Denizli ve Manisa İlleri Kekik (Origanum onites) Fideliklerinde Bulunan Yabancı Ot Türleri, Yoğunlukları ve Rastlanma Sıklıkları

Year 2019, Volume: 6 Issue: 4, 808 - 813, 16.10.2019

Yıldız Sokat

https://doi.org/10.30910/turkjans.633605

Abstract

Çalışmada, Denizli ve Manisa illeri
kekik (Origanum onites) fide üretim alanlarında bulunan yabancı ot türleri,
yoğunlukları ve rastlanma sıklıkları araştırılmıştır. Surveyler; 2014 yılında,
tesadüfi olarak seçilen 125 fidelikte 4508 m² alanda yürütülmüştür.
Yabancı ot sayımlarında 0,25 m²’lik çerçeveler kullanılmış,
fideliğin büyüklüğüne göre çerçeve atılarak yabancı ot türleri ve sayıları
belirlenmiştir. Sayımlarda geniş yapraklı yabancı otlar tüm bitki olarak, dar
yapraklıların ise sapları sayılarak değerlendirilmiştir. Elde edilen verilerden
m²’deki yabancı ot yoğunluğu ve rastlanma sıklığı belirlenmiştir.
Surveyler sonucunda Denizli’de 22 familyaya ait 45 tür, Manisa’da 17 familyaya
ait 19 tür olmak üzere 22 familyaya ait 45 farklı yabancı ot türü saptanmıştır.
Söz konusu türler içerisinde birinin endemik (Alyssum fluvencens var. stellatocarpum), birinin parazit (Cuscuta campestris L.) tür, üçünün dar
yapraklı, diğerlerinin geniş yapraklı yabancı ot türlerinin olduğu
belirlenmiştir. Denizli’de: geniş yapraklı yabancı otlar içerisinde en
yoğun  Anagallis arvensis L. türünün olduğu, bunu sırasıyla Stellaria media (L.) Vill., Urtica urens L., Chenopodium album L., Leguosia
pentagonia L. türlerinin takip ettiği; dar yapraklı yabancı otlarda ise en
yoğun Bromus tectorum L. türünün
olduğu, bunu Poa annua L.’nun takip
ettiği; Manisa’da ise: Heliotropium
europaeum L., türünün en yoğun olduğu, bunu sırasıyla Leguosia pentagonia L., Chenopodium
album L.’un takip ettiği belirlenmiştir. Sayımlarda en sık Denizli ilinde; A. arvensis L. türüne rastlandığı, bunu S. media (L.) Vill., U. urens L. ve C. album L.’un, takip ettiği; 
Manisa ilinde ise: en çok L.
pentagonia L. türüne rastlandığı, bunu H.
europaeum L., C. arvensis L. ve A. albus L.’un takip ettiği
saptanmıştır.

Keywords

Kekik, fidelik, yabancı ot türleri

Weed Species and Their Frequency and Density in Nursery Bed Thyme (Origanum onites) in Denizli and Manisa Provinces of Turkey

Abstract

This study was carried out in 2014 to determine weed species in the
areas where nursery bed thyme production areas of Denizli and Manisa Provinces.
In the scope of surveys carried out in 125 nursery bed  and 4508 m² area, frequency and
density of weed species were determined. In the weed counts, 0.25 m²
frames were used, according to the size of the seedlings and weed species and
numbers are determined. In the counts, broad-leaved weeds were evaluated as the
whole plant and the stalks of the narrow-leaved were counted. From the data
obtained, the weed density and the frequency of incidence in the m²
were determined. As a result of surveys, 45 different species belonging to 22
families in Denizli and 19 different species belonging to 17 families in
Manisa, 45 different weed species belonging to 22 families were determined. One
of these species was endemic (Alyssum
fluvencens var. stellatocarpum), one of them was parasitic (Cuscuta campestris L.) species, three of
them were narrow-leaved, others were broad-leaved weed species. In Denizli
Province: the most extensively cultivated weeds are the species Anagallis arvensis L., followed by Stellaria media (L.) Vill., Urtica urens L., Chenopodium album L., Leguosia
pentagonia L. species; narrow-leaved weeds were the most intense Bromus tectorum species, followed by Poa annua L.; In Manisa province, Heliotropium europaeum L. was found to
be the most abundant species, followed by Leguosia
pentagonia L., Chenopodium album
L.. The most common counts in Denizli province; A. arvensis L. species, S.
media (L.) Vill., U. urens L., C. album L., followed by the species; In
Manisa province, the highest  L. pentagonia species was found,
followed by H. europaeum L., C.
arvensis L., A. albus L. species.

