Research Article
BibTex RIS Cite

Kahramanmaraş Koşullarında Bazı İleri Nohut (Cicer arietinum L.) Genotiplerinde Tarımsal Özelliklerin İncelenmesi

Year 2022, Volume: 9 Issue: 1, 119 - 131, 22.01.2022
https://doi.org/10.30910/turkjans.970319

Abstract

Bu araştırma, ıslah çeşitlerinin ileri kademelerindeki durulmuş bazı nohut hatlarının verim ve verim unsurlarının değerlendirilmesi amacı ile 2017 ve 2018 yıllarında Kahramanmaraş Doğu Akdeniz Geçit Kuşağı Tarımsal Araştırma Enstitüsü arazisinde yapılmıştır. Araştırmada 11 hat ve 4 standart nohut (Aksu, Arda, Aslanbey, Hasanbey) çeşidi tesadüf blokları deneme desenine göre 4 tekrarlamalı olarak denemeye alınmıştır. Araştırmada, fizyolojik olgunlaşma gün sayısı, bitkide dal sayısı, baklada tane sayısı ve tane verimi dışındaki tüm parametrelerde genotipler arasındaki farklılıklar istatistiki olarak önemli bulunmuştur. Araştırmada iki yıllık birleştirilmiş sonuçlarına göre, çiçeklenme gün sayısı 70.5-77 gün, fizyolojik olgunlaşma gün sayısı 117.62-120 gün, bitki boyu 62.62-68.12 cm, ilk bakla yüksekliği 33.92-42.25 cm, bitkide dal sayısı 2.02-2.65 adet, bitkide bakla sayısı 25.53-49.52 adet, baklada tane sayısı 1.01-1.05 adet, yüz tane ağırlığı 39.96-50.70 g ve verim 355.63-411.25 kg/da arasında değişmiştir.

Supporting Institution

Tarımsal Araştırmalar ve Politikalar Genel Müdürlüğü

Project Number

TAGEM/TBAD/14/A14/P01/003

Thanks

Katkılarından dolayı Tarımsal Araştırmalar ve Politikalar Genel Müdürlüğüne teşekkür ederiz.

