamikleri de içeren karmaşık bir yapısı olduğu görülmekle beraber insanlık halinin kaçınılmaz bir parçası olarak kabul edilmemekte ve bunun önlenmesine dair dinsel, felsefi, yasal ve toplumsal bir çaba sarf edilmektedir. Şiddetin bir görünümü olan yakın partner şiddeti toplumsal bir sağlık sorunu olarak ele alınmaktadır. Bu çalışmada kişilerarası ilişkilerde ortaya çıkan yakın partner şiddetine açıklamaya yönelik çeşitli teorilere ve partnere yönelik şiddet uygulayan bireylerin tipolojilerine yer verilmiştir. Bu kuramsal açıklamalara dayanarak, romantik ilişkinin başlangıcı olarak ele alınabilecek olan ergenlik döneminde, yakın partner şiddeti ile mücadelede, gençlerin toplumsal normların değişmesindeki yaşamsal önemi de dikkate alınarak, ergenlik döneminde partner şiddetini önlemeye yönelik programlara yer verilmiştir. Ayrıca ülkemizde ergenlere yönelik partner şiddetini önleme programı oluşturmanın gerekliliği üzerine tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Partner şiddetine ilişkin teoriler, Ergenlik döneminde partner şiddeti, Ergenlik döneminde partner şiddetini önleme programının önemi

Kaynakça

• Antle, B. F., Sullivan, D. J., Dryden, A., Karam, E. A., & Barbee, A. P. (2011). Healthy relationship education for dating violence prevention among high-risk youth. Children and Youth Services Review, 33(1), 173-179
• Atkinson, M. P., Greenstein, T. N., & Lang, M. M. (2005). For women, breadwinning can be dangerous: Gendered resource theory and wife abuse. Journal of Marriage and Family, 67(5), 1137-1148
• Avery-Leaf, S., Cascardi, M., O'leary, K. D., & Cano, A. (1997). Efficacy of a dating violence prevention program on attitudes justifying aggression. Journal of Adolescent Health, 21(1), 11-17.
• Cansuvar, N., Aşırdizer, M., Aycan, N., Balcıoğlu, İ., & Batuk, G. (1997). Kadının suça yönelimi: Karşılaştırmalı bir çalışma. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 55(3), 341-354.
• Ceballos, V. (2012). A program for preventıng adolescent datıng vıolence: a grant proposal. The Degree Master of Social Work, California State University, Los Angeles. UMI Number: 1517598
• Centers for Disease Control and Prevention (CDC). (2016). Understanding Teen Dating Violence. Retrieved from http://www.cdc.gov/violenceprevention/pdf/teen-dating-violence-factsheet-a.pdf
• Cooper, W. O., Lutenbacher, M., & Faccia, K. (2000). Components of effective youth violence prevention programs for 7-to 14-year-olds. Archives of pediatrics & adolescent medicine, 154(11), 1134-1139.
• Cornelius, T. L.,& Resseguie, N. (2007). Primary and secondary prevention programs for dating violence: A review of the literature. Aggression and violent behavior, 12(3), 364-375.
• Cunningham, A., Jaffe, P.G., Baker, L., Dick, T., Malla, S., Mazaheri, N., et al (1998). Theory-Derived Explanations of Male Violence Against Female Partners: Literature Update and Related Implications for Treatment and Evaluation. London: London Family Court Clinic.
• Dallos, R.,& Draper, R. (2010). An introduction to family therapy: Systemic theory and practice. UK: McGraw-Hill Education.
• Davis, N. C. (2010). Date smart: A program for preventing adolescent dating violence: A grant proposal (Order No. 1486328). Available from ProQuest Dissertations & Theses Global. (756907462). Retrieved from http://search.proquest.com/docview/756907462?accountid=12251
• DeWall, C. N., Anderson, C. A., & Bushman, B. J. (2012). Agression. Weiner, I. B., Tennen, H. A., and Suls, J. M.(Eds). Handbook of Psychology, Personality and Social Psychology, Volume 5 (2). Somerset, US: Wiley
• Dutton, D. G. (2006). Rethinking Domestic Violence. Vancouver, CA: UBC Press
• Dutton, D. G.,& Painter, S. (1993). The battered woman syndrome: Effects of severity and intermittency of abuse. American Journal of Orthopsychiatry, 63(4), 614.