Keywords

Thyme, seedbed, weed species

References

• Anonim, 2017. Türkiye İstatistik Kurumu. http://www. tuik.gov.tr. (Erişim tarihi: Mart 2017).
• Anonim, 2018a. https://wikifarmer.com/how-to-grow-thyme-from-seed/ (Erişim tarihi: 25.02.2018).
• Anonim, 2018b. Kekik Yetiştiriciliği. Broşür, https://www.denizli tarimgov.tr/ (Erişim tarihi: 17.02.2018). Acıbuca, V. ve Budak, D. 2018. Dünyada ve Türkiye'de tıbbi ve aromatik bitkilerin yeri ve önemi. Çukurova Tarım Gıda Bil. Der., 33(1): 37-44.
• Bayraktar, Ö.V., Öztürk, G. ve Arslan, D. 2017. Türkiye’de bazı tıbbi ve aromatik bitkilerin üretimi ve pazarlamasındaki gelişmelerin değerlendirilmesi. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi, 26(2): 216−229.
• Bayram, E., Kırıcı, S., Tansı, S., Yılmaz, G., Arabacı, O., Kızıl, S. ve Telci, İ. 2010. Tıbbi ve Aromatik bitkiler üretiminin artırılması olanakları. Türkiye Ziraat Mühendisliği VII. Teknik Kongresi, Ankara, s. 437-456.
• Bora, T. ve Karaca, İ. 1970. Kültür Bitkilerinde Hastalığın ve Zararın Ölçülmesi, Ege Üni. Ziraat Fak. Ders Kitabı. Ege Üniversitesi Matbaası, Bornova, No: 167, 43 s.
• Ceylan, M.A. 2007. Salihli’de yeni bir tarım ürünü; kekik ekimi ve üretimi. Marmara Coğrafya Dergisi, 2. Davis, P.H. 1965- 1988. Flora of Turkey. University of Edinburg, England.
• Hornok, L., Foldesi, D. ve Szasz, K., 1975. Trials on modernizing thyme (Thymus vulgaris) cultivation. Journal, 14: 47-64.
• Kwiatkowski, C. ve Kolodzıej, B. 2005. The effects of preceding crop and protection method on canopy weed infestation and raw material quality of thyme (Thymus vulgaris L.). Journal, 60: 175-184.
• Kwiatkowski, C. 2007. Weed Infestation and Yielding of Garden Thyme (Thymus vulgarıs L.) İn Relation to Protection Method and Forecrop. Journal, 47,3, 187-190.
• Odum, E.P. 1971. Fundamentals of Ecology. W.B., Saunders Company, Philadelphia, London, Toronto, 574 p.
• Okan, T. ve Şafak, İ. 2004. Akhisar yöresindeki kekik ve tütün üretiminin ekonomik açıdan karşılaştırılması. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 54(1): 188-205.
• Öğüt, D. ve Boz, Ö. 2007. Aydın İli fidan üretim alanlarında yabancı otların yaygınlık ve yoğunluklarının belirlenmesi. Türkiye Herboloji Dergisi, 10(2): 9-17.
• Özgüven, M., Sekin, S., Gürbüz, B., Şekeroğlu, N., Ayanoğlu, F. ve Erken, S. 2005. Tütün, tıbbi ve aromatik bitkiler üretimi ve ticareti. Türkiye Ziraat Mühendisliği VI. Teknik Kongresi Bildiri Kitabı, Cilt 1, s. 481-501, 3-7 Ocak 2005, Ankara.
• Uluğ, E., Kadıoğlu, İ. ve Üremiş, İ. 1993. Türkiye’nin Yabancı Otları ve Bazı Özellikleri. T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Zirai Mücadele Araştırma Enstitüsü Müd., Yayın No: 78, Adana, 513 s.