ORGAN NAKLİNDE TIBBİ SOSYAL HİZMET

Yıl 2015, Sayı: 5, 24 - 33, 01.06.2015

İshak Aydemir

Öz

Hastalık, hastaların hayata uyumlarını bozarak psikolojik, sosyal ve ekonomik sorunlarla karşılaşmalarına da neden olmaktadır. Çünkü organ nakli bekleme listesinde yer almak hem hasta hem de ailesi için duygusal ve ruhsal açıdan yıpratıcı bir durumdur. Organ bulunamaması veya tedavinin mümkün olamaması durumunda ölümün kaçınılmazlığı duygusu, hasta ve yakınları için çok ağır bir travmatik durumdur. Bu nedenle hasta ve yakınlarının hastalığa ve tedavi süresinde uyumunu sağlamaya yönelik psiko-sosyal destek çok önemli ve gereklidir. Psiko-sosyal desteğin amacı hasta ve yakınlarına bu süreçte başetme becerileri arttırmaktır. Bu desteği sağlamada sosyal hizmetin çok önemli bir işlevi vardır

Anahtar Kelimeler

Sosyal Hizmet, Organ nakli, organ bağışı, organ nakli bekleme listesi, sosyal destek

MEDICAL SOCIAL WORK IN ORGAN TRANSPLANTATION

Öz

Disease, disrupts the harmony of life of patients and it causes to psychologica,l social and economic problems. Because waiting at list of organ transplantation is a debilitating condition both emotionally and spiritually for patients and tehier family. The sense of the inevitability of death or the absence of organ is a severe traumatic situation for patients and their relatives. Therefore, provide to psycho-social support is very important for patients and their relatives in the treatment process. The aim of psycho- social support is improve patients and families’ coping skills. Social work has a very important function at psycho- social support process

Anahtar Kelimeler

Social work, Organ transplantation, organ donation, the list of waiting for transplantation, social support