References

  • Ağsakallı A, Olgun M, 1999. Erzurum şartlarında nohut ıslahı için seleksiyon kriterlerinin tespiti. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi, Çayır-Mera Yem bitkileri ve Yemeklik Tane Baklagiller, III: 324-329. 15-20 Kasım, Adana.
  • Anlarsal, A.E., Yücel, C., ve Özveren, D., 1999. Çukurova Koşullarında Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) Hatlarının Verim ve Verimle İlgili Özelliklerinin Saptanması Üzerine Bir Araştırma. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi, Çayır-Mer’a Yem Bitkileri ve Yemeklik Tane Baklagiller, III: 342-347, 15-20, Kasım.
  • Anonim, 2020a. Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO), http://www.fao.org/faostat/en/#home
  • Anonim, 2020b. Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK), http://www.tuik.gov.tr
  • Anonim, 2018. Kahramanmaraş Meteoroloji İl Müdürlüğü Verileri. Kahramanmaraş.
  • Babagil, G.E. 2011. Erzurum ekolojik koşullarında bazı nohut (Cicer arietinum L.) çeşitlerinin verim ve verim özellikleri incelenmesi. Anadolu Tarım Bilim Derg., 26( 2 ): 122 – 127.
  • Babagil, G. E., 2010. Muş ekolojik koşullarında bazı nohut (Cicer arietinum L.) çeşitlerinin verim ve verim unsurlarının değerlendirilmesi. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 7 (3):181-185.
  • Bakaoğlu, A., 2009. Elazığ Ekolojik Koşullarında Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Verim ve Verim Öğeleri Üzerine Bir Araştırma. Harran Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi. 13(1): 1-6.
  • Bayrak, H., Keleş, R., İmriz, G., 2015. Determination of Some Characteristics Related to Yield Components of Advanced Bredding Chickpea Lines and Varieties in Konya Ecological Conditions. Bahri Dağdaş Bitkisel Araştırma Dergisi, 4(2):32-37.
  • Biçer, B.T., Tonçer Ö. (2012). Farklı dönemlerde ekilen Nohut çeşitlerinde (Cicer arietinum L.) bazı tarımsal özelliklerin belirlenmesi. Selçuk Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi, 26 (2): 18-24.
  • Biçer, B.T., 2001. Diyarbakır yöresinde toplanan bazı nohut (Cicer arietinum L.) yerel çeşitlerinde önemli bitkisel ve tarımsal özelliklerin belirlenmesi üzerine bir araştırma. (Doktora tezi, basılmamış). Çukurova Üniversitesi,130 s. Adana.
  • Bıçaksız Y, 2010. Bazı nohut (Cicer arietinum L.) çeşitlerinin orta Anadolu koşullarına adaptasyonu (yüksek lisans tezi, basılmamış) Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Bölümü. Eskişehir.
  • Ceran, F. Önder M., 2016. Farklı dönemlerde ekilen nohut çeşidinde (Cicer arietinum L.) bazı tarımsal özelliklerin belirlenmesi. Selçuk Tarım Bilimleri Dergisi, 3(1):25-29.
  • Devasirvatham V 2012. The Basis of Chickpea Heat Tolerance under Semiarid Environments, a thesis submitted for the degree of Doctor of Philosophy Faculty of Agriculture and Environment the University of Sydney. 160 pages.
  • Doğan Y, 2011. Van ekolojik koşullarında farklı bitki sıklıklarının ve ekim yöntemlerinin nohut (Cicer arietinum l.) çeşitlerinde verim ve bazı verim öğelerine etkisi (Doktora tezi, basılmamış). Yüzüncü Yıl Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Van.
  • Doğan, Y., Çiftçi, V., Ekinci, B., 2015. Mardin Kızıltepe Ekolojik Koşullarında Farklı Bitki Sıklıklarının Nohutta (Cicer arietinum L.) Verim ve Bazı Verim Öğelerine Etkisi. Iğdır Üniversitesi Fen Bilimleri Ens. Dergisi, 5(1):73-81.
  • Erdemci, İ. 2012. Güneydoğu Anadolu Bölgesi Koşullarında Farklı Nohut (Cicer arietinum L.) Genotiplerinin Yazlık ve Kışlık Ekimlerinde Bazı Tarımsal ve Teknolojik Özelliklerinin Belirlenmesi. Çukurova Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Doktora Tezi. Adana.
  • Erman, M., Tüfenkci, Ş., 2004. Farklı ekim zamanlarının nohutta (Cicer arietinum L.) verim ve verim ile ilgili karakterlere etkisi. Tarım Bilimler Dergisi 2004, 10 (3) 342-345.
  • Fehr, W.R. 1987. Genotyp*Enviroment Interaction. Principles of Cultivar Development, Vol: I. Theory and Tecnique (Ed. W.R. Fehr). Macmillan Publishing Company, New York, pp: 247-260.
  • Üstün, A. Gülümser, A., 2003. Orta Karadeniz. Bölgesi'nde Nohut İçin Uygun Ekim Zamanının. Belirlenmesi. Türkiye 5. Tarla Bitkileri Kongresi. (13-17 Ekim, Diyarbakır).
  • Kara G, 2003. Üç nohut çeşidinde farklı ekim yöntemlerinin verim ve verim öğeleri üzerine etkileri. Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı,( Yüksek lisans tezi, basılmamış) Ankara.
  • Karaköy, T., 2008, Çukurova ve Orta Anadolu Bölgelerinden toplanan bazı yerel nohut (Cicer arietinum L.) genotiplerinin verim ve verimle ilgili özelliklerinin belirlenmesi üzerine bir araştırma, Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 105 s.
  • Kağan, S 2012. Bakteri Aşılama ve Azot Uygulamasının Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinde Verim ve Verim Ögelerine Etkisi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Yüksek Lisans Tezi 60s.
  • Mart D, 1993. Bazı nohut (Cicer arietinum l.) çeşitlerinde ekim sıklığının verim ve verimle ilgili karakterlere etkilerinin araştırılması. Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı (Yüksek lisans tezi, basılmamış). Adana, D.Baş No: 1505.
  • Mart, D., Yücel, D., Türkeri, 2017. Çukurova Koşullarinda Nohut (Cicer arietinum L.) Hat ve Çeşitlerinin Verim ve Verim Öğeleri ve Kalite Değerleri. KSÜ Doğa Bilimleri Dergisi, 20 (Özel sayı):371-374.
  • Saxena, M.C., 1990. Status of Chickpea in the Mediterranean Basin. CIHEAM Options Méditerranéennes-Série Séminairesn., 9; 17-24
  • Singh KB Holly L Bejıga, G., 1991. A Catolog of Kabuli Chickpea Germplasm. ICARDA, p. 398.
  • Şehirali S 1988.Yemeklik Tane Baklagiller. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, 1089, Ders Kitabı.
  • Toğay, N., Toğay, Y,. Erman M., Doğan, Y., Çığ, F., 2005. Kuru ve Sulu Koşullarda Farklı Bitki Sıklıklarının Bazı Nohut (Cicer arientum L.) Çeşitlerinin Verim ve Verim Öğelerine Etkisi. Tarım Bilimleri Dergisi, 2005 11(4): 417- 421.
  • Yücel, D., Mart, D., Türkeri, M., Angın, N., Yücel, C., 2017. Kuraklık Stresine Dayanıklı Nohut Genotiplerinin Geliştirilmesi. KSÜ Doğa Bilimleri Dergisi, 20 (Özel sayı):367-371.
Year 2022, Volume: 9 Issue: 1, 119 - 131, 22.01.2022
https://doi.org/10.30910/turkjans.970319

