MAURİCE RAVEL'S EXPRESSIONISM REFLECTED IN HIS COMPOSITIONAL LANGUAGE: GASPARD DE LA NUIT

Year 2024, Volume: 7 Issue: 4, 822 - 855

Özge Güncan , Gizem Tanatar

https://doi.org/10.51576/ymd.1570295

Abstract

ABSTRACT
Maurice Ravel (1875-1937) was one of the leading French composers of the 20th century. Ravel, who adopted the influential musical movements of his time and developed his own unique style, is mostly described as an impressionist in his composing language, but some of his works bear traces of expressionism. This article will examine how Ravel's expressionist side is expressed in Gaspard de la Nuit. Gaspard de la Nuit, which Ravel composed in 1908, was inspired by Aloysius Bertrand's book of poetry of the same name. The work consists of three sections: "Ondine", "Le Gibet" and "Scarbo". Each section musically depicts a different poem. Ravel designed this work as a technically challenging and complex piano work. The work is considered to be one of the most difficult works in the piano repertoire.
Expressionism emerged in the early 20th century as a movement in art that powerfully expressed the individual's inner world, emotions and subconscious. Expressionist works usually feature an intense dramatic structure, exaggerated emotional expression and dark, sometimes disturbing imagery. Expressionism shows itself especially in moments where the boundaries of tonality are pushed, sudden dynamic changes and complex rhythmic structures are used. The harmonic structure in the work is often full of dissonances and unexpected modulations. In this way, Ravel creates a certain tension in the listener's inner world. The change of harmonic colors in each section of the work, in accordance with the mood of the story being told, also contributes to the atmosphere of the music. These features point to the intense emotional expression and dramatic contrasts that are typical features of expressionist art. The expressionist elements in the work, which display Ravel's technical mastery and musical depth, reflect not only the scary or dark nature of the stories being told, but also Ravel's emotional depth and musical innovation. By reflecting expressionism into his compositional language, Ravel managed to transport the listener into the dark corners of the subconscious and beyond sensory experiences. In this respect, Gaspard de la Nuit is an important work for understanding both Ravel's musical vision and the expression of expressionism in music.

Keywords

Gaspard de la Nuit, expressionism, Maurice Ravel, musical innovation, expression in music

MAURİCE RAVEL’İN DIŞAVURUMCU YÖNÜNÜN BESTECİLİK DİLİNE YANSIMASI: GASPARD DE LA NUİT

Abstract

ÖZ
Maurice Ravel (1875-1937), 20. yüzyılın önde gelen Fransız bestecilerinden biridir. Döneminin etkili müzik akımlarını benimseyen ve kendi özgün üslubunu geliştiren Ravel, bestecilik dilinde çoğunlukla empresyonist olarak tanımlansa da bazı eserlerinde dışavurumculuk izleri taşımaktadır. Bu makalede, Ravel’in dışavurumcu yönünün, Gaspard de la Nuit'te nasıl ifade edildiği incelenecektir. Ravel’in 1908 yılında bestelediği Gaspard de la Nuit, Aloysius Bertrand’ın aynı adlı şiir kitabından esinlenmiştir. Eser, üç bölümden oluşur: “Ondine”, “Le Gibet” ve “Scarbo”. Her bölüm, farklı bir şiiri müzikal olarak betimlemektedir. Ravel, bu eserini özellikle teknik açıdan zorlu ve karmaşık bir piyano yapıtı olarak tasarlamıştır. Eserin, piyano repertuvarındaki en zor eserlerden biri olduğu kabul edilmektedir.
Dışavurumculuk, 20. yüzyılın başında sanatta bireyin iç dünyasını, duygularını ve bilinçaltını güçlü bir şekilde ifade eden bir akım olarak ortaya çıkmıştır. Dışavurumcu eserlerde genellikle yoğun bir dramatik yapı, abartılı duygusal ifade ve karanlık, bazen rahatsız edici imgeler bulunmaktadır. Dışavurumculuk kendisini özellikle tonalitenin sınırlarının zorlandığı, ani dinamik değişimlerin ve karmaşık ritmik yapıların kullanıldığı anlarda gösterir. Eserdeki armonik yapı, çoğunlukla disonanslar ve beklenmedik modülasyonlarla doludur. Ravel, bu yolla dinleyicinin içsel dünyasında belirli bir gerilim yaratmaktadır. Eserin her bölümünde anlatılan hikâyenin ruh haline uygun olarak, armonik renklerin değişimi de müziğin atmosferine katkıda bulunur. Bu özellikler, dışavurumcu sanatın tipik özellikleri olan yoğun duygusal ifade ve dramatik kontrastlara işaret eder. Ravel’in teknik ustalığını ve müzikal derinliğini sergileyen eserdeki dışavurumcu öğeler, yalnızca anlatılan hikayelerin korkutucu ya da karanlık doğasını değil, aynı zamanda Ravel’in duygusal derinliğini ve müzikal yenilikçiliğini de yansıtır. Ravel, dışavurumculuğu bestecilik diline yansıtarak, dinleyiciyi bilinçaltının karanlık köşelerine ve duyusal deneyimlerin ötesine taşımayı başarmıştır. Bu yönüyle Gaspard de la Nuit hem Ravel’in müzikal vizyonunu hem de dışavurumculuğun müzikteki ifadesini anlamak için önemli bir eserdir.

