Makalede ant içmek deyiminin, nakış kelimesinin oluşturduğu birtakım deyimlerin ve bir varmış, bir yokmuş türünde kalıp ifadelerin kaynağı araştırılmaktadır. Bunları birleştiren özellik, mitolojiyle, folklorla ilgili olmaları ve hepsinin Mezopotamya kaynaklı olmasıdır. Ant içmek deyiminin kökeni, Eski Çağda yaygın şekilde uygulanan, Babil, Hitit, Pehlevi, İbrani ve Çin kaynaklarında bahsedilen, tesiri Türklerin yaşadığı bölgeler dahil geniş coğrafyada görülen bir yemin etme geleneğine dayandırılmaktadır. Söz konusu gelenekte ant içene sözlü yeminin yanı sıra, bir madde de yutturuluyordu. Bu maddenin yalandan ant içene zarar vereceğine inanılıyordu. Türk halklarının ve komşu halkların mitolojisinde görülen Nakış unsurunun ve bununla ilgili deyimlerin, atasözlerinin kaynağı, Sümerler’in ilahi bir gücü temsil eden ve harfiyen ‘nakış, çizgi; düzen’ anlamına gelen Giš-ḫur mitolojik figürüne bağlanmaktadır. Orta Asya, Kafkaslar, Yakın Doğu ve Anadolu’da yaşayan halkların bir varmış, bir yokmuş (biri vardı, biri yoxdu; bolganmıdı bolmaganmıdı; yeki bud, yeki ne bud; kân yâ mâ kân vs.) türünde meşhur masal başlangıcı formülünün de ilk tespit yeri Sümer metinleridir
The article deals with the origin of the idiom ant içmek ‘to swore, to take an oath’, certain idioms based on the word nakş ‘design; chance’ and expressions that literally means ‘one was (and) one was not’. Their common feature is that they concern mythology and folklore. All of them are of Mesopotomian origin. The etymology of the idiom ant içmek ‘to swore’ (lit. ‘to drink an oath’) is connected with an ancient oath tradition, mentioned in Babylonian, Hitit, Persian, Hebrew and Chinese sources. Within this tradition, which was popular in a wide geography including the territories populated by the Turks, the juror swallowed a substance at the time of the oath. It was believed that the substance would be destructive for the juror in the case of perjury. In the article, the origin of the mythological term nakş that is seen in certain idioms and proverbs of Turkic languages and the languages of neighbourting peoples is connected with Giš-ḫur (‘lit. design; plan’), the name of a supernatural force in Sumerian mythology. The starting formula of folktales “one was (and) one was not” (bir varmış, bir yokmuş; biri vardı, biri yoxdu; bolganmıdı bolmaganmıdı; yeki bud, yeki ne bud; kân yâ mâ kân etc.) which is popular in Central Asia, Caucasia, Middle East and Anatolia was also firstly attested in Sumerian texts
Other ID | JA49TF77MA |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | April 1, 2012 |
Submission Date | April 1, 2012 |
Published in Issue | Year 2012 Volume: 19 Issue: 1 |