ÖZ
Çok sesli korolar, dünyada olduğu gibi, ülkemizde de son yıllarda önemli bir gelişim göstermiştir. Geleneksel Türk müziği ile batı müziği repertuvarlarını birleştirerek, daha geniş dinleyici kitlesine ulaşmayı hedeflemektedirler. Çok sesli koroların gelişimi, repertuvar çeşitliliği, teknolojik ilerlemeler ve sosyal medyanın etkisi gibi çeşitli faktörlerle doğru orantıda ilerlemektedir.
Çok sesli müzik eğitimi genellikle müzik eğitimi odaklı kurumlar aracılığıyla sağlanır ve öğrencilere müzik teorisi, armoni, solfej, ve çok sesli müziğin temel prensiplerini öğretir. Bu eğitim, öğrencilerin yeteneklerini geliştirmelerine ve bu alanda ilerlemelerine olanak sağlar. Bu eğitimleri veren kurumların sayısı arttıkça çok sesli müziğin gelişimi de desteklenir.
Çok sesli müziğin gelişiminde Atatürk'ün müziğe verdiği önem ve destek de oldukça önemlidir. Atatürk, çok sesli müziğin yaygınlaştırılması ve geliştirilmesi için çeşitli adımlar atmıştır. Türk müziğinin batı müziği tarzındaki dönüşümünü sağlayan Türk Beşleri gibi besteciler Türkiye'nin müzikal gelişiminde önemli rol oynamıştır. Özellikle Türk Beşlerinden Ahmed Adnan Saygun, klasik halk müziklerinin çok sesli koro müziğine uyarlamasında büyük katkı sağlamıştır.
Akdoğu, O. (2003). Türk Müziği’nde Türler ve Biçimler. Meta Basım.
Altınay, R. (2004). Cumhuriyet Döneminde Türk Halk Müziği. Meta Basım.
Apaydınlı, K. (2017). Türk Beşleri ve Türkiye'deki Çok Sesli Koro Eğitimine Katkıları. Erpa International Congresses On Education. Sanategitimidergisi, 5 (2), 157-185. DOI: 10.7816/sed-05-02-03
Ayaz, N., Nayir, A. (2017). Müzik Eğitimi Verilen Akademik Kurumlarda Ses Eğitiminin Uzman Görüşleri Doğrultusunda Değerlendirilmesi.
Aydın, Y. (2003). Türk Beşleri. Ankara. Müzik Ansiklopedisi Yayınları.
Bağcı, H., Ünal, C. (2020). Çok Sesli Korolar İçin Halk Ezgileri. Akademisyen Kitabevi.
Beşevli, P. (2023). Türkiye’de Çağdaş Müzik Politikaları Bağlamında Muammer Sun. Folklor Akademi Dergisi. 6 (1), 272 – 290. DOI: 10.55666/folklor.1251458
Büyükyıldız, H. Z. (2015). Türk Halk Müziği. Ulusal Türk Müziği. Arı Sanat Yayınları.
Gökçe, M. (2007). Koro Müziğinin Toplumsal İşlevleri Açısından Türkiye Korolar Şenliğinin Kazandırışları Üzerine Genel Bir Değerlendirme, Uluslararası Asya ve Kuzey Afrika Çalışmaları Kongresi (Icanas’38), Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Başkanlığı, 1 (1), S.325-352, Ankara.
Hatipoğlu, G. (2017). Türkiye’de Çoksesli Müzik. Online Journal Of Music Sciences, 2 (1), 136-165.
İlyasoğlu, E. (1998). Çağdaş Türk Bestecileri, İstanbul: Pan Yayıncılık.
Kıran, S. S. (2005). Ahmet Adnan Saygun Üzerine Bir İnceleme Çalışması, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Koç, A. (2004). Günümüzde Bilgisayar Destekli Müzik Yazılımlarının Müzik Eğitimine Katkıları, 1924-2004 Musiki Muallim Mektebinden Günümüze Müzik Öğretmeni Yetiştirme Sempozyumunda Sözlü Olarak Sunulmuş Bildiri, Sdü, Isparta.
Saygun, A. A. (1951). Bartok In Turkey, Musical Quarterly.
Say, A. (1992). Müzik Ansiklopedisi, Ankara. Müzik Ansiklopedisi Yayınları.
Say, A, (2000). Müzik Tarihi. Ankara. Müzik Ansiklopedisi Yayınları.
