Opening Doors: The Role of Erasmus+ Youth Exchanges in the Social Cohesion Process of Migrant and Local Youth in Higher Education

Year 2023, , 421 - 434, 15.01.2024

Hakan Gülerce , F. Güzin Ağca-varoğlu , Rukiye Gülerce

https://doi.org/10.53478/yuksekogretim.1214564

Abstract

Erasmus+ Youth Exchanges (E+YE) projects are supported by the European Union with the aim of strengthening the social participation of young people and enabling them to develop various key competencies. Every year, thousands of young people from Türkiye participate in both national and international E+YE projects. Especially in recent years, with the rapid increase in the population of migrant students, the social cohesion processes experienced by young people from different cultures have become a focal point. The aim of the study is to reveal the impact of E+YE projects held at Harran University on the social cohesion processes of migrant and local young people with limited opportunities. As such, an attempt was made to determine the perception of limited opportunities among young people, their motivations for participating in projects, as well as their individual gains and personal growth thanks to their completion of the projects. Using a qualitative method, interviews were conducted with 16 young people participating in these projects. The data obtained from the interviews were subjected to descriptive analysis. The findings indicate that E+YE projects lead to significant changes in the lives of young people in terms of social inclusion and personal skills development, and open up new horizons for them. Another important finding of the study is that the experiences of young people intersect at various levels in terms of their motivations for participating in projects and the gains they obtain. Additionally, this study highlights the importance of E+YE projects in strengthening the social cohesion of migrant and local young people and in fostering a culture of living together.

Keywords

Key Competencies, Youth Exchanges, Migration, Fewer Opportunities, Social Cohesion.

Kapıları Aralamak: Yükseköğretimdeki Göçmen ve Yerel Gençlerin Sosyal Uyum Sürecinde Erasmus+ Gençlik Değişimlerinin Rolü

Abstract

Erasmus+ Gençlik Değişimleri (E+GD) projeleri Avrupa Birliği tarafından gençlerin sosyal katılımının güçlendirilmesi ve çeşitli anahtar yeterlilikler geliştirebilmeleri amacıyla desteklenmektedir. Her yıl Türkiye’den binlerce genç hem yurt içinde hem de yurt dışında E+GD projelerine katılmaktadır. Özellikle son yıllarda hızlı bir artış gösteren göçmen öğrenci nüfusuyla birlikte farklı kültürlerden gençlerin sosyal uyum süreçleri odak konusu olmuştur. Araştırmanın amacı, Harran Üniversitesinde gerçekleşen E+GD projelerinin kazanımlarının imkânı kısıtlı göçmen ve yerel gençlerin sosyal uyum süreçlerine etkisinin ortaya çıkarılmasıdır. Bu bağlamda gençlerin imkân kısıtlılık algıları, projelere katılma motivasyonları, proje sonrası kazanımları ve gelişimleri tespit edilmeye çalışılmıştır. Nitel araştırma yöntemi kullanılan araştırmada projelere katılan 16 genç ile görüşmeler yapılmıştır. Yapılan görüşmelerden elde edilen veriler betimsel analize tabi tutulmuştur. Araştırma sonuçlarına göre, sosyal hayata dâhil olma ve kişisel yeterliliklerini geliştirme noktasında projelerin gençlerin hayatlarında önemli değişimlere yol açtığı ve onlara yeni ufuklar açtığı görülmüştür. Öte yandan projelere katılma motivasyonları ve kazanımları açısından gençlerin deneyimlerinin farklı katmanlarda kesişimsel olduğu çalışmanın önemli bulgularından biridir. Bununla birlikte bu çalışma E+GD projelerinin göçmen ve yerel gençlerin sosyal uyumunun güçlendirilmesi ve birlikte yaşama kültürünün inşasındaki önemini ortaya koymaktadır.

Keywords

Anahtar Yeterlilikler, Gençlik Değişimleri, Göç, İmkânı Kısıtlılık, Sosyal Uyum.

References

• Adanır, Y., & Susam, E. (2019). Yükseköğretim öğrencilerinin Erasmus programı hakkındaki görüşleri (Muş Alparslan Üniversitesi Örneği). Journal of History School, XLIII(XLIII), 1584-1612.
• Adıgüzel, Y. (2016). Göçmenlerin kültürel entegrasyonu. A. Esen ve M. Duman (Eds), Türkiye’de geçici koruma altındaki Suriyeliler, tespitler öneriler içinde (s. 171-194). WALD.
• Adıgüzel, Y. (2020). Göç Sosyolojisi. Nobel.
• Ağca-Varoğlu, F. G., Bingöl, M., Karakurt, Z., Çoban, B., Kılıç, G., Kaplaner, N., & Zengin, S. (2022). Fragments of everyday life in a pandemic: autoethnographic reflections of young women from Eastern and Southeastern Turkey. Fe Dergi, 14(1), 50-65. https:// doi.org/10.46655/federgi.1050366
• Aksay Aksezer, E. , Yağmur, K., & Van De Vıjver, F. (2021). A qualitative study of Erasmus Program challenges and paradoxes based on the experiences of students from Turkey. Yükseköğretim Dergisi, 11(1), 63-73. https://doi.org/10.2399/yod.20.730970
• Bağcı, Ö. A., Erdem, S., & Erişen, Y. (2018). Erasmus+ KA103 hareketlilik programının öğrenci ve koordinatör görüşlerine göre değerlendirilmesi, Türkiye Eğitim Dergisi, 3(1), 54-76.
• Baltacı, A. (2018). Nitel araştırmalarda örnekleme yöntemleri ve örnek hacmi sorunsalı üzerine kavramsal bir inceleme. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(1), 231-274.
• Barın, H. (2021). Türkiye’deki Suriyelilerin entegrasyonunda sivil toplum kuruluşlarının rolü. Kadim Yayınları.
• Bayırbağ, M. K., Göksel, A., & Çelik, C. (2018). Child poverty and youth unemployment in Turkey. Poverty & Public Policy, 10(3), 390–413. https://doi.org/10.1002/pop4.228
• Baykara, S. T., & Kuzulu, E. (2021). Erasmus öğrenim hareketliliği öğrencilerinin kültürel zekâ seviyeleri ve program deneyimleri üzerine bir araştırma. Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi, 9(26), 110-126. https://doi.org/10.33692/avrasyad.895457
• Bostan, H. (2018). Geçici koruma statüsündeki Suriyelilerin uyum, vatandaşlık ve iskân sorunu. Göç Araştırmaları Dergisi, 4(2), 38- 88.
• Cantez, K., & Atar, C. (2021). Investigating the contribution of the European Union Erasmus+ youth exchange project to foreign language learning. Eurasian Journal of Applied Linguistics, 7(1), 259-276. https://doi.org/10.32601/ejal.911281
• Coombs, P. H., & Ahmed, M. (1980). Attacking rural poverty: How nonformal education can help. Johns Hopkins University Press.
• Dedeoğlu, S., & Ekiz Gökmen, Ç. (2020). Göç teorileri, göçmen emeği ve entegrasyon: Kadınların yeri. K. Biehl ve D. Danış (Eds.), Toplumsal cinsiyet perspektifinden Türkiye’de göç çalışmaları içinde. (s. 18-38). SU GENDER & GAR.
• Devlin, M., Kristensen, S., Krzaklewska, E., & Nico, M. (Eds.). (2017). Learning mobility, social inclusion and non-formal education: Access, processes and outcomes. Council of Europe Publishing.
• Erdoğan, M. (2018). Türkiye’deki Suriyeliler: Toplumsal kabul ve uyum. (2. baskı). Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• European Commission. (2018). Council recommendation on key competences for lifelong learning. https://eur-lex.europa. eu/resource.html?uri=cellar:395443f6-fb6d-11e7-b8f5- 01aa75ed71a1.0001.02/DOC_1&format=PDF
• European Commission. (2021a). Erasmus+ and European Solidarity Corps inclusion and diversity strategy. [Implementation guidelines]. Directorate-General for Education, Youth, Sport and Culture European Commission. https://erasmus-plus.ec.europa.eu/ sites/default/files/2021-09/implementation-inclusion-diversity_ apr21_en.pdf
• European Commission. (2021b). Erasmus+. [Programme guide]. https://erasmus-plus.ec.europa.eu/sites/default/files/2021- 09/2021-erasmusplus-programme-guide_v2_en.pdf
• European Youth Portal. (2023). EU youth strategy. https://youth. europa.eu/strategy_en
• Ferrari, A. (2012). Digital competence in practice: An analysis of frameworks. Publications Office of the European Union. https://doi.org/ doi:10.2791/82116
• Göç İdaresi Başkanlığı. (2022). Geçici koruma. https://www.goc.gov.tr/ gecici-koruma5638
• Göksel. A. (2021). Koronavirüs pandemisinin gençler ve gençlik çalışmalarına etkisi ve verilen başarılı yanıtlar durum çalışması. Türkiye Ulusal Ajansı. https://www.ua.gov.tr/media/vtabgan1/ray_cor_turkiye_tr_ final.pdf
• Göksel, A. (2022). Stimulating learning organisation through Erasmus+: Youth organisations in Turkey. Gençlik Araştırmaları Dergisi, 10(27), 15-38. https://doi.org/10.52528/genclikarastirmalari.982763
• Gülerce, H., & Çorlu, R. (2021). Yükseköğretimdeki Suriyeli sığınmacı öğrenciler: Uyum ve çatışma alanları. Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12, 71-106. http://dx.doi.org/http://doi. org/10.32739/uskudarsbd.7.12.85
• Güven, M. (2008). Information literacy: learning to learn and teacher training. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7(24), 20-36.
• Hannafi, C., & Marouani, M.A. (2022). Social integration of Syrian refugees and their intention to stay in Germany. Journal of Population Economics, 36, 581–607. https://doi.org/10.1007/s00148-022-00913- 1
• Kaya, E., & Dönmez, E. (2022). Bir Erasmus öğrenci hareketliliği deneyimi: Coimbra Üniversitesi Kütüphanesi. Library Archive and Museum Research Journal, 3(1), 70-80.
• Kaya, M., & Şahin, H. (2021). Harran Üniversitesi’ndeki Suriyeli öğrencilerin akademik entegrasyon süreçlerinin analizi. İnsan & Toplum, 11(3), 39-84. https://doi.org/10.12658/M0627
• Koyuncu, A. (2020). Toplumsal kabulde ekonominin imkânı: Konya’daki Suriyeli girişimciler. İnsan & Toplum, 10(3), 100-131.
• Körükmez, L., Karakılıç, İ. Z., & Danış, D. (2020). Mecburiyet, müzakere, değişim: Suriyeli kadınların çalışma deneyimleri ve toplumsal cinsiyet ilişkileri. GAR (Göç Araştırmaları Derneği) Kitap Serisi, No. 2.
• Kümbetoğlu, B. (2019). Sosyoloji ve antropolojide niteliksel yöntem ve araştırma. Bağlam.
• Kümbetoğlu, B. (2020). Niteliksel araştırmalarda analiz. İstanbul: Bağlam.
• Lafraya, S. (2011). Intercultural learning in non-formal education: theoretical frameworks and starting points. Council of Europe Publishing.
• Marin-Ferrer, M., Vernaccini, L., & Poljansek, K. (2017). Index for risk management inform concept and methodology report—version 2017. Publications Office of the European Union.
• Ok, G., & Gülerce, H. (2021). Türkiye’de göç ve uyum çalışmaları: Sosyal girişimcilik yoluyla sosyal dahil etme projesi örneği. M. Karakaş ve D. Çak (Eds). Göç ve etkileri güvenlik, toplum, kadın, çocuk, ekonomi, dış politika içinde (s. 22-33). Pegem Akademi.
• Ozdemir-Sarigil, B., & Sarigil, Z. (2021). Who is patriarchal? The correlates of patriarchy in Turkey, South European Society and Politics, 26(1), 27-53. https://doi.org/10.1080/13608746.2021.1924986
• Ökten, Ş. (2009). Toplumsal cinsiyet ve iktidar: Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nin toplumsal cinsiyet düzeni, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(8), 302-312.
• Önalan Akfırat, F. (2006). Sosyal yeterlilik, sosyal beceri ve yaratıcı drama, Yaratıcı Drama Dergisi, 1(1), 39-58.
• Özgür Baklacıoğlu, N. (2017). Uluslararası sınırların gölgesinde mülteci kadınlar. Der Yayınları.
• Özmen, H. (2019). Erasmus+ programlarının hoşgörü kültürü oluşturmada yeri ve önemi. Yüksek lisans tezi, Mardin Artuklu Üniversitesi.
• Petersen, K. B. (2017). The pedagogical approach of the anholt projects: an innovative european perspective on learning to-learn mobility projects? reflections and discussion. M. Devlin, S. Kristensen, E. Krzaklewska, ve M. Nico (Eds), Learning, mobility, social inclusion and non-formal education, access, processes and outcomes içinde (s. 73-88). Council of Europe Publishing.
• Sezgin, S., & Fırat, M. (2020). COVID-19 pandemisinde uzaktan eğitime geçiş ve dijital uçurum tehlikesi. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 6(4), 37-54.
• Sezgin Büyükalaca, A. A., & Yolcu, T. (2016). Göç ile gelen uluslararası öğrencilerin sosyal uyum ve toplumsal kabul süreci. HUMANİTASSosyal Bilimler Dergisi, 4(7), 419-438.
• Şenyuva, Ö. (2018). Research-based analysis and monitoring of Erasmus+: Youth in action E+/YiA (RAY-MON) Turkey national report 2018. Türkiye Ulusal Ajansı. https://www.ua.gov.tr/media/mc3b4wzv/ ray-mon-final-report.pdf
• Şenyuva, Ö. (2020). Erasmus+ gençlik programı’nın araştırma temelli analizi ve izlemesi (RAY-MON) Türkiye Ülke Raporu 2020. Türkiye Ulusal Ajansı. https://www.ua.gov.tr/media/vf3peyml/ray-mon-2020- turkce-15112021-revize.pdf
• Şenyuva, Ö., & Göksel, A. (2022). Türkiye’de gençlik çalışmaları ve nonformal öğrenme: Avrupa Komisyonu gençlik projeleri üzerinden bir değerlendirme. Y. Şentürk, A. Berna Uçarol ve A. Ezik (Eds), Türkiye’de gençlik araştırmaları: Temalar, yönelimler ve yaklaşımlar içinde (s. 53-65). Heretik.
• Toso, S., Atlı, Ş. M., & Mardikyan, S. (2016). Türkiye’nin bölgeleri arasında sayısal uçurum. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 10(1), 41-49.
• Türkiye Cumhuriyeti Avrupa Birliği Bakanlığı. (2014). Eğitim ve öğretim 2020. [Bilgi notu] https://www.ab.gov.tr/files/SBYPB/Egitim%20 ve%20Kultur/web_egitim_ve_ogretim_2020__3_.pdf Türkiye Ulusal Ajansı. (2017). Erasmus’tan Erasmus+’a 30 yılın hikayesi. [Bilgi notu] https://www.ua.gov.tr/media/jejdp0rl/erasmus-30-yıl. pdf
• Türkiye Ulusal Ajansı. (2022). Gençlik değişimleri. https://www.ua.gov. tr/programlar/firsatlar/ka152-ortak-ulkelerde-ogrenim
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık.
• YÖK. (2021). YÖK, 40. yaşına yeni vizyonuyla giriyor. https://www.yok. gov.tr/Sayfalar/Haberler/2021/yok-40-yasina-yeni-vizyonuylagiriyor.aspx
• Youthpass. (2022). Why Youthpass? https://www.youthpass.eu/tr/aboutyouthpass/why-youthpass