Ortaokul 7.Sınıf Matematik Ders Kitabının Yapılandırmacı Öğrenme Açısından Değerlendirilmesi

Year 2022, Volume: 9 Issue: 2, 255 - 290, 31.05.2022

Merve Ayan Hasan Hüseyin Özkan

Abstract

Bu araştırmanın amacı, Millî Eğitim Bakanlığı (MEB) tarafından ortaokul 7. Sınıf öğrencileri için hazırlanan matematik ders kitabını yapılandırmacı öğrenme anlayışı açısından incelemektir. Araştırmada, 2020-2021 eğitim öğretim yılında ortaokul 7. Sınıf öğrencileri için hazırlanan, MEB Talim Terbiye Kurulu tarafından kabul edilen, MEB Yayınlarına ait ders kitabı incelenmiştir. Nitel bir çalışma olan araştırmada, veriler doküman analizi yoluyla elde edilmiş ve içerik analizi ile çözümlenmiştir. Veri analizi için Matematik 7. Sınıf matematik ders kitabının ünitelerinden random yolla seçilen iki ünite incelenmiştir. Belirlenen bu ünitelerin içeriği; belirlenen temalar, öğretim programında belirtilen kazanım ve açıklamalar doğrultusunda incelenmiştir. Yapılan analizlere göre yapılandırmacı anlayış açısından tema ve kod listesi oluşturulmuş, oluşturulan temalar doğrultusunda ders kitabı incelemesi gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda; ders kitabının giriş, keşfetme ile bilgiyi sunma ve açıklama bölümlerinde yer alan çalışmaların yapılandırmacı anlayışa uygun hazırlandığı görülmüştür. Fakat derinleşme ve genişletme etkinliklerinin sayıca yetersiz olduğu ya da çok az yer verildiği, değerlendirme çalışmaları açısından ise özellikle alternatif ölçme araçlarıyla değerlendirme ve sürece yönelik değerlendirme boyutunun yetersiz olduğu sonuçlarına ulaşılmıştır.