Abstract

Project Number

TAGEM/TBAD/14/A14/P01/003

References

  • Ağsakallı A, Olgun M, 1999. Erzurum şartlarında nohut ıslahı için seleksiyon kriterlerinin tespiti. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi, Çayır-Mera Yem bitkileri ve Yemeklik Tane Baklagiller, III: 324-329. 15-20 Kasım, Adana.
  • Anlarsal, A.E., Yücel, C., ve Özveren, D., 1999. Çukurova Koşullarında Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) Hatlarının Verim ve Verimle İlgili Özelliklerinin Saptanması Üzerine Bir Araştırma. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi, Çayır-Mer’a Yem Bitkileri ve Yemeklik Tane Baklagiller, III: 342-347, 15-20, Kasım.
  • Anonim, 2020a. Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO), http://www.fao.org/faostat/en/#home
  • Anonim, 2020b. Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK), http://www.tuik.gov.tr
  • Anonim, 2018. Kahramanmaraş Meteoroloji İl Müdürlüğü Verileri. Kahramanmaraş.
  • Babagil, G.E. 2011. Erzurum ekolojik koşullarında bazı nohut (Cicer arietinum L.) çeşitlerinin verim ve verim özellikleri incelenmesi. Anadolu Tarım Bilim Derg., 26( 2 ): 122 – 127.
  • Babagil, G. E., 2010. Muş ekolojik koşullarında bazı nohut (Cicer arietinum L.) çeşitlerinin verim ve verim unsurlarının değerlendirilmesi. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 7 (3):181-185.
  • Bakaoğlu, A., 2009. Elazığ Ekolojik Koşullarında Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Verim ve Verim Öğeleri Üzerine Bir Araştırma. Harran Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi. 13(1): 1-6.
  • Bayrak, H., Keleş, R., İmriz, G., 2015. Determination of Some Characteristics Related to Yield Components of Advanced Bredding Chickpea Lines and Varieties in Konya Ecological Conditions. Bahri Dağdaş Bitkisel Araştırma Dergisi, 4(2):32-37.
  • Biçer, B.T., Tonçer Ö. (2012). Farklı dönemlerde ekilen Nohut çeşitlerinde (Cicer arietinum L.) bazı tarımsal özelliklerin belirlenmesi. Selçuk Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi, 26 (2): 18-24.
  • Biçer, B.T., 2001. Diyarbakır yöresinde toplanan bazı nohut (Cicer arietinum L.) yerel çeşitlerinde önemli bitkisel ve tarımsal özelliklerin belirlenmesi üzerine bir araştırma. (Doktora tezi, basılmamış). Çukurova Üniversitesi,130 s. Adana.
  • Bıçaksız Y, 2010. Bazı nohut (Cicer arietinum L.) çeşitlerinin orta Anadolu koşullarına adaptasyonu (yüksek lisans tezi, basılmamış) Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Bölümü. Eskişehir.
  • Ceran, F. Önder M., 2016. Farklı dönemlerde ekilen nohut çeşidinde (Cicer arietinum L.) bazı tarımsal özelliklerin belirlenmesi. Selçuk Tarım Bilimleri Dergisi, 3(1):25-29.
  • Devasirvatham V 2012. The Basis of Chickpea Heat Tolerance under Semiarid Environments, a thesis submitted for the degree of Doctor of Philosophy Faculty of Agriculture and Environment the University of Sydney. 160 pages.
  • Doğan Y, 2011. Van ekolojik koşullarında farklı bitki sıklıklarının ve ekim yöntemlerinin nohut (Cicer arietinum l.) çeşitlerinde verim ve bazı verim öğelerine etkisi (Doktora tezi, basılmamış). Yüzüncü Yıl Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Van.
  • Doğan, Y., Çiftçi, V., Ekinci, B., 2015. Mardin Kızıltepe Ekolojik Koşullarında Farklı Bitki Sıklıklarının Nohutta (Cicer arietinum L.) Verim ve Bazı Verim Öğelerine Etkisi. Iğdır Üniversitesi Fen Bilimleri Ens. Dergisi, 5(1):73-81.
