The Beşiktaş Dairy Factory, a civil exemplar of 19th-century Ottoman industrialization policies, represents a state-operated, dedicated production model established to meet the demands of palace kitchens. Drawing on a 20-month dataset (1877–1879) from the Hazine-i Hassa registers, this study offers a micro-historical analysis of the factory’s operations, spanning raw material procurement, production processes, labor relations, and financial performance. The factory processed milk sourced from Hazine-i Hassa farms (state-owned farms belonging to the Sultan) near Istanbul (Filibos, Çavuşbaşı, Ayazağa), allocating 85% of its output to elite kitchens such as the Harem-i Hümayun and Yıldız Palace, while marketing surplus production to generate revenue. Financial records reveal a sustainable model, with total revenues of 415,619 kuruş and net profits of 106,057 kuruş. The prominence of non-Muslims in skilled roles underscores of Ottoman industrialization, characterized by the integration of Western techniques within traditional frameworks. The workforce exhibited stark wage disparities (125–483 kuruş/month) and a heterogeneous composition (Muslim/non-Muslim), while food expenditures illuminate period-specific consumption patterns. This study aims to re-read the Ottoman modernization experience through a palace-centered production model and to bring a civilian perspective to the military-industrial focused literature.
Ottoman Industrialization Palace Cuisine Milk Production Çiftliks Matbah-ı Amire Hazine-i Hassa
XIX. Yüzyıl Osmanlı sanayileşme politikalarının sivil bir örneği olan Beşiktaş Süt Fabrikası, saray mutfaklarının ihtiyaçlarını karşılamak üzere devlet eliyle kurulan ve işletilen tahsisli bir üretim modelini temsil etmektedir. Hazine-i Hassa Defterleri’nden derlenen 20 aylık veri setine (1877-1879) dayanan bu çalışma, fabrikanın hammadde tedarikinden üretim süreçlerine, emek ilişkilerinden finansal performansına kadar mikro-tarihi bir analiz sunmaktadır. Fabrika, İstanbul çevresindeki Hazine-i Hassa çiftliklerinden (Filibos, Çavuşbaşı, Ayazağa) temin edilen sütü işleyerek, üretimin %85’ini Harem-i Hümayun ve Yıldız Sarayı gibi elit mutfaklara tahsis etmiş; arz fazlasını ise piyasaya satarak gelir elde etmiştir. Finansal veriler, 415.619 guruş gelir ve 106.057 guruş net kârla sürdürülebilir bir modeli ortaya koymakta ve nitelikli işgücünde gayrimüslimlerin ağırlığı, Osmanlı sanayileşmesinin karakterini yansıtmaktadır. Personel yapısı, ücret eşitsizlikleri (125-483 guruş/ay) ve heterojen bir emek profili (Müslüman/Gayrimüslim) sergilerken, gıda harcamaları dönemin tüketim alışkanlıklarına ışık tutmaktadır. Bu çalışma, Osmanlı’nın modernleşme deneyimini saray merkezli bir üretim modeli üzerinden yeniden okumayı ve askerî-endüstriyel odaklı literatüre sivil bir perspektif kazandırmayı amaçlamaktadır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Late Modern Ottoman History |
Journal Section | research Article |
Authors | |
Publication Date | September 30, 2025 |
Submission Date | February 26, 2025 |
Acceptance Date | August 27, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Volume: 10 Issue: 2 |
This work is licensed under a Creative Commons BY-NC-SA 2.0 (Attribution-Non Commercial-Share Alike).