• Dünya Sağlık Örgütü, (2012).Dünya Şiddet ve Sağlık Raporu: Özet. Genova: World Health Organization.
• Eckhardt, C. I. Crane, C. A. & Sprunger, J. G. (2013). CBT for Perpetrators of Intimate Partner Violence The “I³ ” Approach Eckhardt, Tafrate, R. C.,& Mitchell, D. (Eds.). Forensic CBT: A handbook for clinical practice. Somerset, GB: USA: John Wiley &Sons
• Ekşi, H. ve Yaman, E. (2010). Çocuk ve ergende şiddet: Karma metodolojiye dayalı bir alan çalışması. İstanbul:Kaknüs
• Finkel, E. J. (2014). The I3 model: Metatheory, theory, and evidence. Olson, J. M. & Zanna, M. P. (Eds.). Advances in experimental social psychology (pp. 49, 1-104). USA:Elsevier.
• Foshee, V. A., Bauman, K. E., Ennett, S. T., Linder, G. F., Benefield, T., & Suchindran, C. (2004). Assessing the long-term effects of the Safe Dates program and a booster in preventing and reducing adolescent dating violence victimization and perpetration. American journal of public health, 94(4), 619-624.
• Gençoğlu, C., Kumcağız, H., & Ersanlı, K. (2014). Ergenlerin şiddet eğilimine etki eden ailevi faktörler. Electronic Turkish Studies, 9(2), 639-652
• Gunsen, T. (2000). Kadin suclulugunu etkileyen bazi sosyolojik faktorler. Kadin/Woman, 1(1), 11-36.
• Hamberger L. K. (2009). Risk Factors for Intimate Partner Violence Perpetration Typologies and Characteristics of Batterers. In D., Anglin, & C. Mitchell (Eds.), Intimate partner violence a health-based perspective. New York, Oxford University Press.
• Haskan, Ö., & Yıldırım, İ. (2012). Şiddet Eğilimi Ölçeği’nin geliştirilmesi. Eğitim ve Bilim, 37(163), 165-177
• Henderson, A. J. Z., Bartholomew, K., & Dutton, D. G. (1997). He loves me; he loves me not: Attachment and separation resolution of abused women. Journal of family violence, 12(2), 169-191
• Hoffman, K. L., Demo, D. H., & Edwards, J. N. (1994). Physical wife abuse in a non-Western society: an integrated theoretical approach. Journal of Marriage and the Family, 131-146.
• Howard, K. A., Flora, J., & Griffin, M. (1999). Violence-prevention programs in schools: State of the science and implications for future research. Applied and preventive psychology, 8(3), 197-215
• Huntington, J. S. (2012). Impact of Exposure to Violence on Urban Youth: A Biopsychosocial Perspective of Aggression. The Degree Doctor of Philosophy, Seton Hall University Graduate School, United States.UMI Number: 3575527
• Jackson, S. M. (1999). Issues in the dating violence research: A review of the literature. Aggression and Violent Behavior, 4(2), 233-247.
• Jordan, C. E., Nietzel, M. T., & Walker, R. (2004). Intimate partner violence: A clinical training guide for mental health professionals. Springer Publishing Company Kaptanoğlu, C. (2009). Neden şiddet?.Psikeart. İstanbul: Art Yayın
• Kızmaz, Z. (2006). Şiddetin sosyo-kültürel kaynakları üzerine sosyolojik bir yaklaşım. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(2), 247-267.
• Knox, L., Lomonaco, C., & Alpert, E. (2009). Adolescent relationship violence . In D., Anglin, & C. Mitchell (Eds.), Intimate partner violence a health-based perspective. New York, Oxford University Press.
• Krug, E. G., Mercy, J. A., Dahlberg, L. L., & Zwi, A. B. (2002). The world report on violence and health. The lancet, 360(9339), 1083-1088.
• Kurst-Swanger, K. & Petcosky, J. L.(2003). Violence in the Home : Multidisciplinary Perspectives. USA: Oxford University Press
• LaRossa, R.,& Reitzes, D. C. (2009). Sourcebook of family theories and methods. In LaRossa, R.,& Reitzes, D. C. (Eds.), Symbolic interactionism and family studies (pp. 135-166). US: Springer
• Loue, S. (2002). Intimate partner violence: Societal, medical, legal and individual responses. Springer Science & Business Media.
