YEREL YÖNETİŞİM, KATILIM VE KENT KONSEYLERİ

Year 2012, Issue: 1, - , 11.11.2015

Prof.dr.m.akif Çukurçayır , Yrd.doç.dr.hacer Eroğlu , Arş.gör.hayriye Sağır

Abstract

Çağdaş demokrasiler, temsili demokrasilerin yetmezlik sorununu katılımcı mekanizmalar üreterek çözmek için büyük çaba harcamaktadırlar. Çağdaş demokratik rejimlerde başta yurttaş girişimleri, yarı doğrudan demokrasi, planlama kurumları, yurttaş forumları, toplumsal örgütlenmeler, elektronik oylama ve katılım ortamları, çağrı merkezleri, şikayet büroları ve kamuoyu yoklamaları olmak üzere birçok mekanizmadan yararlanılmaktadır. Bu mekanizmaların kullanılmasının üç önemli amacı olduğu belirtilebilir: 1. Demokratik kültürün öğrenilmesi ve yaşatılmasının başarılması. 2. Yerel kalkınmanın siyaset, yönetim, özel sektör, sivil topluk kuruluşları ve yurttaş katkılarıyla etkileşimci bir yöntemle sürdürülmesi; dolayısıyla daha güçlü bir yerel kalkınma mekanizmasının oluşturulması. 3. Meşru, açık, hakça ve daha da önemlisi hesap verebilir/denetlenebilir, bir yönetim sisteminin başarılması, dolayısıyla yerel kamu hizmetlerinde etkinlik ve verimlilik artışının sağlanması. Son reformlar sonucunda 5393 sayılı Belediye Yasası ile belediyeler yeni birtakım görevler ve yetkilerle donatılmıştır. Bu yetkilerden birisi de kent konseylerinin oluşturulması konusunda verilen yetkidir. Kent konseyi, kent yaşamında; kent vizyonunun ve hemşehrilik bilincinin geliştirilmesi, kentin hak ve hukukunun korunması, sürdürülebilir kalkınma, çevreye duyarlılık, sosyal yardımlaşma ve dayanışma, saydamlık, hesap sorma ve hesap verme, katılım ve yerinden yönetim ilkelerini hayata geçirmeye çalışır. Bu bağlamda bu sürecin nasıl oluşturulduğu ve sürdürüldüğü; belediyelerin bu süreci tamamlayıp tamamlamadığı; “Kent Konseyi” mekanizmasının beklentileri karşılayıp karşılamadığı ve son olarak, etkin bir model ve uygulama için nelerin revize edilmesi ve eklenmesi gerektiğinin alan araştırmalarıyla belirlenmesi ve analiz edilmesi gerekmektedir. 

