POLITICAL LEADERSHIP AND MUHSIN YAZICIOĞLU AS A POLITICAL LEADER

Year 2020, , 829 - 854, 30.09.2020

Fatma Akar , Emre Savut

https://doi.org/10.21076/vizyoner.694171

Cited By: 1

Abstract

The aim of the study is to reveal the leadership characteristics of political leader Muhsin Yazıcıoğlu and the study is conducted based on qualitative research method. Depending on this method in order to present the leadership characteristics of the political leader Muhsin Yazıcıoğlu, the main subject of the study, general information about his political life and important events in political life are given with conducting the literature review. In the third part, 20 people who worked with Muhsin Yazıcıoğlu in politics are interviewed by using a semi-structured interview technique, which is one of the qualitative research methods and the data obtained from these interviews are analyzed by using descriptive analysis method. It is seen that Muhsin Yazıcıoğlu did not show a constant leadership characteristic in the period he took part in politics. Additionally, it is that it was predominantly an authoritarian leader with its sudden and solitary decision before 1980, evaluating those who served the organization and dismissing those who did not. After 1980, it was more, because it paid attention to consultations, friendly behaviors towards its colleagues, being a reliable leader, creating a positive image in the idealist community, adopting its ideology and serving to people more than political success charismatic, democratic, paternalist, transformational and servant leader.

Keywords

Leadership, Political Leadership, Muhsin Yazıcıoğlu, Qualitative Research, Descriptive Analysis

SİYASAL LİDERLİK VE BİR SİYASAL LİDER OLARAK MUHSİN YAZICIOĞLU

Abstract

Çalışmanın amacı, siyasi lider Muhsin Yazıcıoğlu’nun liderlik özelliklerini ortaya koymaktır ve çalışma nitel araştırma yöntemi esas alınarak yürütülmüştür. Esas alınan bu yönteme bağlı olarak Muhsin Yazıcıoğlu’nun siyaset içerisinde birlikte yer aldığı, kartopu örnekleme yöntemi ile belirlenen 20 kişi ile nitel araştırma yöntemlerinden biri olan yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılarak görüşme yapılmış, bu görüşmelerden elde edilen veriler betimsel analiz yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Elde edilen bulgular neticesinde Muhsin Yazıcıoğlu’nun siyaset içerisinde yer aldığı dönemlerde sabit ve tek bir liderlik özelliği göstermediği sonucuna ulaşılmıştır. 1980 öncesinde ani ve tek başına karar almasıyla, teşkilata hizmet edenleri değerlendirip, hizmet etmeyenleri görevden almasıyla ağırlıklı olarak otoriter lider özelliklerini yansıttığı görülmüştür. 1980 sonrasında ise istişareye çok önem vermesiyle, çalışma arkadaşlarına karşı dostane davranışlarıyla, güvenilir bir lider olarak nitelendirilmesiyle, ülkücü camia nezdinde olumlu bir imaj yaratmasıyla, çalışma arkadaşlarının onun ideolojisini benimsemesiyle, siyasi başarıdan daha çok insanlara hizmet etmeyi kendine vazife edinmesi sebebiyle daha çok karizmatik, demokratik, paternalist, dönüşümcü ve hizmetkâr lider özelliklerini gösterdiği sonucuna varılmıştır.