Keywords

Öğretim Programı, Yapılandırmacılık, Matematik Ders Kitabı, Ders Programı

References

• Referans1 Akkocaoğlu, N. (2009). MEB ilköğretim 5. Sınıf türkçe dersi öğrenci çalışma kitabı ve öğretmen kılavuz kitabının yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının uygunluğunun incelenmesi (Yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi).
• Referans2 Aksoy, A.N. (2014). Ortaöğretim coğrafya ders kitaplarının doğal sistemler bölümlerinin yapılandırmacılık yaklaşıma göre değerlendirilmesi (Yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi).
• Referans3 Aktepe, F. (2014). İlkokul 2.Sınıf türkçe ders kitaplarının yapılandırmacı öğrenme yaklaşımına uygunluk düzeyi (Yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi).
• Referans4 Altun, M. (2005). Matematik öğretimi. Bursa: Aktüel Alfa Akademi.
• Referans5 Aşıkcan, M. (2012). İlköğretim 1. Sınıf öğretmenlerinin görüşlerine göre türkçe ders kitaplarının yapılandırmacı yaklaşıma uygunluğu (Yüksek lisans tezi, Necmeddin Erbakan Üniversitesi).
• Referans6 Baran, H. İ. (2015). 8. Sınıflarda okutulan türkçe dersi öğretmen kılavuz kitapları ve öğrenci çalışma kitaplarının yapılandırmacılığa uygunluğunun incelenmesi ve karşılaştırılması (Yüksek lisans tezi, Gaziantep Üniversitesi).
• Referans7 Bircan, M. A. (2014). İlkokul 1. Sınıf türkçe öğrenci çalışma kitabı ve öğretmen kılavuz kitabının yapılandırmacı öğrenme yaklaşımına uygunluk düzeyi (Yüksek lisans tezi, Gaziosmanpaşa Üniversitesi).
• Referans8 Bobbitt, F. (1924). How to make a curriculum. New York, Harper and Row.
• Referans9 Brooks J. G. ve Brooks, M.G. (1993). The case for constructivist classrooms. Virginia: ASCD Alexandria.
• Referans10 Can, R. T. (2017). 4. Sınıf sosyal bilgiler öğretim programı kazanımlarının program etkinliklerinin ve ders kitaplarının yapılandırmacılık açısından değerlendirilmesi (Yüksek lisans tezi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi).
• Referans11 Demirel, Ö. (1999). Planlamadan değerlendirmeye öğretme sanatı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Referans12 Demirel, Ö. (2009). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Pegem A Yayınları.
• Referans13 Demirel, Ö. (2010). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Referans14 Doğan, E. ve Altın, Z. Ş. (2018). Ortaokul din kültürü ve ahlak bilgisi ders kitaplarının öğrenme öğretme süreçlerine katkı düzeyi: Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı açısından inceleme. Değerler Eğitimi Dergisi, 16(36), 57-93.
• Referans15 Duruoğlu, Z. (2012). İlköğretim 4. ve 5. Sınıf türkçe ders kitaplarının yapılandırmacı eğitim ve çoklu zekâ kuramı bağlamında incelenmesi (Yüksek lisans tezi, Yeditepe Üniversitesi).
• Referans16 Eggen, P. ve Kauchak, D. (1997). Educatıonal psychology: windows on classroom. Upper saddle River, Practice Hall.
• Referans17 Erdem, E., Demirel, Ö. (2002). Program geliştirmede yapılandırmacılık yaklaşımı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23,81-87.
• Referans18 Gediz, F. (2014). 12. Sınıf dil ve anlatım ders kitabının yapılandırmacı öğrenme yaklaşımına uygunluğunun öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi (Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi).
• Referans19 Gürkan, T. (2006). Öğretmenlik mesleği ile ilgili temel kavramlar. (Ed. E. Sözer). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
• Referans20 Güzel, D. ve Şimşek, A. (2012). The coursebooks in the National Educational Councils. The journal of SAU Education Faculty, 23,172-216.
• Referans21 İlik, M. (2011). İlköğretim 8. Sınıf türkçe dersi öğretmen kılavuz kitabının yapılandırmacı öğrenme anlayışına göre incelenmesi (Yüksek lisans tezi, Fırat Üniversitesi).
• Referans22 İzmirligil, G. N. (2008). İlköğretim matematik ders ve çalışma kitaplarının yapısalcı yaklaşım açısından değerlendirilmesi (Yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi).
• Referans23 Karagöz, B. (2009). Yapılandırmacı yaklaşıma göre ilköğretim 6. ve 7. Sınıf türkçe ders kitaplarındaki değerlerin incelenmesi (Yüksek lisans tezi, Muğla Üniversitesi).
