Siyasal gücü sınırlandırmayı/onu şarta bağlamayı ve liberal haklar çerçevesinde yönetimi sağlamayı hedef edinen anayasalcılık (constitutionalism) hareketlerinin 18. Yüzyıl sonları, 19. Yüzyıl başlarında sonuçlarını vermeye başladığı düşünüldüğünde, ülkemizde Kanun-i Esasi’den günümüze değin köklü ve hareketli bir anayasa(l)cılığın olduğu söylenebilir. Bununla birlikte; Türkiye’deki anayasalcılığın şimdiye değin sahip olmadığı, tarihsel konjonktürün de etkisiyle, demokratikleşme sürecinin bir parçası olarak ve yine demokratik yollarla hazırlanan bir anayasadır. Kabul edildiği günden beridir meşruiyet sorunu yaşayan ‘82 Anayasası’na ilişkin tartışmalar, 2010’lara doğru ve takip eden yıllarda yeni ve sivil bir anayasa hazırlama şiarı ile yeniden başlamış, hem Türkiye Büyük Millet Meclisi çatısı altında siyasi partiler hem de ilgili sivil toplum kuruluşları tarafından girişimlerde bulunulsa da süreç istenildiği gibi sonuçlanmamıştır. Bu çalışmanın amacı; dönem dönem gündeme gelen yeni anayasa tartışmalarına yönelik, anayasa araştırma(cı)larının takındıkları kuramsal pozisyonlarla (hukuksal pozitivizm, anayasal düzen ve siyaset bilimi yaklaşımları) birlikte anayasa yapımına ilişkin yöntemleri/modelleri (anayasa konvansiyonu, egemen kurucu meclis, olağan yasama, yürütme modeli ve evrimsel süreç) değerlendirmek ve söz konusu sürece demokrasi teorisinden bir bakış açısı oluşturmaktır.
Demokrasi Demokratikleşme Anayasalcılık Anayasa Yapımı Türk Siyasal Hayatı
From Kanun-i Esasi (the first constitution) to this day, it could be said that in our country there is a well-rooted and eventful constitution(al)ism when the fact that the movements of constitutionalism that aimed at limiting and framing the political power and attaining a government bounded by liberal rights started to achieve in the late 18th century and the early 19th century is considered. However, what Turkish constitutionalism has not succeeded is, partly because of historical conjuncture, a democratic constitution which is made in democratic ways and is a part of democratization process. The debates about the ‘82 Constitution that has had a legitimacy problem since the day it was ratified revived towards the 2010’s and the following years with the motto of a new and civil constitution, and though the political parties’ efforts under the roof of the Grand National Assembly of Türkiye and relevant non-governmental organizations initiatives the process did not resulted as it was intended. The aim of this study is to review the theoretical positions (legal positivism, constitutional order, and political science approaches) assumed by constitution research(er)s with the methods/models of constitution making (constitutional convention, sovereign constituent assembly, normal legislature, executive model, and evolutionary process) and to form a standpoint from theory of democracy upon the process in question.
Democracy Democratization Constitutionalism Constitution Making Turkish Political Life
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Hukuk, Kamu Yönetimi, Siyaset Bilimi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 27 Mart 2023 |
Yayımlanma Tarihi | 27 Mart 2023 |
Gönderilme Tarihi | 20 Eylül 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Sayı: 46 |