Güzel Sanatlar Lisesi Öğrencilerinin Optimal Performans Duygu Durumlarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi

Year 2020, Volume: 17 Issue: 1, 741 - 767, 25.12.2020

M. Serkan Umuzdaş Özgür Koçak Serpil Umuzdaş

https://doi.org/10.33711/yyuefd.751841

Cited By: 1

Abstract

Bu araştırma Güzel Sanatlar Lisesi öğrencilerinin optimal performans duygu durumlarına etki eden çeşitli değişkenleri incelemeyi amaçlamaktadır. Araştırma, betimsel nitelikte ilişkisel tarama modeli esas alınarak yapılmıştır. Araştırmaya katılan öğrencilerin, optimal performans duygu durumlarına etki eden çeşitli değişkenler incelenmiştir. Araştırmanın ölçekleri 2018-2019 eğitim-öğretim yılında uygulanmış olup, örneklemini Orta Karadeniz Bölgesinde (Amasya, Çorum, Ordu, Samsun, Tokat) bulunan Güzel Sanatlar Lisesinde müzik eğitimi alan 9, 10, 11 ve 12.sınıf 189 kadın 111 erkek toplam 300 öğrenci oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak, öğrencilerin demografik özellikleriyle ilgili bilgi elde etmek amacıyla “Kişisel Bilgi Formu” kullanılmıştır. Kişilik özelliklerini ölçmek için “Rammstedt ve John (2007) tarafından geliştirilen, Horzum ve diğ. (2017) tarafından Türkçeye uyarlanan, 5’i olumsuz 5’i olumlu toplam 10 madde ve 5 boyuttan oluşan “Beş Faktör Kişilik Ölçeği” ve optimal performans duygu durumlarını ölçmek için ise Jackson ve Eklund (2002) tarafından geliştirilen ve Aşçı ve diğ. (2007) tarafından Türkçe’ye uyarlanarak, geçerlik ve güvenirlik çalışması yapılan 36 madde ve dokuz faktörden/boyuttan oluşan Durumluk ve Sürekli Optimal Performans Duygu Durum Ölçeği-2 (SOPDDÖ-2) kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgularda öğrencilerin, optimal performans duygu durum düzeyi ile cinsiyet, sınıf seviyesi, bireysel çalgı türü, bireysel çalgı çalma süreleri (yıl), bireysel çalgılarıyla haftalık yaptıkları egzersiz sayıları, bireysel çalgılarıyla katıldıkları etkinlik düzeyi ve kişilik özellikleri arasındaki ilişki incelenmiş; değişkenler arasında genel ve alt boyutsal olarak anlamlı farklılıklar gözlenmiş ve elde edilen sonuçlara dayanarak çeşitli önerilerde bulunulmuştur.

