Uzaktan Eğitime Yönelik Üniversite Öğrenci Görüşlerinin İncelenmesi: Çanakkale’de MYO Öğrencileri Üzerine Bir Araştırma

Yıl 2024, Cilt: 10 Sayı: 3, 96 - 117, 30.12.2024

Ümit Demir

https://doi.org/10.47714/uebt.1486510

Öz

Korona virüs süreci ile ülkemiz uzaktan çevrim içi öğretim sürecine hızlı bir geçiş yapmak durumunda kalmıştır. Yaşanan bu süreç ile ilkokuldan üniversite öğreniminin tüm aşamalarına kadar uzaktan eğitim uygulamalarına yer verilmiştir. Zorunluluktan başlayan bu hızlı geçiş beraberinde uygulanan bu eğitimin niteliği konusunu ve öğrencilerin uzaktan öğretime yönelik düşüncelerini tartışmaya açmıştır. Bu kapsamda gerçekleştirilen bu çalışmada öğrencilerin uzaktan öğretime yönelik görüşlerinin belirlenmesi ve bunun kişisel özelliklerine göre farklılaşma durumunu belirlemeyi amaçlamaktadır. Rastlantısal örnekleme yöntemlerinden küme tipi rastgele örnekleme ile belirlenen araştırma, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Çanakkale Teknik Bilimler ile Çanakkale Sosyal Bilimler MYO’larında öğrenimlerine devam eden 678 öğrenci katılımı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmada araştırmacı tarafından geliştirilen “Uzaktan Eğitime Yönelik Tutum” ölçeği kullanılmıştır. Ölçeğin iç tutarlılığına yönelik Cronbach alfa güvenilirlik katsayısı 0.901 olarak hesaplanmıştır. Toplam 22 madde ve 2 faktörden oluşmakta olan ölçeğin faktörleri toplam varyansın %61,871’ini açıklamaktadır. Araştırma sonucunda, öğrencilerin uzaktan eğitim süreci için teknolojik altyapı yeterliliğinin (cihaz ve internet) orta düzeyde olduğu, öğrencilerin mevcut tamamı uzaktan öğretimle gerçekleşen öğretime yönelik bazı olumsuz görüşlere sahip olduğu görülmüştür. Öğrencilerin uzaktan öğretime yönelik görüşlerinin cinsiyete, bilgisayar kullanım tecrübesine, kişisel BT araç (tablet, PC) ve internet olanağına ve geçmiş uzaktan eğitim tecrübesine göre anlamlı farklılıklar gösterdiği sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Uzaktan öğrenim, çevrimiçi öğrenme, öğrenme yönetim sistemleri

Etik Beyan

Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler ve Eğitim Bilimleri Etik Kurulu’ndan 16/04/2020 tarih ve 2020/59 sayılı Etik Kurul Kararı gereğince Etik Kurul İzin Belgesi alınarak hazırlanmıştır.

