Abstract
Sinemanın toplumsal gerçekleri yansıtma yeteneği düşünüldüğünde
din adamı ya da dindar karakterlerin Türk sinemasında yansıma biçimi
tartışma konusu olmaktadır. Bu bağlamda sinemada din adamı ve dindar
insanların sunumunun nasıllığını modernleşme biçimimizle bağlantılı olarak
ele alınabiliriz. Türk sinemasının, modernleşme anlayışımızı da filmler
üzerinden çarpıcı bir biçimde ortaya koyduğu düşünüldüğünde sinemada din
ve din adamının sunum biçimi önem kazanmaktadır. Kabaca ifade edecek
olursak sinemada din adamı ya da dindar karakterler modern karşıtı bir
duruşun tarafı olarak tanımlanmıştır. Bu tanımlanma temelde modernleşme
hikâyemizin ayrıntılarında saklı olan geçmişi öteleme anlayışımızın bir
yansıması olarak değerlendirilebilir.