• Lucas, Q. A. R. (2013). Teen Dating Violence Prevention Program Assessment. The Degree Doctor of Education in Innovation and Leadership, Wilmington University, USA.UMI Number: 3590983
• McKenry, P. C., Julian, T. W., & Gavazzi, S. M. (1995). Toward a biopsychosocial model of domestic violence. Journal of Marriage and the Family, 307-320.
• Michaud, Y. (1991). Şiddet(Çev. C. Muhtaroğlu).İstanbul:İletişim
• Mitchell, C. & Magdalena V.(2009). Explanatory frameworks of ıntimate partner violence. In D., Anglin, & C. Mitchell (Eds.), Intimate partner violence a health-based perspective. New York, Oxford University Press.
• Özgür, G., Yörükoğlu, G., & Baysan-Arabacı, L. (2011). Lise öğrencilerinin şiddet algıları, şiddet eğilim düzeyleri ve etkileyen faktörler. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 2(2), 53-60.
• Rusbult, C. E. (1980). Commitment and satisfaction in romantic associations: A test of the investment model. Journal of experimental social psychology, 16(2), 172-186.
• Sanchez-Cesareo, M. (2002). Outcome Evaluation of the Youth Project: A School Based Teen Dating Violence Prevention Program.The Degree Doctor of Philosophy, Department of Psychology College of Liberal Arts and Sciences, DePaul University, Chicago, Illinois. UMI Number: 3076224
• Santrock, J. W. (2014). Ergenlik akranlar, romantik ilişkiler ve yaşam tarzları (Çev.B.Uzun-Özer). Ankara: Nobel
• Slotter, E. B.,& Finkel, E. J. (2011). I³ theory: Instigating, impelling, and inhibiting factors in aggression. In P. R. Shaver, & M. Mikulincer (Eds.), Human aggression and violence: Causes, manifestations, and consequences (pp. 35-52). Washington, DC, US: American Psychological Association
• Steınberg, L. (2007). Ergenlik (Çev. Ed. F. Çok). Aileler(Çev. S. Sevim) (s. 152-187). Ankara:İmge
• TBMM Araştırma Komisyonu (2007). Çocuklarda ve gençlerde artan şiddet eğilimi ile okullarda meydana gelen olayların araştırılarak alınması gereken önlemlerin belirlenmesi amacıyla kurulan (10/337,343,356,357) esas numaralı meclis araştırma komisyon raporu. Türkiye Büyük Millet Meclisi Tutanak Dergisi, 160, 464-465.
• UNESCO. (2013). Young people today, time to act now. Paris: United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization.
• Webster-Stratton, C.,& Taylor, T. (2001). Nipping early risk factors in the bud: Preventing substance abuse, delinquency, and violence in adolescence through interventions targeted at young children (0–8 years). Prevention science, 2(3), 165-192.
• Wekerle, C., & Wolfe, D. A. (1999). Dating violence in mid-adolescence: Theory, significance, and emerging prevention initiatives. Clinical psychology review, 19(4), 435-456.
• Winstok, Z. (2012). Partner violence: A new paradigm for understanding conflict escalation. London:Springer Science & Business Media.
• Yarar, B. (2015). Yakın ilişki içinde şiddeti feminist bakışla yeniden düşünmek. B. Yarar (Ed.). Şiddetin cinsiyetli yüzleri. s. 13-49. İstanbul:İstanbul Bilgi Üniversitesi
• Yıldırım, M. (2007). Şiddete başvuran ve başvurmayan ergenlerin yalnızlık düzeyleri ve akran baskısı düzeyleri açısından incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı Çukurova Üniversitesi. Adana.
• youth.gov, (2017). Prevention Programs. http://youth.gov/youth-topics/teen-dating-violence/prevention. 15.01.2017 tarihinde erişildi.
• Zinnur Kılıç, E. (2012). Ergenlerde Şiddet Kullanımı: Bireysel ve Ailesel Etkenler. Nöropsikiyatri Arşivi, 49, 260-265.