Kaynakça

• Arkorful, V., & Abaidoo, N. (2015). The role of e-learning, advantages, and disadvantages of its adoption in higher education. International Journal of Instructional Technology and Distance Learning, 12(1), 29-42.
• Ateş, V., & Güyer, T. (2016). Bir Öğrenme Yönetim Sisteminin Öğretim Elemanları Tarafından Değerlendirilmesi: Gazi Üniversitesi Örneği. Bilişim Teknolojileri Dergisi, 9(1), 1-12.
• Atıcı, B. (2004). Sosyal bilgi inşasına dayalı sanal öğrenme çevrelerinin öğrenci başarısı ve tutumlarına etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Elazığ.
• Aydın, C. H. (2002a). Çevrim içi (Online) öğrenme toplulukları. Açık ve Uzaktan Eğitim Sempozyumu.Anadolu Üniversitesi, Açıköğretim Fakültesi, Eskişehir.
• Aydın, C. H. (2002b). Uzaktan eğitimin geleceğine ilişkin eğilimler. Açık ve Uzaktan Eğitim Sempozyumu. Anadolu Üniversitesi, Açıköğretim Fakültesi, Eskişehir.
• Barış, M. F., & Çankaya, P. (2016). Opinions of academic staff about distance education Akademik personelin uzaktan eğitim hakkindaki görüşleri. Journal of Human Sciences, 13(1), 399-413.
• Chang, S. C., & Tung, F. C. (2008). An empirical investigation of students’ behavioural intentions to use the online learning course websites. British Journal of Educational Technology, 39(1), 71–83.
• Cidral, W. A., Oliveira, T., Di Felice, M., & Aparicio, M. (2018). E-learning success determinants: Brazilian empirical study. Computers & Education, 122, 273-290.
• Çelen, F. K., Çelik, A., & Seferoğlu, S. S. (2011). Yükseköğretimde çevrim-içi öğrenme: Sistemde yaşanan sorunlar ve çözüm önerileri. Journal of European Education, 1(1), 25-34.
• Çiğdem, H., & Özturk, M. (2016). Factors affecting students’ behavioral intention to use LMS at a Turkish post-secondary vocational school. International Review of Research in Open and Distributed Learning, 17(3), 276-295.
• Çobanoğlu, A. A., Uzunboylar, O., & Altun, E. (2017). Çevrim içi öğrenme hazirbulunuşluk, tutum ve algilanan çevrim içi sosyalliğin işbirlikli harmanlanmiş bir derste incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 16(63), 1218-1229.
• Elçiçek, M., & Bahçeci, F. (2017). Mobil öğrenme yönetim sisteminin öğrenenlerin akademik başarısı ve tutumları üzerindeki etkilerinin incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 25(5), 1695-1714.
• Emelyanova, N., & Voronina, E. (2014). Introducing a learning management system at a Russian university: Students’ and teachers’ perceptions. International Review of Research in Open and Distributed Learning, 15(1), 272-289.
• Erdoğan, Y., Erkoç, M. F. ve Göktimur, M. (2006). Farklı öğretim kurumlarındaki öğrencilerin uzaktan eğitime yönelik tutumları. 15. Ulusal Eğitim BilimleriKongresi, 13-15 Eylül 2006, Muğla Üniversitesi, Muğla.
• Garrison, D. R., Anderson, T., & Archer, W. (2001). Critical thinking, cognitive presence, and computer conferencing in distance education. American Journal of distance education, 15(1), 7-23.
• Gürer, M. D., Tekinarslan, E., & Yavuzalp, N. (2016). Çevrim içi Ders Veren Öğretim Elemanlarının Uzaktan Eğitim Hakkındaki Görüşleri. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry, 7(1), 47-78.
• Han, I., & Shin, W. S. (2016). The use of a mobile learning management system and academic achievement of online students. Computers & Education, 102, 79-89.
• He, Y. (2014). Universal design for learning in an online teacher education course: Enhancing learners’ confidence to teach online. MERLOT Journal of Online Learning and Teaching, 10(2), 283-298.
• İşman, A. (2011). Uzaktan eğitim, 4. Baskı, Ankara: Pegem Akademi.
• Johnson, S. D., Aragon, S. R., & Shaik, N. (2000). Comparative analysis of learner satisfaction and learning outcomes in online and face-to-face learning environments. Journal of interactive learning research, 11(1), 29-49.
• Kalelioğlu, F., Atan, A., & Çetin, Ç. (2016). Sanal sınıf ortamında eğitmen ve öğrenen deneyimleri. Mersin University Journal of the Faculty of Education, 12(2), 555-568.
• Kapucu, N. K., & Adnan, M. (2018). Uzaktan Öğretimde Çevrim içi Eğitmen Başarısının Değerlendirilmesi. Journal of Hasan Ali Yücel Faculty of Education/Hasan Ali Yücel Egitim Fakültesi Dergisi (HAYEF), 15(1), 7-20. Kaya, Z. (2002). Uzaktan Eğitim. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Koloğlu, T. F., Kantar, M., & Doğan, M. (2016). Öğretim elemanlarının uzaktan eğitimde hazırbulunuşluklarının önemi. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 2(1), 52-70.
• Orfanou, K., Tselios, N., & Katsanos, C. (2015). Perceived usability evaluation of learning management systems: Empirical evaluation of the System Usability Scale. The International Review of Research in Open and Distributed Learning, 16(2), 227-246.
• Özer, Ö., & Çekici, Y. E. (2020). Uzaktan eğitim yoluyla yürütülen Türk dili derslerinin değerlendirilmesi: nitel bir araştırma. RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi, (Ö7), 92-110.
• Özgöl, M., Sarikaya, İ., & Öztürk, M. (2017). Students’ and teaching staff’s assessments regarding distance education applications in formal education. Journal of Higher Education and Science, 7(2), 294-304.
• Özmen, Ş. (2001). Eğitimde Sanal Sınıf Uygulamaları ve Sonuçları, VII. Türkiye'de İnternet Konferansı (İnet-tr 2001), 1-3 Kasım 2001, Askeri Müze/Harbiye Kültür Sitesi, İstanbul.
• Özonur, M., Kamişli, H., Yelken, T. Y., & Tokmak, H. S. (2019). Uzaktan Eğitim Öğrencilerinin Enocta Öğrenme Yönetim Sistemi Hakkında Görüşlerinin İncelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (50), 283-302.
• Öztürk, P., & Kert, S. B. (2017). Bir Çevrim içi Öğrenme Ortamının, Yetişkinlerin Çevrim içi Öz-Yeterlik Algısı ve Akademik Başarılarına Etkisi. Acta Infologica, 1(1), 39-54.
• Palloff, R. M., & Pratt, K. (1999). Building learning communities in cyberspace (Vol. 12). San Francisco: Jossey-Bass.
• Paydar, S., & Doğan, A. (2019). Öğretmen Adaylarının Açık ve Uzaktan Öğrenme Ortamlarına Yönelik Görüşleri. Eğitim ve Teknoloji, 1(2), 154-162.
• Ramírez-Correa, P. E., Rondan-Cataluña, F. J., Arenas-Gaitán, J., & Alfaro-Perez, J. L. (2017). Moderating effect of learning styles on a learning management system’s success. Telematics and Informatics, 34(1), 272-286.
• Seaman, J. E., Allen, I. E., & Seaman, J. (2018). Grade Increase: Tracking Distance Education in the United States. Babson Survey Research Group.
• Sinap, V. (2022). Yükseköğretim Kurumu Uzaktan Eğitim Yapısının Kalite Standartları Doğrultusunda Incelenmesi ve Bir Model Önerisinin Geliştirilmesi. Yayımlanmamış doktora tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Anabilim Dalı, Ankara.
• Slagter van Tryon, P. J., & Bishop, M. J. (2009). Theoretical foundations for enhancing social connectedness in online learning environments. Distance Education, 30(3), 291-315.
• Suanpang, P., Petocz, P., & Kalceff, W. (2004). Student attitudes to learning business statistics: Comparison of online and traditional methods. Journal of Educational Technology & Society, 7(3), 9-20.
• Szabo, M. (2002). Cmi theory and practice: Historical roots of learning managment systems. In E-Learn: World Conference on E-Learning in Corporate, Government, Healthcare, and Higher Education (pp. 929-936). Association for the Advancement of Computing in Education (AACE).
• Tanyıldızı, M., & Semerci, Ç. (2005). Çevrim içi eğitim uygulamalarina ilişkin öğretim elemani ve öğrenci görüşlerinin belirlenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 3(2), 197-216.
• Tatlı, A. (2018). Çevrim içi Çoklu Öğrenme Ortamlarında Öğrenmeyi Etkileyen Bazı Bilişsel Özellikler ve Akademik Başarıyla İlişkisi (Master's thesis, Eğitim Bilimleri Enstitüsü).
• Tuncer, M., & Taşpınar, M. (2008). Sanal Ortamda Eğitim ve Öğretimin Geleceği ve Olası Sorunlar. Sosyal Bilimler Dergisi, 10(1), 124.
• Tunga, Y., & İnceoğlu, M. M. (2016, May). E-öğrenme ortamlarında oyunlaştırma yaklaşımı kullanımının öğrenenlerin motivasyon durumlarına katkısının incelenmesi. In 10th International Computer and Instructional Technologies Symposium (pp. 620-625).
• Uluyol, A. G. Ç., & Karadeniz, Ş. (2009). Bir Harmanlanmış Öğrenme Ortamı Örneği, Öğrenci Başarısı ve Görüşleri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(1), 60-84.
• Uşun, S. (2006). Uzaktan Eğitim. Ankara: Nobel Yayınları.
• Uzoğlu, M. (2017). Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Uzaktan Eğitime İlişkin Görüşleri. Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 9(16), 335-351.
• Yılmaz, G. K., & Güven, B. (2015). Öğretmen adaylarının uzaktan eğitime yönelik algılarının metaforlar yoluyla belirlenmesi. Turkish Journal of Computer and Mathematics Education, 6(2), 299-322.
• Yılmaz, Ö. (2018). Fen öğretiminde harmanlanmış öğrenme: avantajlar ve öğrenci alışkanlıkları. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(3), 2111-2121.