Kaynakça

• Auslander, G.; Dobraf, J.; Epstein, I. (2001). “Comparing Social Work’s Role in Renal Dialysis in Israel and The United States: The Practice-Based Research Potential of Available Clinical Information”, Social Work in Health Care, 33 (3-4), 129-151.
• Altıntaş, K. (2007). “Meme Dışı Solid Tümörlerde Yüksek Doz Tedavi ve Otolog Periferik Kök Hücre Transplantasyonu”. Hematoloji Dergisi, 1(1), 4-28.
• Goodheart, CD.; Lansing, MH. (1996). Treating People With Chronic Disease: A Psychological Guide. Washington, DC: American Psychological Association.
• Gökçakan, Z. (1998). “Türkiye’de Tıbbi Sosyal Hizmet Uygulamaları için Yeni Bir Alan Olarak Hemodializ Üniteleri ”, H.Ü. Sosyal Hizmetler Yüksekokulu Dergisi . 8 : 1 –3.
• Haberal, M.; Bilgin, N.; Arslan, G. (1998). “Twenty Two Years of Experience in Transplantation”, Transplantation Proceedings, 30, 683-684.
• http://www.ntv.com.tr/arsiv/id/25315674/ erişim tarihi, 12.04.2015
• Leplege A.; Hunt, S. (1997). “The Problem of Quality of Llife in Medicine”. JAMA, 278: 47-50.
• Memorial Sağlık Grubu (2015). http://www.memorial.com.tr/bolumler/ organ-nakli/ Erişim Tarihi, 10.04.2015.
• Memorial Organ Nakli Merkezi, http://www.organnaklimerkezi.net/saglikyazilari/organ-bagisi-yuzde-300-artti-ama-yeterli.html, 18.04.2015.
• Okçuoğlu, Z. (2010). Aile İçi ve Kadavradan Nakil Olmuş Organ Nakli Hastalarının Psikolojik Değerlendirilmesi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Psikoloji Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi.
• Onur, E. (2007). “Kalp-Akciğer Transplantasyonu Hastasında Psikiyatrik Sorunlar”, Türkiye Klinikleri Journal of Surgery Medical Science, 3: 103-108.
• Organ ve Doku Alınması, Saklanması ve Nakli Hakkında Kanun, (1979).
• Sağlık Bakanlığı, 03.06.1979 Tarih ve 16655 Sayılı Resmi Gazete.
• Organ ve Doku Hizmetleri Yönetmeliği (2012). Sağlık Bakanlığı, 01.02.2012 Tarih ve 28191 Sayılı Resmi Gazete.
• Organ Nakli Merkezleri Yönergesi (2012). Sağlık Bakanlığı, Makamın 13.02.2012 Tarih ve 6157 Sayılı Onayları ile yürürlüğe girmiştir.
• Özçürümez, G.; Tanrıverdi, N.; Zileli, L. (2003). “Böbrek Transplantasyonu ve Psikiyatri”, Klinik Psikiyatri Dergisi, 6, 225-234.
• Perdeci, Z.; Ateş, M. A.; Algül, A. (2012.) “Transplantasyon ve Psikiyatri”, Nobel Med 2012; 8(1): 16-23.
• Şencan, İ. (2012). Organ ve Doku Nakli Koordinatörleri Sempozyumu. 26-29 Nisan 2012. Antalya. http://www.haberler.com/organ-ve-dokunakli-koordinatorlugu-2-sempozyumu-3571426-haberi/ Erişim Tarihi: 11.07.2012.
• Ulusal Organ Ve Doku Nakli Koordinasyon Sistemi Yönergesi, Sağlık Bakanlığı, Makamın 28.05.2008 tarih ve 19735 sayılı Onayları ile yürürlüğe girmiştir.
• Tıbbi Sosyal Hizmet Uygulama Yönergesi (2011). Sağlık Bakanlığı, Tedavi Hizmetleri Genel Müdürlüğü, 16.02.2011 tarih ve 7465 sayılı makam oluru.
• Türk Kardiyoloji Derneği, Resmi web sayfası, http://www.tkd.org.tr/ CG/007/kalp-yetersizligi-calisma-grubu/sayfa/toplum_icin_bilgiler, erişim tarihi, 14.01.2013.
• Yücetin, L. (2001). Organ Nakli Koordinasyonu El Kitabı, İstanbul: Eczacıbaşı İlaç Pazarlama.
• http://www.sabah.com.tr/saglik/2014/07/20/turkiyede-28-bin-kisi-organbekliyor, 19.04.2015. development of post travmatik stress disorder. European Journal Of Work And Organizational Psychology. 5 (2), 251-275
• 17. Morrıs, C. G. (2002). Psikolojiyi anlamak. (Ed) Ayvaşık. H.B.ve M. Sayıl. Türk Psikologlar Derneği Yayınları. Ankara.
• 18. Namia, G. ve Namia, R. (2003). The bully at work; what you can do stop the hurt and reclaim your dignity on the job. Naperville:Sourcebooks.
• 19. Poussard, J. M. ve Çamuroğlu, M.İ. (2009). Psikolojik taciz- iş yerinde kâbus. Nobel yayınları.
• 20. Reichert, R. (2003). Workplace mobbing: a new frontier for the social work profession. Professional development: The International Journal of Continuing Social Work Education. 5 (3), 4- 12.
• 21. TBMM Kadın Erkek Fırsat Eşitliği Komisyonu (2011). İşyerinde Psikolojik Taciz (Mobbing) ve Çözüm Önerileri Komisyon Raporu. Ankara.
• 22. Tetik, S. 2010 Mobbing Kavramı: Birey ve Örgütler Açısından Önemi. KMÜ. Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi 12. (18).ss.81-89
• 23. Tınaz, P. (2006). İşyerinde psikolojik taciz (mobbing). İstanbul: Beta Basım Yayım
• 24. Tutar, H. (2004). İşyerinde psikolojik şiddet sarmalı: Nedenleri ve sonuçları. Journal of Administration Sciences. 2 (2).
• 25. Yiğitbaş, Ç. Deveci, S.E. (2011). Sağlık çalışanlarına mobbing. Türk Tabipler Birliği Mesleki Sağlık Güvenliği Dergisi. 48 (41)