Keywords

Gaspard de la Nuit, Dışavurumculuk, Maurice Ravel, Müzikal yenilikçilik, Müzikte ifade

References

• Bertrand, A. (2009). “Gaspard de la Nuit”, Çeviri: Özdemir İnce, Kırmızı Yayınları, İstanbul.
• Bricard, N. (1990). “Gaspard de la Nuit: Three Poems for Piano by Aloysius Bertrand”. Van Nuys, CA: Alfred.
• Cancan, D.A. (2020, sayı.49 7). “Ekpresyonizmde Kandinsky ve Müziğin Renge Dönüşümü” Sosyal Bilimler Dergisi The Journal of Social Science, s. 505-514.
• Çelik, D. (2023, sayı.99 10). “Fransız İhtilali’nin Ardından Operada Romantik Dönem ve İhtilalden Esinlenen Operalar”. International Journal of Social and Humanities Sciences Research (JSHSR), s. 2496–2504.
• Eccles, A. (2004). “Gaspard de la nuit”: Horror and Elegance.” Stanford University Research Journal.
• Hirsbrunner, T. (1987). “Gaspard de la nuit von Maurice Ravel”, Franz Steiner Verlag Archiv für Musikwissenschaft.
• Ivanchenko, O. (2015). “Characteristics of Maurice Ravel’s Compositional Language As Seen Through The Texture of His Selected Piano Works and The Piano Suite Gaspard De La Nuit”. Universty of Miami.
• Kongpakpaisarn,T. (2020). “Decoding Technical Difficulties in Ravel’s Gaspard De La Nuit (1908) Through The Injury-Preventive Technique, The Taubman Approach”. Florida State University.
• Mawer, D. (2000). “The Cambridge Companion to Ravel”. Cambridge University Press.
• Nichols, R. (1987) “Ravel Remembered” New York: W.W. Norton and Company.
• Orenstein, A. (1967, Vol. 53). “Maurice Ravel's Creative Process.” The Musical Quarterly” Oxford University Press.
• Pekdemir Peker, R. (2024). “Claude Debussy’nin Müzik Dili ve Cloches À Travers Les Feuilles (Yapraklar Arasındaki Çanlar) Üzerine Bir İnceleme” Müzikte Güncel Çalışmalar, Güzel Sanatlarda Güncel Araştırmalar Metoloji, Araştırma ve Uygulama Livre de Lyon, (s. 145-159). Lyon.
• Perlemuter, V., Jourdan-Morhange, H. (2005). “Ravel According to Ravel”. United Kingdom: Kahn & Averill Publishers.
• Roberts P. (2012). “Reflections: The Piano Music of Maurice Ravel”. Milwaukee, WI: Amadeus Press.
• Tekalli, J. (2014). “A Study and Performance Guide for Gaspard de la Nuit Emphasizing the Relationship of Piano and Orchestral Renderings” University of Miami.
• Zank, S. (2009). Irony and Sound:The music of Maurice Ravel. University of Rochester Press.