Keywords

Kent Konseyleri, Katılım, Yerel Demokrasi, Yönetişim, Etkinlik

References

• Acar, M. (2003), “Yerel Yönetimler ve Sivil Toplum Kuruluşları: İlişkiler ve Etkileşimler”, Yerel ve Kentsel Politikalar, (Ed. M. A. Çukurçayır ve A. Tekel), Çizgi Kitabevi, Konya.
• Bernotat, I. (1982), “Planungsbeteiligung als Instrument politischer Sozialisation”, in: Bürgerbeteiligung, Von der Theorie zur Handlungsorientirung, Detlef Garbe(Hrsg.), Verlag Peter Lang, Frankfurt am Main.
• Budaes, D., Grüning G. (1997), Kommunitarismus- eine Reformperspektive?, Opladen.
• Çukurçayır, M. A., Eroğlu, H. T. (2008), “Kamu Yönetiminde Demokratik Açılım Olarak Kent Konseyleri”, 1. Ulusal Yerel Yönetimler Sempozyumu Bildiriler Kitabı, Sakarya, ss. 197-219.
• Gabriel W. O. (1983), “Gesellschaftliche Modernisierung, Politische Beteiligung und Kommunale Demokratie, Strukturen, Bedingungen und Folgen bürgerschaftlicher Beteligung an der Kommunalen und Nationalen Politik”, in: Oscar W. Gabriel (Hrsg.), Bürgerbeteiligung und Kommunale Demokratie, Minerva Publikation, München.
• Goss, S. (2001), Making Local Governance Work, Networks, Relationships and the Management of Change, Palgrave Macmillan, Newyork.
• Göymen, K. (2010), Türkiye’de Yerel Yönetişim ve Yerel Kalkınma, Boyut Yayınları, İstanbul.
• Gündoğan, E. (2010), “Yönetişim: Kavram, Kuram ve Boyutları”, Yönetişim-Kuram, Boyutlar, Uygulama, Ed. M. A. Çukurçayır vd., Çizgi Kitabevi, Konya.
• Hill, H. (1996), “Vergess die Bürger nicht , in: Ulrich Schückhaus” (Hrsg.), Kommunen in Not- Wege aus der Krise, Schaeffer-Poeschel Verlag, Stuttgart.
• Keleş, R. (1994), “Yerel Yönetimlerde Yeniden Yapılanma: Avrupa ve Türkiye”, Yerel Yönetimlerde Yeniden Yapılanma Uluslararası Konferansı, Türk Belediyecilik Derneği Yayını, Ankara.
• Kösecik, M. (2010), “Türk Yerel Yönetim Sistemi Açısından Avrupalılaşma ve Çok Düzlemli Yönetişim”, Yönetişim-Kuram, Boyutlar, Uygulama, Ed. M. A. Çukurçayır vd., Çizgi Kitabevi, Konya.
• Lijphart, A. (1986), Çağdaş Demokrasiler, Çev. E. Özbudun ve E. Onulduran, TDV ve SİD Ortak Yayını, Ankara.
• Magnaghi, A. (2005), The Urban Village, A Charter for Democracy and Local Self-Sustainable Development, Zed Books, London, Newyork.
• Mutlu, A. (2010), Kentli Hakları ve Türkiye, Çizgi Kitabevi, Konya.
• Palabıyık, H. (2003), ”Yönetimden Yönetişime: Yönetişim, Kentsel Yönetişim ve Uygulamaları ile Yönetişimde Ölçülebilirlik Üzerine Açıklamalar”, Yerel ve Kentsel Politikalar, Ed. M. A. Çukurçayır ve A. Tekel, Çizgi Kitabevi, Konya.
• Pektaş, E. K./Koçak, H. (2007), “Bir Yerel Katılım Aracı Olarak Kent Konseyleri ve Afyonkarahisar Belediyesi Kent Konseyi Örneği”, Küresel Esintiler Yerel Etkiler Sarmalında Türk Kamu Yönetimi, Ed. Abdullah Yılmaz, Yavuz Bozkurt, Gazi Kitabevi, Ankara.
• Plamper, H. (2000), Bürgerkommune, Hansböckler Stiftung, Düsseldorf.
• Ray, B. (1999), “Good Governance, Administrative Reform and Socio-Economic Realities- A South Pacific Perspective”, International Journal of Social Economics, Vol. 26, No: 1/2/3.
• Shehrin, P. K. (2010), “Kent Yönetimi ve Planlamada Yönetişim”, Yönetişim, Ed. Çukurçayır, M. A. vd., Çizgi Kitabevi, Konya.
• Steinberg, C. (1996), Reengineering Kommunaler Unternehmen, Schaefer Poeschel Verlag, Stuttgart.
• Tekeli, İ. (2006), Katılımcı Demokrasi ve Sivil Toplum Kuruluşları, 2. Baskı, Sosyal Demokrasi Derneği Yayınları-1, Ankara.
• Turgut, K. (2010), “Belediyelerde İyi Yönetişime İlişkin Düzenlemeler ve Uygulamalar”, Yönetişim, Ed. Çukurçayır, M. A. vd., Çizgi Kitabevi, Konya.
• Von Lucke, J., Geiger, C. P. (2010) “Open Government Data Frei verfügbare Daten des öffentlichen Sektors”, V1.pdf., (24.03.2011)