In parallel with the change in the understanding of diplomacy during the reign of Selim III, the Ottoman Empire started to use diplomatic cryptography. For nearly half a century, simple-level "Single Alphabetic (monoalphabetic) Substitution" ciphers have been used. Over time, extensive Nomanculators (namers) have been created. It became the basis of communication in Code-encryption both in Ottoman external and internal bureaucracy. In this study, as a variant of the Ottoman general correspondence level, assigned (special purpose) ciphers are discussed.
III.Selim döneminde diplomasi anlayışının değişmesine paralel olarak Osmanlı Devleti de diplomatik yazışmalarında kriptografi kullanmaya başlamıştır. Yaklaşık yarım asır boyunca basit seviyeli "Tek Alfabeli (monoalphabetic) Değiştirme (ikame)" şifreleri kullanıldı.
Telgrafın Osmanlıya gelişiyle beraber şifreler azalıp, kodlamalar öne çıktı. Zaman içerisinde geniş kapsamlı Nomanklatörler (isimlendiriciler) oluşturuldu. Gerek Osmanlı harici ve gerek dahili bürokrasisinde Kod-şifrelemede haberleşmesinin temeli oldu. Ancak bu egemen yazışma usulünün dışında, basit düzeyde şifrelemeler özel görevler için yine de kullanılmaya devam etmiştir. Bu çalışmada Osmanlı genel yazışma düzeyinin bir varyantı olarak, göreve tahsisli (özel amaçlı) şifreler ele alınmıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | research Article |
Authors | |
Publication Date | December 29, 2022 |
Submission Date | September 19, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 Volume: 7 Issue: Dr. Mahmut Kırkpınar'a Armağan |
This work is licensed under a Creative Commons BY-NC-SA 2.0 (Attribution-Non Commercial-Share Alike).