This study examines the relationships between family belonging, happiness, and religiosity levels among adults. A quantitative research method was employed, and the study included 510 participants. The findings indicate significant differences in family belonging, self-belonging, family belonging sub-dimensions, and the sense of religiosity based on participants’ gender. Significant differences were also identified in family belonging, self-belonging, family belonging sub-dimensions, sense of religiosity, and happiness scores according to participants’ age. Marital status significantly affected family belonging, self-belonging, family belonging sub-dimensions, sense of religiosity, and happiness scores. Additionally, participants’ education levels showed significant differences in family belonging, self-belonging, and family belonging sub-dimensions. Significant differences were found between the presence of children and family belonging, self-belonging, family belonging sub-dimensions, sense of religiosity, and happiness scores. The number of children was significantly associated with family belonging, self-belonging, religiosity, and happiness levels. Moreover, the duration of marriage significantly influenced family belonging, self-belonging, and a sense of religiosity. Family belonging explained 14.0% of the variance in the sense of religiosity, indicating a significant positive effect. Family belonging accounted for 28,5% of the variance in happiness, positively affecting happiness. Family belonging and the sense of religiosity together explained 29,6% of the variance in happiness, with the sense of religiosity partially mediating the direct relationship between family belonging and happiness. This partial mediation suggests that religiosity plays a role in moderating the relationship between family belonging and happiness, reducing the direct effect.
Bu çalışma yetişkinlerin aile aidiyeti, mutluluk ve dindarlık düzeyleri arasındaki ilişkileri incelemektedir. Nicel araştırma yönteminin uygulandığı çalışmada, 510 katılımcı yer almıştır. Bulgular katılımcıların cinsiyeti ile aile aidiyeti, kendilik aidiyeti ve aile aidiyeti alt boyutları ile dinin etki-sini hissetme puan ortalamaları arasında anlamlı farklılıklar olduğunu göstermiştir. Katılımcıla-rın yaş durumuna göre aile aidiyeti, kendilik aidiyeti ve aile aidiyeti alt boyutları, dinin etkisini hissetme ve mutluluk puan ortalamaları arasında anlamlı farklılıklar tespit edilmiştir. Medeni durum aile aidiyeti, kendilik aidiyeti ve aile aidiyeti alt boyutları, dinin etkisini hissetme ve mutluluk puan ortalamalarını anlamlı düzeyde etkilemiştir. Katılımcıların eğitim düzeyi ile aile aidiyeti, kendilik aidiyeti ve aile aidiyeti alt boyutları arasında anlamlı farklılıklar tespit edilmiştir. Çocuk sahibi olma ile aile aidiyeti, kendilik aidiyeti ve aile aidiyeti alt boyutları, dinin etkisini hissetme ve mutluluk puan ortalamaları arasında anlamlı farklılıklar saptanmıştır. Çocuk sayısı aile aidiyeti, kendilik aidiyeti alt boyutu, dinin etkisini hissetme ve mutluluk düzeyleri üzerinde anlamlı farklılıklar göstermiştir. Evlilik süresi aile aidiyeti, kendilik aidiyeti alt boyutu ve dinin etkisini hissetme üzerinde anlamlı farklılıklar sunmuştur. Aile aidiyeti, dinin etkisini hissetme varyansının %14,0’ını açıklamaktadır ve bu etki pozitif yönde anlamlıdır. Aile aidiyeti, mutluluk varyansının %28,5’ini açıklayarak mutluluğu pozitif yönde etkilemektedir. Aile aidiyeti ve dinin etkisini hissetme birlikte mutluluk varyansının %29,6’sını açıklamakta, dinin etkisini hisset-me/dindarlık ise aile aidiyeti ile mutluluk arasındaki doğrudan etkiyi azaltarak kısmi aracılık rolü üstlenmektedir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Psychology of Religion |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | December 27, 2024 |
Submission Date | August 30, 2024 |
Acceptance Date | November 27, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Volume: 33 Issue: 2 |
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC 4.0) ile lisanslanmıştır.