Bu araştırma, 1850-1917 tarihleri arasında Musevîlerin Filistin’e yerleşmesi karşısında Osmanlı Devleti’nin karşıt duruşunun sürekliliğini sorgulamaktadır. İmparatorluğun son dönemlerinde Musevîlerin Filistin’e yerleşme çabaları en önemli gündem maddelerinden birini oluşturuyordu. İran’dan, Rusya’dan, Amerika’dan, Romanya’dan ve Avrupa’nın farklı ülkelerinden gelen Musevîler, Filistin topraklarına birtakım gayri meşru yöntemlerle giriyorlardı ve burada yerleşiyorlardı. Büyük bir kısmının ortak noktası Filistin’i kendilerine yurt edinmek için geliyor olmalarıydı. Dönem boyunca Filistin’de Musevîlerin çeşitli yollarla toprak alması ve yerleşmeleri giderek yaygınlaştı. Arz-ı Filistin’de Musevî nüfusunun çoğalmasında, yerleştikleri yerlerde hemen Siyonist Yahudiler öncülüğünde teşkilatlanmaların yapılması ve Filistin topraklarının sözde vaat edilmiş topraklar olarak bir anlatının kurgulanması etkili olmaktaydı. Araştırma, Filistin’e yerleşen Yahudilerin motivasyonu karşısında Osmanlı Devleti’nin yer yer kırılmalara ya da kesintilere uğramakla birlikte Filistin’de Musevî kolonizasyonuna karşı ısrarlı bir aksiyon aldığını iddia etmektedir. Araştırmanın temel kaynaklarını Cumhurbaşkanlığı Osmanlı Arşivi’ndeki belgeler ve Meclis-i Mebusan Zabıt Cerideleri oluşturmaktadır. Bu belgeler üzerinden karşıt tepkilerin ve tedbirlerin izini sürmek mümkün olmuştur. Araştırmanın zamansal ve mekânsal sınırları, kolonizasyon faaliyetlerinin Filistin’de başlamasından 1917 yılında Osmanlı Devleti’nin Kudüs’ten çekilmesine kadarki dönemi kapsamaktadır.
This research examines the persistent opposition of the Ottoman Empire to Jewish settlement in Palestine from 1850 to 1917. Efforts by Jews to settle in Palestine emerged as one of the most significant agenda items in the late stages of the empire. Jews from Iran, Russia, the United States, Romania, and other European nations employed illegal means to come and establish themselves in Palestinian territory. The majority of them sought to settle in Palestine. Jews used various strategies to acquire land and secure their position in Palestine. The formation of organizations led by Zionist Jews and the creation of a narrative portraying the Palestinian lands as the so-called promised land contributed significantly to this increase. The research argues that in response to the motivations of the Jews settling in Palestine, the Ottoman Empire took measures against Jewish colonization in the region. However, they sometimes encountered disruptions or interruptions. The primary research sources are documents from the Presidential Ottoman Archive and the parliamentary minutes journals. The temporal and spatial boundaries of the research cover the period from the beginning of colonization activities in Palestine until the withdrawal of the Ottoman Empire from Jerusalem in 1917.
| Primary Language | English |
|---|---|
| Subjects | Late Modern History of Middle East |
| Journal Section | Research Articles |
| Authors | |
| Publication Date | October 31, 2025 |
| Submission Date | April 15, 2025 |
| Acceptance Date | October 1, 2025 |
| Published in Issue | Year 2025 Volume: 10 Issue: Vakanüvis 10. Yıl Özel Sayısı |
This work is licensed under a Creative Commons BY-NC-SA 2.0 (Attribution-Non Commercial-Share Alike).