The Treaty of Berlin had extremely negative consequences for the Ottoman State that was actually the starting point of the course leading to the collapse of the
state. The Turkish-Russian War of 1877-78, recorded as “93 Harbi” (Battle of 93) and which the Russians were the architecture due to their Balkan policy, had considerable consequences in terms of World history. Especially after the battle, the Great Powers made radical changes in their policies against the Ottomans. Specifically Britain abandoned its historical policy of saving the integrity of Ottoman State. Britain provided the amendment of the Treaty of San Stefano in Berlin, since Russians gained advantages on the Ottoman geography following the Battle. With San Stefano, Armenians became the subject of an article of an agreement signed by two powers. When it was heard that a congress would be held in Berlin, the Armenian Patriarchate of Istanbul decided to send a delegation to Berlin. The delegation travelled around the European capitals and asked for support from the relevant states’ authorities at the Berlin Congress. In the delegation, there were well-known ex-patriarch Mkrtich Khrimian, Minas Tcheraz, Stefan Papazian and Khoren Narbey whom the Armenian community knew closely. The delegation went to Berlin after negotiating in Rome, Paris and London. Carrying out serious lobbying activities both in the European capitals with the important parties such as the foreign ministers of the relevant states and their representatives attending the congress, the delegation continued its activities in Berlin until the end of the congress. In this context, this study aims to discuss the
Berlin Antlaşması Osmanlı Devleti açısından son derece olumsuz sonuçlar doğurmuş, adeta devletin yıkılmasına giden sürecin başlangıç noktasını teşkil etmiştir.
Rusya’nın bilhassa Balkan politikası nedeniyle mimarı olduğu ve tarihe 93 harbi olarak geçen 1877-78 Osmanlı Rus Savaşı dünya tarihi açısından çok önemli sonuçlar doğurmuş, savaş sonrası büyük devletler Osmanlı Devleti’ne karşı yürüttükleri politikalarında köklü değişikliklere gitmişlerdi. Özellikle İngiltere Osmanlı Devleti’nin toprak bütünlüğünü korumak şeklindeki tarihi politikasını terk etmiş, Rusya’nın savaş sonrasında Osmanlı coğrafyasında avantajlar elde etmesi sebebiyle Ayastefanos Antlaşması’nın Berlin’de tadilini sağlamıştır. Ayastefanos Antlaşması ile Ermeniler iki devlet arasında yapılan bir anlaşma maddesine ilk kez konu olmuşlardır. Berlin’de bir konferans toplanacağı haber alındığında Ermeni Patrikhanesi buraya bir heyet gönderme kararı aldı. Heyet Avrupa başkentlerini dolaşarak kongrede kendilerine destek olunmasını, ilgili devletlerin yetkililerinden talep etti. Patrikhane’nin bu heyetinde cemaatin yakından tanıdığı eski Patrik Mıgırdıç Kırımyan, Minas Çeraz, Stefan Papazyan ve Horen Narbey vardı. Heyet Roma, Paris, Londra’da görüşmeler yaptıktan sonra Berlin’e gitti. Hem Avrupa başkentlerinde ilgili devletlerin dışişleri bakanları gibi önemli kimselerle yaptıkları görüşmelerde hem de Berlin’de kongreye katılan devlet temsilcileri nezdinde ciddi bir kulis faaliyeti, adeta propaganda yapan heyet kongrenin sonuna kadar Berlin’deki faaliyetlerini sürdürdü. Bu çerçevede çalışmada heyetin Avrupa başkentleri ve Berlin’deki faaliyetleri arşiv vesikaları, yerli ve yabancı kaynaklarla ele alınacak, sürecin Ermeni Meselesi’ne nasıl bir etkisi olduğu değerlendirilecektir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Araştırma Makaleleri |
Authors | |
Publication Date | April 27, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 Volume: 84 Issue: 299 |
Belleten is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC).