Safevî Devleti, Şah I. İsmail tarafından Şiî mezhebli bir anlayışla 1501 yılında Tebriz’de kurulmuştur. Yeni devletin Şiîlik çatısı altında toplanması bu mezhebe tabi olmayan bazı müelliflerin İran’dan göç etmelerine sebeb olmuştur. Bu göçler neticesinde Safevîlerin ilk dönem tarih yazıcılığı olumsuz etkilenmiş ve bu durum Safevîlerin ilk dönemiyle ilgili tarihi kaynakların az olmasıyla sonuçlanmıştır. Yine de bu devirde Lâhîcî, Herevî, Hândmîr ve Yahyâ Kazvînî gibi müellifler önemli eserler kaleme almışlardır. XVI. yüzyılın sonlarında Safevî tahtına oturan Şah I. Abbas zamanında ise İran’da Türkmen aşiretlerinin etkisi kırılmış ve bazı mahallî hanedanlıkların ise siyasi faaliyetlerine son verilmiştir. Bu dönemde özellikle İskender Bey-i Türkmen gibi önemli müelliflerin tarih sahnesine çıkması ile Safevî tarih yazıcılığı önemli bir aşamaya geçmiştir. Safevîlerin son ve en kısa yüzyılı olan XVIII. yüzyılda ise İran’da kargaşanın hakim olması nedeniyle bu dönemde fazla eser kaleme alınamamıştır. Bu çalışmada, Safevî Devleti’nin tarih yazıcılığı geleneği ve bu gelenek dahilinde gelişen mahallî (yerel) tarih yazıcılığı ile ilgili malumatlar sunulmuştur. Mahallî (yerel) tarih yazıcılığı kapsamında kaleme alınan eserler ise müellifleri ile birlikte kronolojik olarak tanıtılmıştır.
The Safavid State was founded in Tabriz in 1501 by Shah Ismail I, based on the Shiite sect. The gathering of the new state under the roof of Shi’ism caused some writers who were not from this sect to emigrate from Iran. As a result of these migrations, the early historiography of the Safavids was negatively affected, and this caused not many works to be created in the early period of the Safavids. Despite this negative trend, authors such as Lahiji, Harawi, Handmir and Yahya Kazwini wrote important works in this period. During the reign of Shah Abbas I, who ascended to the Safavid throne at the end of the 16th century, the influence of Turkman tribes in Iran was broken and the political activities of some local dynasties were terminated. In this period, Safavid historiography moved to an important stage, especially with the emergence of important authors such as Iskandar Bay-i Turkman on the stage of history. In the 18th century, which was the last and shortest century of the Safavids, not many works could be written due to turmoil in Iran. In this study, information about the historiography tradition of the Safavid State and the local historiography that developed within this tradition is presented. The works written within the scope of local historiography are introduced chronologically with their authors.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Early Modern Ottoman History |
Journal Section | research Article |
Authors | |
Publication Date | December 31, 2024 |
Submission Date | September 25, 2024 |
Acceptance Date | December 16, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 |
Bu eser Creative Commons BY-NC-SA 2.0 (Atıf-Gayri Ticari-Aynı Lisansla Paylaş) ile lisanslanmıştır.