Keywords

Liderlik, Siyasal Liderlik, Muhsin Yazıcıoğlu, Nitel Araştırma, Betimsel Analiz

References

• Akçit, V., Barutçu, E. ve Akşit, İ. (2018). Kurt Lewin’in liderlik tarzları ile örgütsel sapma ilişkisinin incelenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 23(1), 209-225.
• Akpınar, H. (2005). Kurtların kardeşliği, İstanbul: Bir Harf Yayınları.
• Aksel, İ. (2008). Liderlik teorileri. C. Serinkan (Ed.), Liderlik ve motivasyon geleneksel ve güncel yaklaşımlar içinde (33-62), Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Aktan, E., Ağca, H. ve Çakmak, V. (2014). Liderliğe yönelik bilimsel yaklaşımlar. P. Güler ve R. Yılmaz (Ed.), Liderlik ve çağdaş boyutları içinde (57-59), İstanbul: Derin Yayınları.
• Alperen Ocakları Eğitim Kültür ve Dayanışma Vakfı Resmi Sayfası (2020). Muhsin Yazıcıoğlu hakkında. Erişim adresi: http://www.alperenocaklari.org.tr/muhsin-yazicioglu.html, (01.02.2020).
• Altınöz, M. (2009). Yetenek yönetimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Angelo, K. ve Kreither, R. (2008). Organizational behaviour: key Concepts, skills&best practices. China: McGraw-Hill.
• Arıkan, S. (2001). Liderlik. S. Güney (Ed.), Yönetim ve organizasyon içinde (285-307), Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Arklan, Ü. (2004), Siyasal liderlikte karizma olgusu: Recep Tayyip Erdoğan örneğinde teorik ve uygulamalı bir çalışma. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Arslan, M. (2001). Yönetim ve organizasyonun bazı temel kavramları. S. Güney (Ed.), Yönetim ve organizasyon içinde (25-44), Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Aşan, Ö. ve Aydın, E. M. (2006). Önderlik: kuramlar ve uygulamalar. H. Can (Ed.), Örgütsel davranış içinde (293-336), İstanbul: Arıkan Basım Yayım Dağıtım.
• Avolio, B. J. ve Bass, B. M. (1999). Re-examining the components of transformational and transactional leadership using the multifactor leadership. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 72(4), 441-462.
• Aydoğan, M. (2006). Küreselleşme ve siyasi partiler. İzmir: Umay Yayınları.
• Aykol, H. (2011). Türkiye’de sağ örgütler bölüne bölüne iktidar olmak. Ankara: Phoenix Yayınevi.
• Aytürk, N. (2007). Yönetim sanatı. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Aytürk, N. (2015). Örgütsel ve yönetsel davranış. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Bakan, İ. (2011). Yöneticiler için başarı stratejileri. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
• Bakan, İ. ve Büyükbeşe, T. (2010). Liderlik türleri ve güç kaynaklarına ilişkin mevcut-gelecek durum karşılaştırması: eğitim kurumu yöneticilerinin algılarına dayalı bir alan araştırması. Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 12(19), 73-84.
• Baltaş, A. (2014). Ekip çalışması ve liderlik. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Barutçugil, İ. (2006). Yöneticinin yönetimi. İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
• Barutçugil, İ. (2014). Liderlik. İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
• Bayraktar, Ö. (2015). Lider, teşkilat, doktrin’in iflası: ülkücü harekette 1980 sonrası dönüşüm, bölünme ve iç çatışma. Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 1(28), 35-40.
• Bayraktar, Ö. (2016). Ülkücü harekette bölünme: Milliyetçi Hareket Partisi ve Büyük Birlik Partisi. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Bennis, W. ve Nanus, B. (1985). Leaders: the strategies for taking charge. New York: Harper and Row.
• Birol, İ. (2009), Gül’ün şavkı, Ankara: Alperen Yayınları.
• Bora, T. ve Can, K. (2004). Devlet ve kuzgun 1990‟lardan 2000‟lere MHP. Ankara: İletişim Yayınları.
• Boyalı, H. ve Gündoğdu, S. (2017). Kriz ortamında liderlik ve kriz liderleri. N. Tüfekci (Ed.), İşletme biliminde güncel araştırmalar içinde (111-120), Turkey: SRA Academic Publishing.
• Bölükbaşı, D. (2012). Siyaset iskelesi. İstanbul: Doğan Yayıncılık.
• Burns, M. G. (1978). Leadership. New York: Harper-Row.
• Büyük Birlik Partisi Resmi Web Sayfası (2020). Muhsin Yazıcıoğlu hakkında, Erişim adresi: https://www.bbp.org.tr/sayfa/muhsin-yazicioglu, (01.02.2020).
• Can, A. T. (2011). Son ülkücü’yü kim öldürdü?. İstanbul: Anatolia Kitap.
• Carzo, R. ve Yanouzas, J. (1967). Formal organization: a systems approach. Irwin.
• Cheng, B. S., Chou L. F., Yu Wu, T., Huang, M. P. ve Farh, J. L. (2004). Paternalistic leadership and subordinate responses: establishing leadership model in chinese organizations. Asian Journal Of Social Psychology, 7(1), 89-117.
• Çelik, V. (2015). Eğitimsel liderlik. Ankara: Pegem Akademi.
• Çoraklı, S. (2009). Muhsin yazıcıoğlu adam gibi adam. İstanbul: Hayat Yayınları.
• Davis, K. (1977). İşletmelerde insan davranışı. K. Tosun vd. (Çev.), İstanbul: İşletme İktisadı Enstitüsü Yayınları,
• Demiröz, V. (2016). Son reis Muhsin Yazıcıoğlu. İstanbul: Kriminal Kitaplar.
• Durmuş, A. (2014). Güncel liderlik yaklaşımları, duygusal zekâ, yöneticilerin liderlik tarzları ve duygusal zekâ ilişkisinin belirlenmesine yönelik bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Eren, E. (1993). Yönetim psikolojisi. İstanbul: Beta Basım Yayım.
• Ergezer, B. (1992) Liderlik ve özellikleri. Ankara: Ocak Yayınları.
• Erken, V. (2010). Muhsin Yazıcıoğlu’nun büyük birlik tasavvuru. Ankara: Bilge Ofset Matbaa.
• Erkutlu, H. V. (2014). Liderlik, kuramlar ve yeni bakış açıları. Ankara: Efil Yayınevi.
• Erturgut, R. ve Erturgut, P. (2010). Transformasyonel lider karizmatik mi? vizyoner mi? sağlık örgütlerinde bir araştırma. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. (34)9, 223-239.
• Farh, J. L. ve Cheng, B. S. (2000). A cultural analysis of paternalistic leadership in chinese organizations. J. T. Li, A. S. Tsui ve E. Weldon (Ed.), management and organizations in the chinese context in (84-127), Palgrave Publications.
• Fındıkçı, İ. (2009). Bir gönül yolculuğu hizmetkâr liderlik. İstanbul: Alfa Yayınları.
• Genç, N. (2012). Yönetim ve organizasyon çağdaş sistemler ve yaklaşımlar. İstanbul: Seçkin Yayıncılık.
• Gerçek, M. (2018). Yöneticilerin babacan (paternalist) liderlik davranışlarının psikolojik sözleşme bağlamındaki beklentileri üzerindeki etkilerine yönelik bir çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 13(2), 101-118.
• Greenleaf, R. K. (1977). The servant: as leaderınto the nature of legitimate power and greatness. Paulist Press.
• Güler, A., Halıcıoğlu, M. B. ve Taşğın, S. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştırma. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Güney, S. (2011). Örgütsel davranış. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Hoy, W. K. ve Miskel, C. G. (2010). Eğitim yönetimi. S. Turan (Çev.), Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Karakaş, F. (2009). Sıfır merkez liderlik. İstanbul: Hayat Yayıncılık.
• Karsantık, İ. (2017). Liderlik kuramları. M. Ölçüm Çetin (Ed.), Güncel liderlik kuramları içinde (1-38), Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Kesken, J. ve Ünnü, N. A. (2011). Öteki liderlik. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Kılınç, M. (2009). Etkin liderlik. İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
• Koç, H. ve Topaloğlu, M. (2010). Yönetim bilimi. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Kouzes, J. ve Posner, B. (2014). Olağanüstü liderlik. M. Benveniste (Çev.), İstanbul: MediaCat Kitapları.
• Köksal, O. (2011). Bir kültürel liderlik paradoksu: paternalizm. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(15), 101-122.
• Küpçük, S. (2012). Yüzleşmenin kişisel tarihi. İstanbul: Granada Yayınları.
• Lewin, K., Lippitt, R. ve White, R. K. (1939). Patterns of aggressive behavior in experimentally created social climates. Journal of Spcial Pscyhology, 10, 271-301.
• Mentor, P. (2007). Liderlik. A. Kardam (Çev.), İstanbul: Optimist Yayınları.
• Meydan, C. H. ve Polat, M. (2010). Liderin güç kaynakları üzerine kültürel bağlamda bir araştırma. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 65(4), 123- 140.
• Ölçüm Çetin, M. (2004). Örgütsel vatandaşlık davranışı. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Örmeci, O. (2008). Türk siyasal tarihi. İstanbul: Güncel Yayıncılık.
• Özsoy, O. (2011). Karizmatik liderlerin özellikleri ve iletişim stratejileri. S. Engin (Ed.), Lider öyle olmaz böyle olur içinde (478-480), İstanbul: Doğan Egmont Yayıncılık.
• Pellegrini, E. K. ve Scandura, T. A. (2008). Paternalistic leadership: a review and agenda for future research. Journal Of Management, 34(3), 566-593.
• Pıllaı, R. (1997). Leadership: theory and practice. ABD: Peter G. Northouse, Sage Publications, Thousand Oaks.
• Resmi Gazete, 10 Kasım 2002 Tarih ve 24932 Sayılı. 3 Kasım 2002 Pazar Günü Yapılan Milletvekili Genel Seçimine İlişkin Karar.
• Resmi Gazete, 11 Mayıs 2009 Tarih ve 27225 Sayılı. Yüksek Seçim Kurulunun 1850 Sayılı Kararı.
• Resmi Gazete, 12 Mayıs 2004 Tarih ve 25460 Sayılı. Yüksek Seçim Kurulunun No:2002 Sayılı Kararı.
• Resmi Gazete, 26 Mayıs 1999 Tarih ve 23706 Sayılı. 15 Şubat 1999 Tarihinde Yapılan Genel ve Yerel Seçim Sonuçlarına İlişkin Karar.
• Resmi Gazete, 29 Nisan 1999 Tarih ve 23678 Sayılı. 15 Şubat 1999 Tarihinde Yapılan Genel ve Yerel Seçim Sonuçlarına İlişkin Karar.
• Robbins, S. P. ve Judge, T. A. (2012). Örgütsel davranış. İ. Erdem vd. (Ed.), İstanbul: Nobel Yayıncılık.
• Selvi, A. ve Seven, E. (2010). İşkence koğuşlarından siyaset meydanına. İstanbul: Nesil Yayınları.
• Serinkan, C. ve Ürkek Erdiş, Y. (2014). Dönüşümcü liderlik bağlamında örgütsel vatandaşlık ve örgütsel adalet. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Silleli, M. D. (2010). Muhsin Yazıcıoğlu destanı. Isparta: Manas Yayınevi.
• Sökmen, A. (2014). İşletmelerde yönetim ve organizasyon. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Stoner, J. A. F. (1978). Management. Prentice-Hall.
• Şimşek, M. Ş. (2010). Yönetim ve organizasyon. Konya: Eğitim Kitabevi.
• Şimşek, M. Ş., Çelik, A. ve Akgemci, T. (2014). Davranış bilimleri. Konya: Eğitim Yayınevi.
• Taşdan, N. ve Gül, H. (2013). Kamu yönetiminde liderlik ve kaymakamlık. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Taşkıran, E. (2011). Liderlik ve örgütsel sessizlik arasındaki etkileşim. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.
• Tekin, A. (2011). Alparslan Türkeş ve liderlik. Ankara: Berikan Yayınevi.
• Tunçer, P. (2012). Yönetim ve organizasyon. İstanbul: Beta Yayıncılık.
• Turgut, H. (1995). Şahinlerin dansı. İstanbul: ABC Yayınları.
• Turhan, M. (2016). Ülkü ocakları 1966-1980. Ankara: Panama Yayıncılık.
• Tutar, H. (2013). Davranış bilimleri kavramlar ve kuramlar. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Umur, Ö. (2017). Türk siyasi tarihinde büyük birlik partisi: siyasi Gelişimi, fikri Kaynakları, teşkilatlanma yapısı 1993-2009. Ankara: Muhsiyad Yayınları.
• Vınod, S. ve Sudkahar, B. (2011). Servant leadership: a unique art of leadership. Interdisciplinary Journal of Contemporary Research in Business, 2(11), 456-467.
• Weber, M. (2014). Bürokrasi ve otorite. H. Bahadır Akın (Çev.), Ankara: Adres Yayınları.
• Yanardağ, M. (2002). MHP değişti mi? ülkücü hareketin analitik tarihi. İstanbul: Gendaş Yayınları.
• Yazıcıoğlu, M. (1992). İhtilafın rahmetinde milli mutabakata doğru. Ankara: Kardelen Yayınları.
• Yeniçeri, Ö. (2002). Örgütsel değişmenin yönetimi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Yeşilyurt, P. (2007). Türk ve italyan yöneticilerinin liderlik tarzları: Türkiye’de faaliyet gösteren Türk-italyan ortak girişimlerinde bir uygulama. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yukl, G. A. (2002). Leadership in organizations. NJ: Prentice Hall, Upper Saddle River.
• Yücel, M. S. (2006). Türkiye’nin siyasal partileri (1859-2005). İstanbul: Alfa Basım Yayım Dağıtım.
• Zel, U. (2011). Kişilik ve liderlik. Ankara: Nobel Yayıncılık.