Siyasi krizlerden sonra çıkarılan umumi afların amacı, siyasi suçlara karışan kişileri affetmek suretiyle toplumun sükûnetini sağlamak, huzursuzlukları neticelendirmektir. Sultan II. Abdülhamid de, 33 yıllık hükümdarlığı döneminde pek çok defa umumi ve kısmi af ilan etmiştir. Çalışmamıza konu olan 1896 umumi affından önce Ermeniler ve Müslümanlar arasında yaşanan huzursuzluklar şiddetini artırmış, gerginlikler 1896 yılının Ağustos ayında gerçekleşen Osmanlı Bankası Baskını ile hadd safhaya çıkmış, olaylar neticesinde hapishanelerdeki siyasi mahkûmların sayısı istiap haddini aşmıştır. Bunun üzerine Sultan II. Abdülhamid, Ermeni Patrikhanesi’nin de af talebini göz önüne bulundurarak toplumun sükûnunu sağlamak ve dengeleri korumak amacıyla, 1896 yılı Aralık ayında siyasi suçluları kapsayan umumi af ilan etmiştir. Affın ilanından kısa bir süre sonra Düvel-i Sitte, affın bir an önce icrası için Osmanlı Devleti nezdinde girişimde bulunmuş ve bu husustaki baskılarını kısa aralıklarla yinelemiştir. Bu devletler olağan politikalarını affın icrasında da takip ettikleri gibi, büyükelçileri ve vilayetlerdeki temsilcileri aracılığıyla Ermenilerin savunuculuğunu üstlenmişler, affın icrasında yaşanan herhangi bir aksaklığı fırsata çevirerek bu durumu Osmanlı Devleti’ne baskı yapma unsuru olarak kullanmışlardır.
In particular, general amnesty issued after political crises aims to ensure the peace of the society by pardoning those involved in political crimes and to end the unrest. During his reign of 33 years, Sultan Abdulhamid has declared general and partial amnesty many times. Before the general amnesty of 1896, the unrest between Armenians and Muslims increased its violence, the unrest escalated with the Ottoman Bank attack in August 1896, and the number of political prisoners in prisons increased considerably as a result of these events. Then, Sultan Abdulhamid declared a public amnesty for political prisoners in December 1896, at the request of the Armenian Patriarchate, to maintain peace and balance. Shortly after the announcement of the pardon, Great Powers made an attempt on the Ottoman State in the immediate execution of the amnesty and repeated these attempts at short intervals. These states followed their usual policies in the execution of the amnesty and advocated for the Armenians through their ambassadors, and their representatives in the provinces. They put pressure on the Ottoman state by turning any disruption in the execution of the pardon into an opportunity.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Araştırma Makaleleri |
Authors | |
Publication Date | April 12, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 Volume: 86 Issue: 305 |
Belleten is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC).