Tıp Fakültelerinde Akademik Personel Seçimi ve Akademik Personeli Geliştirme Kriterleri

Yıl 2015, Cilt: 5 Sayı: 3, 113 - 117, 01.12.2015

Beyza Özçınar Ateş Kadıoğlu Mehmet Bilgin Saydam

Öz

Tüm dünyada tıp eğitiminde Dünya Tıp Eğitimi Federasyonu'nun (World Federation for Medical Education) global standartları yaygın bir şekilde kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı; İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi'nin (İTF) mevcut akademik personelinin çeşitliliğini, dünyada önde gelen tıp fakültelerinin akademik personel özelliklerini de inceleyerek karşılaştırmak ve analiz yapmaktır. Çalışmada, 2012 Shanghai sınıflamasına göre tıp eğitiminde dünyada ilk sıralarda yer alan üniversitelerden, Harvard Üniversitesi, UCSF (University of California San Francisco), Johns Hopkins Üniversitesi, UCLA (University of California Los Angeles), Stanford Üniversitesi ve Cambridge Üniversitelerinin web sayfaları detaylı olarak incelenerek değerlendirmeye alındı. Altı üniversitenin tıp fakültelerinin web sayfalarında yer alan, anabilim dallarındaki akademik personelin lisans düzeyinde eğitim çeşitliliği, sayısı, akademik unvanları gözden geçirildi. Genel bakışla temel bilimlerin bazılarında tıp dışı akademik personelin %50'nin üzerinde olduğu saptandı. Anesteziyoloji, genel cerrahi, kalp damar cerrahisi, transplantasyon gibi cerrahi klinik bilimlerde hizmet veren (hasta tedavisinden sorumlu olan) akademik personelin İstanbul Tıp Fakültesi'nde tümünün, diğer üniversitelerde çok büyük çoğunluğunun tıp fakültesi mezunu olduğu ve ilgili alanda tıpta uzmanlık eğitimini tamamlamış oldukları görüldü. Psikiyatri anabilim dallarında Doctor of Philosophy (PhD) unvanı olan farklı uzmanlık alanlarından kişilerin oranının %8-56 arasında değişmekte olduğu, bu oranın İTF ve Stanford'da en düşük olduğu tespit edildi. Sadece İTF Halk Sağlığı Anabilim Dalında, tıp fakültesi mezunu olmayan, ilgili branşlarda PhD'lerini tamamlamış uzmanların oranının dünyada önde gelen üniversitelere benzer olduğu saptandı. Bu sonuçlar, dünyada önde gelen üniversitelerinin, -cerrahi branşlardaki monolitik eğilim dışında- mozaik kadro yapısıyla, farklı displinlerden akademik personelle klinik, eğitim-öğretim, araştırma hizmeti verdiğini göstermektedir. Ülkemizde klinik bilimlerde tıp dışı farklı uzmanlık alanlarından kişiler ile multidisipliner sağlık hizmeti sunulmasına rağmen, akademik kadroda PhD'si olanlara hizmet imkanı tanınmadığı anlaşılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Akademik personel, uzmanlık, doktora, tıp fakültesi.

Medical academic staff selection and academic staff organisation's criteria

Öz

World Federation for Medical Education's global standards are used widely in the medical education all over the world. The purpose of this study was to analyze the diversity of existing academic staffs in one of the medical faculties in Turkey (Istanbul Medical Faculty, ITF) and in the world and also to compare and analyze the staffs' characteristics. In this study, according to the Shanghai classification 2012 the most popular six universities' web pages were examined and evaluated in detail. These universities were Harvard University, University of California San Francisco (UCSF), Johns Hopkins University, University of California at Los Angeles (UCLA), Stanford University and Cambridge university. Of the academic personnel in departments provided in the websites of the faculty of medicines in these six universities, educational variety and the number at Bachelor's degree and academic titles were reviewed. Some of the non-medical basic science academic staff were found to be over 50%. Some clinical branches like anesthesia, general surgery, cardiovascular surgery and transplantation, all the academic personnel both in ITF and the other six universities were medical doctor and had special training on these clinical branches. In the Department of Psychiatry, the range of people from different areas of expertise with PhD degree ranged from 8-56%, it was found to be lowest in ITF and Stanford University. Only in Public Health Department of ITF, the non-medical graduates and medical graduates ratios were similar to the leading universities in the world. All of these results showed that, one of the leading universities in the world provide clinical, educational and research activities in mosaic concept. In our country, in clinical sciences branches there were multidisciplinary people from different areas of expertise, however it is understood that PhD's were not provided enough in academic staff.

Anahtar Kelimeler

Academic personnel, medical speciality, medical faculty, PhD.

Kaynakça

• Cambridge Üniversitesi (2013). Cambridge Üniversitesi web sitesi. 7 Temmuz 2013 tarihinde <www.cam.ac.uk> adresinden erişildi.
• Harvard Üniversitesi (2013). Harvard Üniversitesi web sitesi. 27 Haziran 2013 tarihinde <www.harvard.edu> adresinden erişildi.
• Heigl-Evers, A., Henneberg-Mönch, U., Odağ, C., and Standke, G. (Eds.) (1986). Die Vierzigstundenwoche für Patienten. Konzept und Praxis teilsta- tionärer Psychotherapie. Göttingen: Verlag für medizinische Psychologie/ Vandenhoeck&Ruprecht.
• İstanbul Tıp Fakültesi (2013). İstanbul Tıp Fakültesi web sitesi. 1 Temmuz 2013 tarihinde <http://istanbultip.istanbul.edu.tr/misyon-ve-vizyon/> adresinden erişildi.
• Janssen, P. L. (1987). Psychoanalytische Therapie in der Klinik. Stuttgart: Kiett-Cotta
• JHU (2013). JHU web sitesi. 2 Temmuz 2013 tarihinde <www.jhu.edu> adresinden erişildi.
• Kayser, H., Krüger, H., Maevers, W., Peterson, P., Rohde, M., Rose, H. K., Veltin, A., and Zumpe, V. (1973). Gruppenenarbeit in der Psychiatrie. Stuttgart: Georg Thieme Verlag.
• Madsen, A. M. (1980). Problems in teamwork between a social service psy- chiatric unit and a psychiatric hospital. Acta Psychiatrica Scandinavica 62(Suppl S285), 92–96.
• Özdemir U. (1998). Psikiyatri tedavi ekibinin “ekip çalışması” kavramına ilişkin kendi bilgilerini ve çalıştıkları psikiyatri tedavi kurumlarını değerlendirmeleri. Kriz Dergisi 7(2), 17–24.
• Reiss, D., and Kirtchuk, G. (2009). Interpersonal dynamics and multidisci- plinary teamwork. Advances in Psychiatric Treatment, 15(6), 462–469.
• Rose, H. K. (1981). Grundfragen therapeutischer Teamarbeit in der Psychiatrie. Psychiatrische Praxis 8(3), 87–94.
• Saydam, M. B. (1997). Sosyal psikiyatride ekip çalışması ve terapötik demokrasi: Hiyerarşik medikal örgütlenmeye alternatif bir çalışma modeli. Hipokrat, 61–66.
• Shanghai Classification (2012). Shanghai classification 2012. 1 Temmuz 2013 tarihinde <http://www.shanghairanking.com/FieldMED2015.html> ad- resinden erişildi).
• Stanford Üniversitesi (2013). Stanford Üniversitesi web sitesi. 7 Temmuz 2013 tarihinde <www.stanford.edu> adresinden erişildi.
• UCLA (2013). UCLA web sitesi. 2 Temmuz 2013 tarihinde <www.ucla.edu> adresinden erişildi.
• UCSF (2013). UCSF web sitesi. 27 Haziran 2013 tarihinde <www.ucsf.edu> adresinden erişildi.
• T. C. Anayasası (1982). Türkiye Cumhuriyeti Anayasası 130. Madde. 2 Temmuz 2013 tarihinde <https://www.tbmm.gov.tr/anayasa/anayasa82.htm> adre- sinden erişildi.
• WFME (World Federation for Medical Education) (2013). World Federation for Medical Education, global standards. 2 Temmuz 2013 tari- hinde <www.wfme.org> adresinden erişildi.
• Whiteley, J. S., Gordon, J. (1979). Group approches in pschiatry. London: Routledge&Kegan Paul.
• Wilson, V., and Pirrie, A. (2000). Multidisciplinary teamworking indicators of good practice. Spotlights from the Scottish Council for Research in Education, 77, 1–4.