  • Erdemci, İ. 2012. Güneydoğu Anadolu Bölgesi Koşullarında Farklı Nohut (Cicer arietinum L.) Genotiplerinin Yazlık ve Kışlık Ekimlerinde Bazı Tarımsal ve Teknolojik Özelliklerinin Belirlenmesi. Çukurova Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Doktora Tezi. Adana.
  • Erman, M., Tüfenkci, Ş., 2004. Farklı ekim zamanlarının nohutta (Cicer arietinum L.) verim ve verim ile ilgili karakterlere etkisi. Tarım Bilimler Dergisi 2004, 10 (3) 342-345.
  • Fehr, W.R. 1987. Genotyp*Enviroment Interaction. Principles of Cultivar Development, Vol: I. Theory and Tecnique (Ed. W.R. Fehr). Macmillan Publishing Company, New York, pp: 247-260.
  • Üstün, A. Gülümser, A., 2003. Orta Karadeniz. Bölgesi'nde Nohut İçin Uygun Ekim Zamanının. Belirlenmesi. Türkiye 5. Tarla Bitkileri Kongresi. (13-17 Ekim, Diyarbakır).
  • Kara G, 2003. Üç nohut çeşidinde farklı ekim yöntemlerinin verim ve verim öğeleri üzerine etkileri. Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı,( Yüksek lisans tezi, basılmamış) Ankara.
  • Karaköy, T., 2008, Çukurova ve Orta Anadolu Bölgelerinden toplanan bazı yerel nohut (Cicer arietinum L.) genotiplerinin verim ve verimle ilgili özelliklerinin belirlenmesi üzerine bir araştırma, Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 105 s.
  • Kağan, S 2012. Bakteri Aşılama ve Azot Uygulamasının Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinde Verim ve Verim Ögelerine Etkisi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Yüksek Lisans Tezi 60s.
  • Mart D, 1993. Bazı nohut (Cicer arietinum l.) çeşitlerinde ekim sıklığının verim ve verimle ilgili karakterlere etkilerinin araştırılması. Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı (Yüksek lisans tezi, basılmamış). Adana, D.Baş No: 1505.
  • Mart, D., Yücel, D., Türkeri, 2017. Çukurova Koşullarinda Nohut (Cicer arietinum L.) Hat ve Çeşitlerinin Verim ve Verim Öğeleri ve Kalite Değerleri. KSÜ Doğa Bilimleri Dergisi, 20 (Özel sayı):371-374.
  • Saxena, M.C., 1990. Status of Chickpea in the Mediterranean Basin. CIHEAM Options Méditerranéennes-Série Séminairesn., 9; 17-24
  • Singh KB Holly L Bejıga, G., 1991. A Catolog of Kabuli Chickpea Germplasm. ICARDA, p. 398.
  • Şehirali S 1988.Yemeklik Tane Baklagiller. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, 1089, Ders Kitabı.
  • Toğay, N., Toğay, Y,. Erman M., Doğan, Y., Çığ, F., 2005. Kuru ve Sulu Koşullarda Farklı Bitki Sıklıklarının Bazı Nohut (Cicer arientum L.) Çeşitlerinin Verim ve Verim Öğelerine Etkisi. Tarım Bilimleri Dergisi, 2005 11(4): 417- 421.
  • Yücel, D., Mart, D., Türkeri, M., Angın, N., Yücel, C., 2017. Kuraklık Stresine Dayanıklı Nohut Genotiplerinin Geliştirilmesi. KSÜ Doğa Bilimleri Dergisi, 20 (Özel sayı):367-371.
There are 30 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Journal Section Research Articles
Authors

Adem Güneş 0000-0002-7109-9605

Muammer Tekatlı This is me 0000-0002-6720-5866

Erdem Ertürk This is me 0000-0002-5339-5558

Cevdet Kılınç This is me 0000-0002-4894-3011

Project Number TAGEM/TBAD/14/A14/P01/003
Publication Date January 22, 2022
Submission Date July 14, 2021
Published in Issue Year 2022 Volume: 9 Issue: 1

Cite

APA Güneş, A., Tekatlı, M., Ertürk, E., Kılınç, C. (2022). Kahramanmaraş Koşullarında Bazı İleri Nohut (Cicer arietinum L.) Genotiplerinde Tarımsal Özelliklerin İncelenmesi. Türk Tarım Ve Doğa Bilimleri Dergisi, 9(1), 119-131. https://doi.org/10.30910/turkjans.970319