AVRUPA’DA YAŞAYAN TÜRKLERİN TÜRK TELEVİZYON YAYINLARI ve TÜRKÇE ÜZERİNE GÖRÜŞLERİ

Yıl 2016, Cilt: 20 Sayı: 3, 633 - 646, 28.12.2016

Kayhan İnan , Hatice Vargelen

Öz

Almanya’da 1964 yılından itibaren göçmenlerin ana dillerinde yayınlar yapılmaya başlanmıştır. Bu yayınlar, 1980’lerin sonunda daha da genişlemiştir. Özellikle 1990’lı yıllardan itibaren özel televizyon kanallarının yayın hayatına başlaması ile birlikte çok seslilik ilkesinin egemen olduğu bir döneme geçilmiştir. Sınırların ötesine yapılan televizyon yayınları sayesinde geniş kitlelere aynı anda seslenebilme fırsatı elde edilmiştir. Böylece birbiri ardına açılan ve yayın hayatına başlayan özel kanallar, televizyon yayıncılığı alanına birçok yenilik getirmiştir. Avrupa’da yaşayan göçmen Türklere televizyon aracılığı ile uzatılan el, Türk toplumu içinde yankı bulmuş ve bir arz talep ilişkisi oluşturacak şekilde her kuşaktan insanın Türkçe işitme ve Türkiye’den haber alma ihtiyacını karşılamaya başlamıştır. Öyle ki Türkçeyi televizyondan öğrenen bir kuşağın doğmasını sağlamıştır. Bu araştırmada da kendi dilleri ve kültürlerini yaşatma ve Türkiye ile olan bağlarını sürdürme açısından önemli yer tuttuğu düşünülen Türkçe televizyon yayınları ve Türkçe hakkında, Avrupalı Türklerin görüşlerini ortaya koymak amaçlanmıştır.

Bir tür olgu bilim araştırması olan çalışma kapsamında Avrupa’nın çeşitli ülkelerinde yaşayan 38 Türk göçmen ile görüşülmüş ve bu görüşmeler incelenerek Türk televizyon kanallarının ana dili olarak Türkçe ediniminde ve Türk kültürünün geleceğe aktarılmasına ilişkin rolünün belirlenmesine çalışılmıştır. Beş tema etrafında toplanan bulgular ışığında Türkçenin ve Türk kültürünün geleceğe aktarılmasında Türkçe televizyon kanallarının katkısını yadsınmamakla birlikte daha nitelikli programların hazırlanması gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler: Türkçe, Televizyon, Göçmen, Ana Dili, Kültür

Kaynakça

• AKPINAR, B. (2004)“Konuşulan, Otantik Bir Dil Kaynağı Olarak Televizyon Reklamlarının, Yabancı Dil Öğretiminde Kullanılması”, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, S.38, ss. 198-211
• BAŞKAN, Ö. (2006)Yabancı Dil Öğretimi İlkeler ve Çözümler, Multilingual Yayınları: İstanbul
• BEDİRHAN, Y. (2009). “Avrupa Birliği Ülkelerinde Yaşayan Türk Çocuklarının Kültürel Uyum Sorunları ve Çözüm Önerileri” .Akademik Bakış, S. 16, ss. 1-7.
• BELET, Ş. D. (2009) “İki Dilli Türk Öğrencilerin Ana Dili Türkçeyi Öğrenme Durumlarına İlişkin Öğrenci, Veli ve Öğretmen Görüşleri”. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, S. 21,ss. 71-85.
• BÜYÜKBAKKAL, C. I. (2011)“Günümüzde Türkiye’deki televizyon yayıncılığının genel görünümü”, İstanbul Aydın Üniversitesi Dergisi, S. 3 (10), ss. 23-33.
• HALM, D. ve SAUER, M. (2006) Avrupa’daki Türk Medyası. http://www.konrad.org.tr/Medya%20Mercek/04halm.pdf, Erişim Tarihi: 22.09.2015
• KAYA, İ. (2008) “Avrupalı Türkler: Misafir İşçilikten Avrupa Vatandaşlığına”. Doğu Coğrafya Dergisi, S.19, ss.149-166.
• RTÜK (2007) Almanya’da Yaşayan Türklerin Televizyon İzleme Eğilimleri Kamuoyu Araştırması.www.medyaokuryazarligi.org.tr/arastirmalar/almanyadaki_turklerin_tv_aliskanliklari.pdf Erişim tarihi: 22.09.2015
• YILDIRIM, A. ve ŞİMŞEK, H. (2011) Nitel Araştırma Yöntemleri, Seçkin Yayıncılık: Ankara.