Keywords

Çalgı Eğitimi, Optimal Performans Duygu Durumu

References

• Altıntaş A. (2015). Sporcuların Zihinsel Dayanıklılıklarının Belirlenmesinde Optimal Performans Duygu Durumu, Güdülenme Düzeyi ve Hedef Yöneliminin Rolü. (Yayınlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimler Enstitüsü, Ankara. Aşçı F. H., Çağlar E., Eklund R. C., Altıntaş A. ve Jackson S. (2007). Durumluk ve sürekli optimal performans duygu durum-2 ölçekleri’nin uyarlama çalışması. Spor Bilimleri Dergisi. 18 (4), 182-196. Bakker, A.B. (2005). Flow among music teachers and their students: the crossover peak experiences. Journal of Vocational Behavior. 66, 26-44. Baumann, N. (2012). Autotelic personality. Advances in Flow Research, Springer Science Business Media: 155-186. Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2011). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara. Pegem Yayınevi. Csikszentmihalyi, M. (2017) Akış Mutluluk Bilimi, Çev. Barış Satılmış, Buzdağı Yayınları: Ankara. Çetinkalp C.O. (2011). Optimal Performans Duygu Durumu ve Fiziksel Benlik Algısı: Dansçılar Üzerine Bir Çalışma. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir. Demirutku, K , Ağaoğlu, D . (2018). Tiyatro izleyicisinin akış deneyimi: duygudurumların çeşitliliği, yoğunluğu ve değerliği hipotezlerinin sınanması. Ayna Klinik Psikoloji Dergisi, 5 (3), 33-60 . DOI: 10.31682/ayna.424536 Ertürk, S. (1997). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara. Meteksan. Eryılmaz, A. ve Mammadov, M. (2016). Matematik dersinde akış durumu ölçeğinin geliştirilmesi. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 12 (4), 870-890. Fidan, N. (1993). Okulda Öğrenme ve Öğretme. Ankara: Alkım yayınevi. Fraenkel, J.R. & Wallen, N.E. (2006). How to design and evaluate research in education (Sixth edition). Boston: McGraw-Hill Pub. Fullagar, C. J., Knight P.A. & Sovern, H. S. (2013). Challenge/Skill balance, flow and performance anxiety. Applied psychology: An International Review. 62 (2), 236 259. Goldberg, L. R. (1990). An alternative ‘‘description of personality’’: The Big-Five factor structure. Journal of Personality and Social Psychology. 59, 1216–1229. Horzum, M. B., Ayas, T. ve Padır, M. A. (2017). Beş faktör kişilik ölçeğinin Türk kültürüne uyarlanması. Sakarya University Journal of Education. 7(2), 398-408. Jackson, S. A. (1996). Toward a conceptual understanding of the flow experience in elite athletes. Research Quarterly for Exercise and Sport. 67(1), 76-90. Jackson, S. A. ve Marsh, H. W. (1996). Development and validation of a scale to mea-sure optimal experience: The Flow State Scale. Journal of Sport & Exercise Psychology. 18, 17–35. Jackson, S. A. ve Eklund, R. C. (2002). Assessing flow in physical activity: The flow state scale-2 and dispositional flow scale-2. Journal of Sport and Exercise Psychology. 24, 133–150. John, O. P., Naumann, L. P. ve Soto, C. J. (2008). Paradigm shift to the integrative big-five trait taxonomy: History, measurement and conceptual issues. In O. P. John, R. W. Robins, and L. A. Pervin (Eds.). Handbook of Personality. Theory and Research (pp.114-158), New York, NY: Guilford Press. Karasar, N. (2006). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara. Nobel Yayınevi. Kivikangas, J. M. (2006). Psychophysiology of Flow Experience: An Explorative Study. (Master Thesis). Department of Psychology, University of Helsinki. McCrae, R. R. ve Costa, P. T. (2008). The five-factor theory of personality. In O. P. John, R.W. Robins, & L. A. Pervin (Eds.), Handbook of personality: Theory and research (3rd ed., pp. 182–207). New York: Guilford Press. Moneta, G. B. (2004). The flow experience across cultures. Journal of Happiness Studies. 5, 115-121. O'Neill, S. (1999). Flow theory and the development of musical performance skills. Bulletin of the Council for Research in Music Education. 141, 129-134. Rammstedt, B.ve John, O. P. (2007). Measuring personality in one minute or less: a 10-item short version of the big five inventory in English and German. Journal of research in Personality. 41(1), 203-212. Sahranç, Ü. (2013). Bir durumluk akış modeli: stres kontrolü, genel özyeterlik, durumluk kaygı, yaşam doyumu ve akış ilişkileri. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. (16),122-144. Sheridan, M., & Byrne, C. (2002). Ebb and flow of assessment in music. British Journal of Music Education. 19(2), 135-143.
• Sönmez, V. (1986). Türkiye'de eğitimin kalitesi ve geleceği. Ankara: Eğitim Fakültesi Dergisi. 1, 49-63. Sönmez, V. (1994). Eğitim Felsefesi. (üçüncü baskı). Ankara Türk Dil Kurumu. (2011). Türkçe Sözlük. İstanbul: Türk Dil Kurumu Yayınları. Temel, A. (2003). Öğrenme isteği nasıl artırılır. Eğitim ve Bilim Dergisi. 54, 30-31. Teztel, G. (2016). Psikolojide akış kuramı ve müzik icrası bağlamında değerlendirilmesi. Konservatoryum. 3(2), 1-17. Yaşin, T. (2016). Kişilik Özellikleri ve Psikolojik Sermayenin Psikolojik İyi Oluş, Akış Deneyimi, İş Tatmini ve Çalışan Performansına Etkileri. (Yayınlanmamış doktora tezi). Başkent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. Yılmaz, Z. (2004). Aristoteles’in eğitim anlayışı. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi.10, 148-159.