Abstract
Bu çalışmada, Geç Antik Çağ ve Erken Hıristiyan dünyasında su ve suyun kullanımına
ilişkin inançlar tartışılmış ve bu inanışların farklılaşan yönleri üzerine durulmuştur. Suyun,
evrenin yaradılışından beri süregelen serüveni, onun değişik kültürler içerisinde farklı anlamlar
ifade etmesine neden olmuştur. Yaradılış metinlerine göre Tanrı yeryüzünü meydana getirirken
önce suyu var etmiş ve ruhunu bu suya salmıştır. Suyun değeri ve insanların ona yüklediği
anlamlar toplumlara göre eylemsel olarak çeşitlilik gösterir. Bu eylemsel ifadeler tanrısallık,
temizlik, şifa, günahlardan arınma, kutsanma/kutsama, güç, kudret ve kuvvet sembolü
biçiminde karşılık bulur. Geç Antik Çağda Pagan dünyanın su inançları ve Erken Bizans
Hıristiyanlığında vaftiz ayini suyla gerçekleşen ritüellerdir. Bu anlamda ikisi arasında eylemsel
olarak benzerlikler bulunsa da anlamsal olarak farklılıklar vardır.