1990’lardan beri yapılan akademik
araştırmalar, öğretme yerine öğrenmeyi merkeze alan yapılandırmacı öğretim
modelinin uygulamaya koyulmasında etkili olmuştur. Söz konusu öğretim modeli,
diğer alanların yanı sıra sosyal bilgiler, tarih ve inkılâp tarihi (buna kısmen
coğrafya dersleri de ilave edilebilir) derslerinin öğretim uygulamalarında
giderek daha yoğun şekilde kullanılmaktadır. Öğretmenin, bilgiyi aktaran yerine
bilgiye ulaşma yollarını gösteren bir rehber olarak görüldüğü bu yeni sistemde
öğrenci, öğrenmesini tek başına veya arkadaşlarıyla gerçekleştirirken, aynı
zamanda kendi sonuçlarına ulaşmaktadır. Öğrenciyi merkeze alan bu öğretim
uygulamasının tam anlamıyla başarıya ulaşabilmesi için tarihi yapılar, ören
yerleri, müzeler, kütüphaneler ve arşivler gibi yeni öğretim yer ve
ortamlarından, buralarda bulunan nesnelerden ve belgelerden yararlanılması
düşüncesi ortaya çıkmıştır. Bu bağlamda, okul dışı öğretim için
yararlanılabilecek bir ortam olarak geçmişin kanıtları niteliğindeki belgelerin
bulunduğu arşivlerin belge (kanıt) merkezli öğretimde önem kazandığı görülmektedir.
Bu araştırmada; sosyal bilgiler, tarih ve inkılâp tarihi dersleri kapsamına
giren tarihsel konular öğrenciye öğretilirken öğrenme başarısına ve
kalıcılığına etki eden arşiv kaynakları ve türleri konusu teorik olarak
tartışılmıştır.
Öğretim yapılandırmacı öğretim sosyal bilgiler öğretimi tarih öğretimi arşivler arşiv kaynakları
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Mart 2013 |
Gönderilme Tarihi | 10 Ekim 2012 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 Cilt: 3 Sayı: 05 |