• Referans24 Kaya, E. (2016). İlkokul 3.Sınıf fen bilimleri ders kitabının yapılandırmacılık ve bilimsel süreç becerilerini geliştirmesi açısından incelenmesi (Yüksek lisans tezi, Adıyaman Üniversitesi).
• Referans25 Kaya, B., Topçu, E. ve Kop, Y. (2014). 7. Sınıf sosyal bilgiler çalışma kitaplarının yapılandırmacı öğrenme açısından incelenmesi. Internatıonal Periodical For The Languages Literature and History of Turkish or Turkic, Volume 9/5, 1327-1340, Ankara.
• Referans26 Küçükahmet, L. (2007). Program geliştirme ve öğretim. Ankara: Nobel Yayınları.
• Referans27 Küçükahmet, L. (2011). Konu alanı ders kitabı inceleme kılavuzu. Ankara: Nobel Yayınevi.
• Referans28 Küçükaydın, M. (2013). İlköğretim 3. Sınıf türkçe ders kitapları ve öğretmen kılavuz kitabının yapılandırmacı öğrenme yaklaşımına uygunluk düzeyi (Yüksek lisans tezi, Gaziosmanpaşa Üniversitesi).
• Referans29 Kılıç, A. ve Seven, S. (2004). Konu alanı ders kitabı incelemesi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Referans30 Kirk, J. ve Miller, M. L. (1986). Reliability and validity in qualitative research. Beverley Hills, CA: Sage.
• Referans31 Sert, F. (2012). İlköğretim 7. Sınıf türkçe dersi öğretmen kılavuz kitabının yapılandırmacı öğrenme anlayışına göre incelenmesi (Yüksek lisans tezi, Fırat Üniversitesi).
• Referans32 Ocak, G. Ve Yurtseven, R. (2009). 5. Sınıf sosyal bilgiler ders kitaplarının yapılandırmacı öğrenme yaklaşımına göre değerlendirilmesi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(22), 94-109.
• Referans33 Ocak, G. (2013). Türk edebiyatı ders kitabının yapılandırmacı öğrenme yaklaşımına göre değerlendirilmesi. Kuramsal Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(3), 389-407.
• Referans34 Oral, B. Ve Yazar, T. (Ed.). (2017). Eğitimde program geliştirme ve değerlendirme. Ankara: Pegem Akademi.
• Referans35 Özmen, H. ve Karamustafaoğlu, O. (Ed.). (2019). Eğitimde araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi
• Referans36 Özkan, Z. (2011). İlköğretim din kültürü ve ahlak bilgisi ders kitabı ve öğretmen kılavuz kitabının yapılandırmacı anlayışa uygunluğunun incelenmesi (Yüksek lisans tezi, Erciyes Üniversitesi).
• Referans37 Özçetin, A. F. (2019). 2005 Yapılandırmacı eğitim öncesi ve sonrası 6. Sınıf sosyal bilgiler ders kitaplarının karşılaştırılması (Yüksek lisans tezi, Adnan Menderes Üniversitesi).
• Referans38 Şaşan, H., (2002). Yapılandırmacı öğrenme. Yaşadıkça Eğitim Dergisi, 74(75), s. 49-52.
• Referans39 Taba, H. (1945). General techniques of curriculum planning. In N. B. Henry ve R. W. Tyler (Eds.), American education in the postwar period: Current reconstruction. Yearbook of the Natıonal Society fort he study of Education 44 (1), 58. Chicago: Unıversity of Chicago Press.
• Referans40 Tyler, R. W. (1949). Basic principles of cirruculum and instruction. Chicago: University of Chicago Press.
• Referans41 Şentürk, C. (2009). Eğitimde yeniden yapılanma ve yapılandırmacılık. https://www.egitisim.gen.tr/egitimde-yeniden-yapilanma-ve-yapilandirmacilik/, Erişim Tarihi: Haziran 2009.
• Referans42 Uysal, R. (2012). Türkçe dersi öğrenci ve öğretmen kılavuz kitaplarının yapılandırmacı öğrenme yaklaşımına uygunluğu (Yüksek lisans tezi, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi).
• Referans43 Wilson, G. B. (1997). Reflections on constructivism and instructional desing. In C. R. Dills &A. A. Romiszowski (Eds.), Instructional Development Paradigms. Engloved Cliffs NJ: Educational Technology Publications.
• Referans44 Varış, F. (1996). Eğitimde program geliştirme: teoriler ve teknikler. Ankara: Alkım Yayıncılık.
• Referans45 Yalın, H.İ. (1996). Ders kitaplarının değerlendirilmesi. Altıncı Milli Eğitim Sempozyumu. Kütahya.
• Referans46 Yurdakul, B. (2005). Yapılandırmacılık. (Ed. Ö. Demirel). Eğitimde yeni yönelimler,39-61. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Referans47 Yurdakul, B. (2007). Eğitimde yeni yönelimler. (Ed. Ö. Demirel). Ankara: Pegem Yayıncılık
• Referans48 Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.