Uçan, Ali (2001). İnsan, Müzik, Koro ve Koro Eğitiminin Temelleri, I. Ulusal Koro Eğitimi ve Yönetimi Sempozyumu, Ankara.
Yöre, S., Gökbudak, Z. S. (2012). Ahmed Adnan Saygun’un Çoksesli Müzikte/Türk Çoksesli Müziği’nde Ulusalcılığa İlişkin Kodları. Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi.
ABSTRACT
Polyphonic choirs have shown a significant development in recent years in our country as well as in the world. They aim to reach a wider audience by combining traditional Turkish music and western music repertoires. The development of polyphonic choirs is progressing in direct proportion to various factors such as repertoire diversity, technological advances and the influence of social media.
Polyphonic music education is usually provided through music education-oriented institutions and teaches students music theory, harmony, solfege, and the basic principles of polyphonic music. This education allows students to develop their talents and progress in this field. As the number of institutions providing this education increases, the development of polyphonic music is also supported.
The importance and support given by Atatürk to music is also very important in the development of polyphonic music. Atatürk took various steps to popularise and develop polyphonic music. Composers such as the Turkish Quintet, who transformed Turkish music in the style of western music, played an important role in the musical development of Turkey. Especially Ahmed Adnan Saygun, one of the Turkish Five, made a great contribution to the adaptation of classical folk music to polyphonic choral music.
Akdoğu, O. (2003). Türk Müziği’nde Türler ve Biçimler. Meta Basım.
Altınay, R. (2004). Cumhuriyet Döneminde Türk Halk Müziği. Meta Basım.
Apaydınlı, K. (2017). Türk Beşleri ve Türkiye'deki Çok Sesli Koro Eğitimine Katkıları. Erpa International Congresses On Education. Sanategitimidergisi, 5 (2), 157-185. DOI: 10.7816/sed-05-02-03
Ayaz, N., Nayir, A. (2017). Müzik Eğitimi Verilen Akademik Kurumlarda Ses Eğitiminin Uzman Görüşleri Doğrultusunda Değerlendirilmesi.
Aydın, Y. (2003). Türk Beşleri. Ankara. Müzik Ansiklopedisi Yayınları.
Bağcı, H., Ünal, C. (2020). Çok Sesli Korolar İçin Halk Ezgileri. Akademisyen Kitabevi.
Beşevli, P. (2023). Türkiye’de Çağdaş Müzik Politikaları Bağlamında Muammer Sun. Folklor Akademi Dergisi. 6 (1), 272 – 290. DOI: 10.55666/folklor.1251458
Büyükyıldız, H. Z. (2015). Türk Halk Müziği. Ulusal Türk Müziği. Arı Sanat Yayınları.
Gökçe, M. (2007). Koro Müziğinin Toplumsal İşlevleri Açısından Türkiye Korolar Şenliğinin Kazandırışları Üzerine Genel Bir Değerlendirme, Uluslararası Asya ve Kuzey Afrika Çalışmaları Kongresi (Icanas’38), Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Başkanlığı, 1 (1), S.325-352, Ankara.
Hatipoğlu, G. (2017). Türkiye’de Çoksesli Müzik. Online Journal Of Music Sciences, 2 (1), 136-165.
İlyasoğlu, E. (1998). Çağdaş Türk Bestecileri, İstanbul: Pan Yayıncılık.
Kıran, S. S. (2005). Ahmet Adnan Saygun Üzerine Bir İnceleme Çalışması, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Koç, A. (2004). Günümüzde Bilgisayar Destekli Müzik Yazılımlarının Müzik Eğitimine Katkıları, 1924-2004 Musiki Muallim Mektebinden Günümüze Müzik Öğretmeni Yetiştirme Sempozyumunda Sözlü Olarak Sunulmuş Bildiri, Sdü, Isparta.
Saygun, A. A. (1951). Bartok In Turkey, Musical Quarterly.
Say, A. (1992). Müzik Ansiklopedisi, Ankara. Müzik Ansiklopedisi Yayınları.
Say, A, (2000). Müzik Tarihi. Ankara. Müzik Ansiklopedisi Yayınları.
Uçan, Ali (2001). İnsan, Müzik, Koro ve Koro Eğitiminin Temelleri, I. Ulusal Koro Eğitimi ve Yönetimi Sempozyumu, Ankara.
Yöre, S., Gökbudak, Z. S. (2012). Ahmed Adnan Saygun’un Çoksesli Müzikte/Türk Çoksesli Müziği’nde Ulusalcılığa İlişkin Kodları. Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi.