Undoubtedly the most important change in Ottoman provincial administration in the 19th century was the centralizing activities taken by Mahmud II. The new government policy based on the limitation of power of ayan families who had a long history in the ottoman provinces, and on the reestablishment of central control demonstrated its impact in the Eastern Black Sea region. The region was a scene of long term struggle between governors that represents the central power and local notables in the first thirty years of the 19th century. The implementation of Tanzimat reforms in the area, as a next phase of this struggle period, created a large discontented group that their interests damaged by new Tanzimat reforms which required not only administrative but fiscal centralizing and other new applications. Although a part of this discontented group was integrated into the new system, this process was a little more painful in some part of the empire like eastern side of Trabzon Province. The period of disorders lasted between 1840-1846 in Adjara, a buffer zone on the Ottoman-Russian border, revealed an example of the own system of local notables (âyan) of Black Sea Region and showed the vulnerability and fragility of the region to the internal and external developments. In this context based on the Ottoman and French archival documents, this study aims to evaluate the emergence and causes of rebellions of Kör Hüseyin Bey, who was a member of the Selim Paşazâdeler, one of the most important âyan families in Adjara, , in 1840 and 1846 which led to a climate of anarchy and their effects on the region.
19. yüzyılda Osmanlı taşra idaresinde yaşanan en önemli değişim şüphesiz temellerini II Mahmud’un attığı merkezileştirme faaliyetleriydi. Taşrada uzun bir geçmişi olan âyan ailelerinin güçlerinin sınırlandırılması ve merkezi denetimin yeniden tesis edilmesi esasına dayanan yeni devlet politikası etkilerini Doğu Karadeniz bölgesinde de gösterdi. 19. yüzyılın ilk otuz yılında bu bölge merkezi temsil eden valiler ile yerel güçler arasında sürekli bir mücadeleye sahne oldu. Bu mücadele döneminin bir sonraki aşaması olarak bölgede Tanzimat’ın uygulanmaya başlaması ve sadece idari değil mali anlamda da bir merkezileşmeyi ve yeni bazı uygulamaları ön görmesi çıkarları zedelenen geniş bir zümrenin ortaya çıkmasına neden oldu. Bu muhalif kesimin bir kısmı yeni sisteme entegre edilerek teskin edilse de Trabzon Eyaleti’nin doğusu gibi imparatorluğun bazı hassas bölgelerinde bu süreç biraz daha sancılı oldu. Osmanlı-Rus sınırında tampon bir bölge özelliği gösteren Acara’da 1840’tan 1846’ya kadar devam eden bir karışıklık dönemi Karadeniz Bölgesi’nin kendine has âyanlık sisteminin bir örneğini sergilediği gibi bölgenin gerek iç gerekse de dış gelişmelere karşı hassas yapısını ve kırılganlığını da göstermektedir. Bu bağlamda bu çalışma, Acara bölgesinin en önemli âyan ailelerinden olan Selim Paşazâdelerden Kör Hüseyin Bey’in ilki 1840; ikincisi de 1846’da ortaya çıkan ve aldığı destek ile bölgeyi anarşi ortamına sürükleyen isyanlarının ortaya çıkışlarını ve bölgedeki etkilerini Osmanlı ve Fransız arşiv kaynaklarıüzerinden değerlendirmeyi amaçlamaktadır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Araştırma Makaleleri |
Authors | |
Publication Date | August 1, 2014 |
Published in Issue | Year 2014 Volume: 78 Issue: 282 |
Belleten is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC).