Devletler tarih boyunca idari, askeri, siyasi, dini vb. sebeplerden dolayı kişileri ya da toplulukları "sürgün" etmeyi bir metod olarak kullanmışlardır. Sürgün yeri, sürgünün mahiyetine göre değişmekle beraber bazen merkeze uzak, sakin, etkisiz bir yer olabildiği gibi, bazen de merkeze yakın, manevi olarak insanları onore edecek bir yer olabiliyordu. Üç semavi din için de kutsal merkez kabul edilen Kudüs, Ortaçağlar'da bir sürgün yeri olarak da karşımıza çıkmaktadır. Kudüs'ün bir sürgün yeri olması Emeviler döneminde başlayıp Abbasiler dönemi boyunca devam etmiştir. Ancak Kudüs'ün bir sürgün yeri olması tam manasıyla Memlûklar döneminde şehre damgasını vurmuştur.
Jerusalem has been seeming to be a banishment place from the early Islamic period to the Mamluk period. Jerusalem features prominently in the Mamluk period as a place to which individuals were sent when battal. Battal meant being on the inactive. In the Mamluk period it was normally applied to men in the military sphere but not exclusively. The term could be used of administrative. An individual could receive this status because he was out of favour. For battal why Jerusalem was so often selected? It was clearly deemed preferable to other place, such as Mecca or Tarsus, and people requested transfer to Jerusalem. And in the Mamluk period an amir sent to Jerusalem could paradoxically be apointed to the superintendency of the Harams. In short, the administrative concept of the Mamluk for Jerusalem was based on the battal application.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Araştırma Makaleleri |
Authors | |
Publication Date | August 20, 2002 |
Published in Issue | Year 2002 |
Belleten Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.