The reform initiatives have been regularly maintained in the Ottoman State’s administration, finance, law and education fields particularly since the Reform [Tanzimat] era. Right after the Reform era, the state faced significant internal and external issues including maintaining its political unity. In such conditions, the modernization and dissemination policies in education were also regarded as an instrument for the national unity. Since 19th century, there were a political separation demands and attempts in the areas where a dense Arab population in the Middle East region. The westerners’ schools and missionary activities in the region effectively influenced these separation activities. In the II. Abdulhamid and the Second Constitutional periods, the policies and the education initiatives aimed developing the region as well as to keep the Arab population under the Ottoman sovereignty by providing extensive provisions and cultural rights. In order to achieve these goals, the Saladin Ayyubid Islamic Complex was opened in Jerusalem and The Madrasa of Kulliya was planned to open in Medina. The objectives, curriculum administrative and structures of these secondary and higher institutions were similar with the reform activities of madrassas in the Second Constitutional period. Moreover, opening of these institutions has an important role in order to review some opinions about Ottoman’s policies in the Middle East during the World War I.
Osmanlı Devleti’nin idare, maliye, hukuk ve eğitim alanlarındaki yenileşme çalışmaları özellikle Tanzimat döneminden itibaren kararlı ve düzenli biçimde sürdürülmüştür. Tanzimat sonrası, birçok iç ve dış problemin yaşandığı, aynı zamanda devletin siyasi birlik ve devamını sağlamaya çalıştığı oldukça buhranlı bir dönem olmuştur. Böyle bir ortamda Osmanlı modernleşmesinin bir parçası olan eğitimde yenileşme ve eğitimi yaygınlaştırma çalışmaları, aynı zamanda milli birliği sağlayan bir araç olarak görülmüştür. Arap nüfusun yoğun olduğu Ortadoğu bölgesinde de XIX. yüzyıldan itibaren siyasi ayrılık talep ve girişimleri olmuştur. Batılılar tarafından bu bölgede açılan okullar ve misyonerlik faaliyetleri de bu taleplerin gelişmesini etkilemiştir. II. Abdülhamit ve II. Meşrutiyet yıllarında dönemlerinde izlenen politikalar ve eğitim alanında yapılan çalışmalar ile hem bölgenin eğitim açısından gelişmesi hem de Arap nüfusun kültürel taleplerine karşılık verilerek, imparatorluk çatısı altında tutulması hedeflenmiştir. Medine’de açılması planlanan Medrese-i Külliye ile Kudüs’te açılan Selahaddin Eyyubi Külliye-i İslamiyesi bu amaçları gerçekleştirmeyi hedefleyen kurumlardır. Orta ve yüksek dereceli bu kurumların amaçları, öğretim programları ve idari yapısı II. Meşrutiyet yıllarında medreselerde yapılan ıslah çalışmaları ile benzerlikler taşımaktadır. Diğer taraftan bu kurumların açılması, Osmanlı hükümetinin I. Dünya Harbi sırasında Ortadoğu’da izlediği politikalarla ilgili birtakım değerlendirmelerin tekrar gözden geçirilmesini gerektirecek öneme sahiptir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Araştırma Makaleleri |
Authors | |
Publication Date | August 1, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 |
Belleten Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.