Yalnızlık, ‘insan’a özgü evrensel bir duygudur. Yalnızlık, yaşantıdan kaynaklanan bazı durum/lar veya bu durum/ların yol açtığı bazı davranışların sonucunda ortaya çıkar. Fakat kaynağı ne olursa olsun, yalnızlık insan yaşamının önemli bir parçasıdır. Yalnızlığın hangi durumlarda ortaya çıktığı ve insanda nasıl davranış değişikliklerine yol açtığı yolunda yapılan araştırmalarda “psikotik, otistik, sosyal, gizli, varoluşsal, manastır, içsel” vb. birçok sınıflandırma (taxonomy) ile karşılaşmak mümkündür. Yazı, insanî öze ilişkin bu konuyu, Modernizmin sonucu olarak bireyin öne çıkışıyla görülmeye başlanan “varoluşsal yalnızlık” açısından ele alıp konunun Behçet Necatigil’in eserlerinde nasıl ortaya çıktığının izini sürmektedir.
YALOM, Irvin D. (2016); Aşkın Celladı ve Diğer Psikoterapi Öyküleri, (Çeviren: Handan Saraç), İstanbul: Remzi Kitabevi.
YAŞAR, M. Ruhat (2007); “Yalnızlık”, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, C. 17, sayıı: 1, s. 237-260, Elazığ.
http://web.firat.edu.tr/sosyalbil/dergi/arsiv/cilt17/sayi1/237-260.pdf